Βιώσιμες, υπερήφανες και αξιοπρεπείς λύσεις υπήρχαν ανέκαθεν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Καμία όμως για έναν ετερόκλητο, φοβισμένο, δειλό όχλο που είναι πρόθυμος να σκύβει συνεχώς το κεφάλι, αδιαφορώντας ακόμη και για την εξορία ή για τα μαρτύρια των παιδιών του – πόσο μάλλον για την προστασία των συμφερόντων του από τους εγχώριους και ξένους ληστές που λυμαίνονται ανενόχλητοι την Ελλάδα.
Άποψη
Στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό ακριβώς που διαπιστώνεται σε όλες τις χώρες που έχουν στο παρελθόν ζητήσει τη «βοήθεια» του ΔΝΤ – σε πολύ χειρότερο όμως βαθμό, αφού στους ληστές του Ταμείου προστέθηκε η γερμανική Τρόικα, με τη μορφή της ΕΚΤ, του ESM και της Κομισιόν.
Με απλά λόγια η μεσαία και ανώτερη τάξη εξαϋλώθηκαν, η κατώτερη βυθίστηκε στην απόλυτη φτώχεια, ενώ η ανώτατη που συνήθως συνεργάζεται με τους κατακτητές αύξησε κατακόρυφα τον πλούτο της – όπως για παράδειγμα ο όμιλος του κ. Μυτιληναίου*, τα οικονομικά μεγέθη του οποίου μόνο για το πρώτο τρίμηνο (άνοδος του τζίρου κατά 42,5%, καθαρά κέρδη 49,7 εκ. € κοκ.) τεκμηριώνουν την εντυπωσιακή άνοδο του (γράφημα, πηγή), όταν την ίδια στιγμή η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, η ΔΕΗ, απαξιώνεται, ληστεύεται καλύτερα και καταρρέει.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το εισόδημα των νοικοκυριών έχει συρρικνωθεί κατά 14,5% από το 2010, ενώ το ΑΕΠ έχει καταρρεύσει σχεδόν κατά 25% – όπου όμως, εάν προσθέσουμε τη μέση αύξηση του ΑΕΠ των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών της τάξης του 10%, θα διαπιστώσουμε πως η συγκριτική πτώση είναι 35%! Ουσιαστικά λοιπόν έχει χαθεί ΑΕΠ περί τα 80 δις € που μόνο για το δημόσιο σημαίνει χαμηλότερα ετήσια έσοδα πάνω από 20 δις € – τα οποία, αφού η Ελλάδα λέγεται πως έχει πρωτογενή πλεονάσματα 4,3% οπότε δημοσιονομικά (γράφουμε «λέγεται» επειδή δεν κατανοούμε πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν πράγματι, όταν ταυτόχρονα αυξάνεται το δημόσιο χρέος και ξεπουλιούνται κρατικές επιχειρήσεις), έχουν αντισταθμιστεί με το παραπάνω από τη μείωση των κρατικών δαπανών, κυρίως όμως από τους υπερβολικούς φόρους και τα κεφαλικά χαράτσια.
Το επί πλέον αποτέλεσμα αυτής της εξοντωτικής πολιτικής είναι να υπάρχουν σήμερα πάνω από 4 εκ. Έλληνες ή το 37% του πληθυσμού που χρωστούν στο δημόσιο 104,4 εκ. €, όταν το 2010 οι αντίστοιχες οφειλές ήταν 32,5 δις € – ενώ με τις επιβαρύνσεις το ποσόν υπερβαίνει πλέον τα 190 δις €. Παράλληλα, μόνο τα κόκκινα δάνεια τους απέναντι στις τράπεζες είναι 81,8 δις € συν τις επιβαρύνσεις, από αμελητέα το 2010, ενώ δεν είναι μόνο αυτά – αφού οι τράπεζες έχουν πουλήσει πάνω από 20 δις € κόκκινα δάνεια στους κερδοσκόπους. Εδώ οφείλει να προσθέσει κανείς τα κόκκινα χρέη απέναντι στους ασφαλιστικούς οργανισμούς άνω των 35 δις €, στη ΔΕΗ σχεδόν 3 δις € κοκ. – χωρίς να ξεχνάει πως πρόκειται μόνο για τα κόκκινα χρέη, όσον αφορά τα παραπάνω, αφού δεν συμπεριλαμβάνονται τα κανονικά που υπερβαίνουν κατά πολύ τα 100 δις €.
