Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Γειά σου. Ήρθα και πάλι να δω πως είσαι.. είχα την ανάγκη να σε νιώσω για λίγο...να αισθανθώ το δάκρυ σου.. είμαι για σένα ξένος.. δεν με ξέρεις.. μα σε χρειαζόμουν, μου έλειπες πολύ και ήρθα.... και ας μην με ξέρεις.. ήθελα να σου κάνω παρέα... μα ήμουν άγνωστος και χάθηκες.
. το άρωμα σου κρατώ και σε σκέφτομαι.. γιατί είμαι άγνωστος.
Δεν με ξέρεις, δεν μπορείς να είσαι και συ εδώ... κάποτε ζούσαμε ο ένας για το χαμόγελο του άλλου, ζούσαμε για να είμαστε ένα.. μα χάθηκες γιατί ήμουν άγνωστος. Δεν με ήξερες και δεν με έμαθες ποτέ.. γιατί δεν προσπάθησες.. κλειστή την καρδιά σου κράτησες και σιωπηλή... χάθηκες όπως σε λίγο θα χαθεί το άρωμα σου.. όπως θα χαθεί η μορφή σου απο την ματιά μου. Μα πάντα θα μείνεις στο μυαλό και την καρδιά μου. Είχα ανάγκη να στα πω.. μα τι νόημα έχει ???
Άγνωστοι είμασταν και άγνωστοι θα μείνουμε μέσα σε αγνώστους ακόμα και αν οι ψυχές μας είναι μεταξύ τους τόσο γνωστές... είχα ανάγκη να τα ξέρεις... μα δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις και δεν θα μας μάθουμε ποτέ... και ας γίνανε οι καρδιές μας κάποτε ένα... 

Κάποτε γεννήθηκε ένα αστέρι στην άκρη του ουρανού. Το πήραν οι μοίρες, το μοιράστηκαν και το έστειλαν να φωτίσει τις ώρες που θα είμαστε μαζί.
Αυτό το αστέρι έζησε και έγινε το αγαπημένο μας, και μας συντρόφευε παντού. Κάποιο βράδυ στο ραντεβού μας δεν ήρθες και τότε είδα τ αστέρι μας να κρύβεται πίσω απο ένα κόκκινο σύννεφο.
Την επομένη μου είπες να χωρίσουμε και τότε... είδα το αστέρι μας να πέφτει...Λένε πως αν δεις ένα αστέρι να πέφτει κάνε μια ευχή...
Εγώ όμως ξέρω ότι όταν πέφτει ένα αστέρι μια αγάπη πεθαίνει...

ΓΕΩΡΓΙΑ

powermix1