Όποιος με ρωτούσε από τον Ιανουάριο του 2018 μέχρι τον Μάϊο του 2019 για ποιο λόγο προχώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ σε συμφωνία με τους Σκοπιανούς, ξέρει ότι η απάντηση είχε περισσότερους από έναν λόγους. Σταθερά πρώτος ή δεύτερος ήταν η μικροπολιτική. Έλεγα δηλαδή το εξής απλό
Ανδρέας Σταλίδης
«πόσοι δηλώνουν ότι συμφωνούν με μία λύση που παραδίδει το όνομα Μακεδονία; Γύρω στο 30%. Μάλιστα. Πόσοι δηλώνουν πρόθεση ψήφου στον ΣΥΡΙΖΑ; Γύρω στο 20% (χωρίς αναγωγές).
Ποιος αριθμός είναι μεγαλύτερος; Το 30%, άρα ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι έχει να κερδίσει από αυτό το θέμα. Για κάθε έναν που ίσως χάσει, θα υπάρχουν δύο που θα κερδίσει. Οι υπόλοιποι ήταν χαμένοι ούτως ή άλλως».
Βέβαια, η μικροπολιτική είχε και δεύτερη διάσταση, την διάσταση ότι μία προσπάθεια λύσης θα μπορούσε να διασπάσει τη ΝΔ. Και αυτό ήταν σωστό. Όμως η ΝΔ έπαιξε σχετικά καλή «άμυνα».
Σε πείσμα όσων μιλούσαν για διεθνείς πιέσεις, γραμμάτια σε ξένους κλπ.
Ο άλλος κύριος λόγος ήταν η ιδεολογία, οι αγκυλώσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που ψήφισαν χθες ΣΥΡΙΖΑ και βγάζουν σπυράκια με το Σκοπιανό. Σχεδόν όλοι όμως έχουν απλώς άλλες προτεραιότητες. Η ψήφος τους καθορίζεται από άλλα πράγματα (πχ να μη βγει ο αντίπαλος, οικονομία, κανένα ρουσφέτι κλπ). Αυτό είναι μία πραγματικότητα. Υπάρχουν ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και άνθρωποι που έκαναν το αντίστροφο: επιβράβευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για την «τόλμη» να «λύσει» ένα θέμα, να συμπεριφερθεί ο Τσίπρας ως «ηγέτης», όπως ακριβώς είπε 3 ημέρες πριν τις εκλογές ο αγαπητός του Γερμανός φίλος, ο Σόϊμπλε.
Το ξεπούλημα της Μακεδονίας είναι έγκλημα, δεν το ξεχνάμε και όχι, το 31.5% δεν το ξεπλένει.
http://www.freepen.gr/2019/07/315.html?fbclid=IwAR0-xr-W0HdZuAgCKj7K0jXkhX__8h4fEAKxS4libSyNansc0ZRHaSpHoBo