Ειδικά όσον αφορά το αφελληνισμένο τραπεζικό σύστημα, για το οποίο πλήρωσαν οι Έλληνες 41 δις € συν τα 17 δις € των αναβαλλόμενων φόρων, ενώ απέναντι στα δάνεια του υπάρχει ως εγγύηση ακίνητη ιδιωτική περιουσία αξίας 300-400 δις €, διαπιστώνεται πως κλιμακώνει τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς – σημειώνοντας πως το 2018 περί τα 10.000 ακίνητα ή το 85% αγοράστηκαν από τις ίδιες τις τράπεζες σε εντελώς εξευτελιστικές τιμές, ενώ το 2019 θα αγοράσουν ακόμη 15.000 (πηγή: Bloomberg). Τι μπορεί να περιμένει όμως μία χώρα που έχει εκποιήσει το κυκλοφοριακό σύστημα της οικονομίας της, όπως είναι οι τράπεζες;
Συνεχίζοντας, παρά την ανείπωτη, μοναδική στα ιστορικά χρονικά ληστεία των Ελλήνων που προηγήθηκε, τα δίδυμα χρέη ακολουθούν μία πρωτοφανή ανοδική πορεία – αφού (α) το δημόσιο χρέος έχει φτάσει στα 360 δις € ή πάνω από το 190% του ΑΕΠ από 127% το 2009, ενώ (β) το κόκκινο ιδιωτικό (όχι το συνολικό) υπερβαίνει τα 335 δις € ή το 180% του ΑΕΠ (γράφημα), όταν το 2010 ήταν κάτω από 30%!
Εκτός αυτού δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν χρεοκοπήσει, αφήνοντας απλήρωτα χρέη σε προμηθευτές τους που κανένας δεν γνωρίζει το ύψος τους – ενώ δεν έχουν χαθεί μόνο εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά και δεξιότητες των εργαζομένων, τονίζοντας πως σχεδόν κανένας από αυτούς τους επιχειρηματίες δεν πρόκειται να τολμήσει ξανά να ανοίξει εταιρεία, ακόμη και αν υποθέσουμε πως θα είχε τη δυνατότητα.
Στο καταστροφικό αυτό σκηνικό τώρα, στην πιο χρεοκοπημένη χώρα του πλανήτη όλων των εποχών, στην οποία επιβάλλονται επί πλέον πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% σαν να πρόκειται για έναν ενεργειακό γίγαντα, είναι εντελώς ανόητες οι αναφορές σε ανάπτυξη – πόσο μάλλον αφού έχει αποβιώσει και το δυνητικό ΑΕΠ, το οποίο κινούταν σε υψηλότερα επίπεδα από το ΑΕΠ την προηγούμενη περίοδο τεκμηριώνοντας πως υπήρχαν δυνατότητες βελτίωσης της οικονομίας, ενώ σήμερα έχει μηδενιστεί.
Όσον αφορά τις εξαγωγές, έχουμε ήδη αναφέρει πως αυξάνονται μεν, αλλά μειώνεται συνεχώς η προστιθέμενη αξία τους, οπότε δεν θα διατηρηθούν – ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει επίσης στον τουρισμό, όπου οι αφίξεις ήταν σταθερά ανοδικές, αλλά τα έσοδα ανά τουρίστα συνεχώς χαμηλότερα. Εύλογα λοιπόν η κυβέρνηση στηρίζει τις μειωμένες προβλέψεις της για ανάπτυξη (γράφημα) μόνο στις επενδύσεις και στην κατανάλωση – κάτι που όμως θα συμβεί μόνο όταν η Ελλάδα αλλοιωθεί πληθυσμιακά, διαμελισθεί μέσω της Μακεδονίας και αλλάξει ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Ως εκ τούτου, επικεντρώνεται ξανά στο «δίκαιο» μοίρασμα της φτώχειας, ειδικά λόγω της προεκλογικής περιόδου – στις 120 δόσεις, στα κοινωνικά μερίσματα για την επιβίωση των εξαθλιωμένων Ελλήνων, σε κάποιες ελαφρύνσεις κοκ. Δυστυχώς τόσο η κυβέρνηση, όσο και η Γερμανία έχουν πια πεισθεί πως οι Έλληνες θα παραμείνουν με σκυφτό το κεφάλι, θα ανεχθούν την υφαρπαγή της χώρας τους, δεν θα προστατεύσουν ούτε καν τα ιδιωτικά τους περιουσιακά στοιχεία και δεν θα επαναστατήσουν απέναντι σε όποιες άλλες παραχωρήσεις τους ζητηθούν – ότι δηλαδή θα συνεχίσουν να αποτελούν τη ντροπή της Ευρώπης, τεκμηριώνοντας πως έχουν δίκιο τα «κίτρινα γιλέκα» που λένε πως δεν είναι Έλληνες.
