Ψηφίσαμε; Αμέ. Και με το παραπάνω αυτήν την φορά. Τρία σε ένα που θα έλεγε και η διαφήμιση κάποιου σαμπουάν, που έχει και conditioner αλλά και ειδική σαπουνάδα περιποίησης για την επιδερμίδα. Και τι καταφέραμε; Αλλάξαμε κάτι; Φυσικά και όχι. Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, απλούστατα δεν θα γινόντουσαν. Ούτε ο κόσμος θέλει αλλαγές, ούτε και οι ιδιοκτήτες του προτεκτοράτου.
Βέβαια, κάποια πρόσωπα άλλαξαν. Αυτή είναι η ψευδαίσθηση που πιπιλάει ο κόσμος. Γι’ αυτό και εξ άλλου συμμετέχει σε όλο αυτό το χλιδάτο και πανάκριβο πάρτυ που διοργανώνουν όλοι οι άεργοι που φυσικά είναι ενταγμένοι σε κόμματα ή οι τεμπέληδες που αποφάσισαν ότι δεν θέλουν άλλο να δουλέψουν και θέλουν να γίνουν δημόσιοι (διάβαζε πολιτικοί) υπάλληλοι.
Τα πρόσωπα όμως δεν είναι το ζητούμενο. Διότι είτε βρίζεις τον Τσίπρα είτε τον Μητσοτάκη, η ζωούλα σου δεν καλυτερεύει. Η πολιτική είναι το ζητούμενο, δηλαδή η νοοτροπία του τύπου που μένει εδώ. Θέλει να δουλέψει και να βελτιώσει την ζωή του, κι άρα να ανεβάσει και το ΑΕΠ, κι άρα να γίνει και κανένα δημόσιο έργο παρεμπιπτόντως; Αυτό, παίδες μου, δεν αλλάζει με τις εκλογές.
Διότι τα αποτελέσματα είναι χειροπιαστά πλέον ακόμα και στον πιο αδαή. Με Τσίπρα ο Μαρινάκης πριν λίγο καιρό, και τώρα στον δήμο με Κινάλ. Βαρδινογιάννης φουλ Τσίπρας και από κοντά σε Κινάλ. Όλοι οι επιχειρηματίες, που αυτοί διοικούν την χώρα φυσικά, πίσω από κόμματα, αποκόμματα και υποψήφιους παντού. Οι πολιτικοί; Σε όλα τα κόμματα μεταγραφές, γυρολόγοι της ξεφτίλας, χωρίς καμία ιδέα πέραν της καρέκλας του κώλου τους και της άεργης αργομισθίας τους.
Κι αυτά που γράφω είναι πριν τις εκλογές. Τι έχουμε σήμερα; Αυτούς που ήταν εναντίον του δίπολου, τον Σύριζα δηλαδή, να διατυμπανίζει ότι είναι ο ένας πόλος του συστήματος και μάλιστα ο προοδευτικός. Προοδευτικός μάλλον που συνεργάστηκε με τον Καμμένο ή που έχει δεύτερη ευρωβουλευτίνα την Κουντουρά, καραμπινάτη δεξιά. Είναι ένα επίτευγμα αυτό του γίγαντα που ψήφισε. Δεν θέλει Πασόκ πλέον στον πόλο, αλλά θέλει Σύριζα. Με 25% μάλιστα, παγιωμένο πλέον κόμμα πόλωσης, που φυσικά στο μέλλον θα επανέλθει. Όχι σαν αριστερά όμως. Κεντροαριστερά για να μπαλαμουτιαστούμε πιο καλά.
Η Χρυσή αυγή λένε όλοι ότι έπεσε. Εγώ το μόνο που βλέπω είναι ότι διασπάστηκε. Εγώ βλέπω ότι η δύναμη της αυξήθηκε στην χώρα, ειδικά μάλιστα αν λάβω υπ’ όψιν μου ότι οι νέοι από 17 μέχρι 24, της δώσανε δύναμη 13%. Κι αυτό επίτευγμα του γίγαντα δημοκράτη, που όμως αποδοκιμάζει τον άλλον εθνικιστή δημοκράτη, που ενώ θαυμάζει την χούντα, πάει και ψηφίζει στην ουσία γουστάροντας να μην ξαναψηφίσει. Μιλάμε για δημοκρατία του κώλου ή μάλλον δημοκρατία που πρέπει να έχεις την έγκριση του διπλανού σου για το τι ψηφίζεις, για να μην σε πει φασίστα. Ο διπλανός φυσικά που μπορεί να συντηρεί το ΚΚΕ ή τον Ρουβίκωνα, αλλά δεν θεωρείται χουντικός.
