Μη ξανα'ρθεις..
Δε θέλω να 'ρχεσαι, μ' ακούς.. δε θέλω ...
έρχεσαι αθόρυβα, κρυφά, μέσα στη νύχτα πατώντας πάνω στις πληγές της ψυχής μου...Στις ανοιχτές ακόμη πληγές, που μάταια προσπαθεί να επουλώσει ο χρόνος...
Το γνωρίζω καλά, το ξέρω, σ' αρέσει να ξύνεις πληγές, σ' αρέσει
να βλέπεις κομματιασμένη την ύπαρξη μου...
Έρχεσαι, δε μπορείς να μου
τ' αρνηθείς, έρχεσαι...αισθάνομαι την αύρα σου που με
περιβάλλει ...νιώθω τη παρουσία σου πριν ακόμη συλλάβουν τα μάτια μου τη
σκιά της απουσίας σου...και ναι, ακούω την ηχώ της σιωπής σου...
νιώθω τη καυτή σου ανάσα να καίει τα σωθικά μου...
δε μπορείς να τ' αρνηθείς έρχεσαι...σε προδίδουν οι
δυνατοί χτύποι της καρδιάς μου, τα δάκρυα που πέφτουν βροχή απ' τα μάτια
μου...
Μη ξανα'ρθεις...
άσε
το χρόνο να επουλώσει πληγές.. να ξεθωριάσει θύμησες ...
άφησε τη λήθη να γίνει ο επίλογος της σιωπής...
Συνέχισε
εσύ το δρόμο σου ...κι εγώ θα ψάξω να βρω
το μονοπάτι που δεν πήραμε να περπατήσω...
μη ξανάρθεις..
Μαρίζα Τσιτμή