Άλλωστε αυτό ακριβώς επιβεβαιώνεται από τις δημοσκοπήσεις, στις οποίες η σημερινή κυβέρνηση έρχεται δεύτερη, η αξιωματική αντιπολίτευση που εξευτέλισε και πρόδωσε την Ελλάδα υπογράφοντας το PSI (οφείλοντας επί πλέον πάνω από 250 εκ. € δανεικά και αγύριστα) πρώτη, ενώ στην τρίτη θέση εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ με τη νέα του ονομασία (ΚΙΝΑΛ) – ένα κόμμα που συμμετείχε στην προδοσία του 2012, αλλάζοντας όνομα πιθανότατα για να αποφύγει την πληρωμή των χρεών του. Εάν όλα αυτά τεκμηριώνουν πως οι Έλληνες δεν είναι ένας λαός ηλιθίων, τότε κάνουμε απλά λάθος – χωρίς φυσικά να εξαιρούμε τον εαυτό μας ως Έλληνα.
Επίλογος
Κλείνοντας βιώσιμες, υπερήφανες και αξιοπρεπείς λύσεις για τους Έλληνες υπήρχαν ανέκαθεν (ανάλυση), υπάρχουν και θα υπάρχουν. Καμία όμως για έναν ετερόκλητο, φοβισμένο, δειλό όχλο που είναι πρόθυμος να σκύβει το κεφάλι αδιαφορώντας ακόμη και για την εξορία ή για τα μαρτύρια των παιδιών του – πόσο μάλλον για την προστασία των συμφερόντων του από τους εγχώριους και ξένους ληστές που λυμαίνονται ανενόχλητοι την Ελλάδα. Που επιλέγει ξανά τους θύτες του στις δημοσκοπήσεις, αποδεικνύοντας πως δεν έμαθε απολύτως τίποτα τα δέκα επώδυνα χρόνια που προηγήθηκαν – οπότε δεν πρόκειται να μάθει ποτέ.
Στα πλαίσια αυτά το να συνεχίζει να αναφέρεται κανείς γράφοντας κείμενα στους Έλληνες, είναι εντελώς ανόητο – ενώ όλοι γνωρίζουμε πως όσο και αν επιμένει να χτυπάει κανείς το κεφάλι του στον τοίχο, τα τούβλα δεν υποχωρούν και στο τέλος το πληρώνει πανάκριβα ο ίδιος.
.
*Σημείωση: Ποινική δίωξη σε βάρος του προέδρου του Ομίλου Μυτιληναίος αλλά και του ΣΕΒ, Ευάγγελου Μυτιληναίου, καθώς και του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ Στέργιου Νέζη, άσκησε η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών. Η δίωξη αφορά τα κακουργήματα της ενεργητικής και παθητικής δωροδοκίας καθώς και αυτό του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η δικαιοσύνη καλείται να ερευνήσει μίζα ύψους 250.000 ευρώ που φέρεται να δόθηκε -μέσω εμβάσματος- στον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΗ προκειμένου η εταιρεία ΜΕΤΚΑ να πάρει έργο (σ.σ. μονάδα της ΔΕΗ) στο Λαύριο. Το χρονικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται η υπόθεση είναι τα έτη 2002-2003, αξίζει δε να σημειωθεί ότι είχε υπάρξει σχετική καταγγελία κατά το παρελθόν από τον πρώην πρόεδρο της ΔΕΗ Γιάννη Παλαιοκρασσά.
Ο Στέργιος Νέζης είχε – μεταξύ άλλων – κατηγορηθεί για απιστία, πλην όμως η έλλειψη στοιχείων οδήγησε το δικαστήριο στην αθώωση του. Υπενθυμίζεται ωστόσο ότι η υπόθεση έχει κριθεί στο παρελθόν τρεις φορές. Η πρώτη φορά ήταν με δικαστική απόφαση που δικαίωνε την εταιρεία, η δεύτερη με απαλλακτικό βούλευμα, ενώ ο άνθρωπος που είχε εκκινήσει το θέμα καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμιση. (πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, Δίωξη για κακούργημα στον Ε. Μυτιληναίο, 21.03.2108).