Φυσικά η πρωτιά στην μπούρδα είναι τα περίφημα μικρά κόμματα. Δεν ήθελε ο γίγαντας Ποτάμι ή Ανελ ή Λεβέντη. Δεν τον απασχολεί πόσα λεφτά χάθηκαν σε μισθούς ή επιχορηγήσεις στα μπουρδέλα αυτά. Απλά δεν τα θέλει. Θέλει άλλα. Βελόπουλο, Βαρουφάκη, Πλεύση ζωής, αρχίδια ανταρσία. Στην ουσία δεν θέλει έργο. Την πλάκα του θέλει να κάνει, όπως πλάκα γινότανε εχθές με τα πενήντα κόμματα που κατέβαιναν, και συνωστιζόταν ο κόσμος στις ουρές έξω από τα εκλογικά κέντρα, αφού οι περισσότεροι που εκλήθησαν να το παίξουν εφορευτικές επιτροπές, απλά δεν πήγαν. Οι δημοκράτες, δεν πήγαν καν να βοηθήσουν στην δημοκρατική διαδικασία.
Είχαμε και πρώτο κόμμα φυσικά. Τι να κάνει κι αυτός; Να μην την πάρει την καρέκλα; Ο γίγαντας, που τέσσερα χρόνια πριν ήταν κομμουνιστής έστω και γιαλαντζί, τώρα έγινε δεξιός και νεοφιλελεύθερος. Ο γίγαντας που ήξερε ότι βασικά ΝΔ και Πασόκ χρεοκόπησαν την χώρα οικονομικά και γι’ αυτό έφεραν τον Τσίπρα, δίνει κι άλλη ευκαιρία. Διότι ο Τσίπρας δεν τους ξεχρεοκόπησε αμέσως και χωρίς μάλιστα να δουλεύουν, τώρα φέρανε τον τύπο που μιλάει για δουλειά στο κοινό, που το μόνο που θέλει είναι λεφτά, παροχές και να πίνει φραπέδες στην καφετέρια ή στην θάλασσα. Είναι δυνατόν να πετύχει κάποιος που στηρίζεται σε ένα κοινό που δεν έχει φιλοδοξίες και πολιτικές αρχές; Που την μια είναι δεξιός και την άλλη αριστερός; Βεβαίως και είναι. Άμα είναι προσωρινός.
Κι αυτό το κοινό, που επιτρέπεται να ψηφίζει για το ποιός θα μαζεύει τα σκουπίδια στους δρόμους – ακόμα δεν είναι σίγουρο ότι συμφωνεί ο δήμαρχος με την περιφέρεια - να ψηφίζει για την Ευρώπη; Κι ενώ θεωρητικά ψηφίζει για την ήπειρο, οι εδώ να θεωρούν την ψήφο του δημοψήφισμα ή ψήφο εμπιστοσύνης ή ό,τι άλλο σαχλό υπάρχει στα κομματικά μυαλά, και να προκηρύσσονται εθνικές εκλογές για τις λαμογιάρικες ελληνικές καρέκλες που δεν διοικούν τίποτα, αφού ξένοι διοικούν είτε με υπογεγραμμένα μνημόνια είτε με εκθέσεις αξιολόγησης.
Πώς να σωθείς με εκλογές και πώς να αλλάξεις; Ό,τι και να 'σαι, στον βόθρο έχεις πέσει μέσα. Καθαρός ήσουν και έπεσες. Θα ξαναβγείς καθαρός; Ούτε ο Χριστός δεν έχει κάνει τέτοιο απλό θαύμα. Ούτε κι Αυτός ζήτησε να κριθεί με εκλογές. Τσαμπουκά αγάπη πήγε χωρίς λαϊκή κρίση. Έτσι και πήγαινε με την ψήφο του πόπολου, δημοκρατικά, εκλογικά, άντε μια τετραετία να είχε κάνει κάτι σε θαύμα. Μετά θα τον είχαν περιλάβει οι δημοκράτες και θα τον είχαν ξεσκίσει. Χωρίς εκλογές, 2019 χρόνια ζει και βασιλεύει. Θα μου πεις και η Ελλάδα ζει ακόμα. Πράγματι, έτσι πιστεύουν οι δημοκράτες. Θα τους χαλάσουμε το χατήρι τώρα; Ρε, άστους να ψηφίζουν και να νομίζουν ότι διοικούν κιόλας.
apodytiriakias.gr...