«Αφανίζονται οι πολιτείες, όπου οι πολίτες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους σπουδαίους».
Οι εχθροί της Αριστεράς είναι οι νεόπτωχοι, ενώ οι πτωχοί, πολλοί και από άγνοια, πείθονται ότι αντίπαλός τους είναι ο κεφαλαιούχος.
Φαίνεται ίσως παράξενο να επιδιώκει ένας ηγέτης την φτωχοποίηση του λαού του. Και, όμως, ο Αλέξης Τσίρας συνεπής στη μαρξιστική ιδεολογία του, χρειάζεται προλετάριους για να τον ψηφίζουν.
Όταν ο Μάο ρωτήθηκε γιατί επιδιώκει πρώτα την εκβιομηχάνιση της Κίνας αντί να παράγει [σημ.: και όχι "παράξει", είναι ανελλήνιστο, δεν υπάρχει τέτοιος τύπος στο ρήμα "παράγω"] κοινωνικό έργο, απάντησε, ότι με τη βιομηχανία οι αγρότες θα γίνουν βιομηχανικοί εργάτες και θα αποκτήσει η Κίνα προλεταριάτο.
Το είχε δηλώσει και η Αχτσιόγλου: «Εμάς μας ψηφίζουν οι φτωχοί». Η αλήθεια είναι επιδιώκουν να τους ψηφίζουν οι φτωχοί, επειδή κατά τις εκλογές είχαν την πλειοψηφία ακόμη και στο Ψυχικό και στην Εκάλη. Αρκετοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, ήσαν βεβαίως φτωχοί, που μη έχοντας τι άλλο να ελπίζουν, υπέστησαν την λοβοτομή του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα σκίσει το μνημόνιο, κι ακόμη "κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη" και πολλά παρόμοια μιας άθλιας παλαιοκομματικής προπαγάνδας.
Αλλά υπήρχαν και "κουλτουριάρηδες" πολλοί -και με θαλαμηγούς-, μια και το να δηλώνεις αριστερός σε ενέτασσε στην κατηγορία των "προοδευτικών" [ευτέλισαν τους όρους]. Όπως υπήρχαν και εκδικητικοί ψήφοι, αλλά συνέδραμε και το αντιδεξιό σύνδρομο, μετά από πολλές δεκαετίες ενισχυτικής προπαγάνδας του.
Η μεσαία αστική τάξη, δεν είναι ευεπίφορη στα παραπλανητικά συνθήματα, επειδή βιώνουν στην πλάτη τους την ανεπιτυχή πολιτική της κυβέρνησης. Ο φτωχός αντίθετα, δεν έχει να χάσει πολλά, επειδή ακριβώς δεν έχει πολλά. Γι’ αυτό και εχθροί της Αριστεράς είναι οι νεόπτωχοι, ενώ οι πτωχοί, πολλοί και από άγνοια, πείθονται ότι αντίπαλός τους είναι ο κεφαλαιούχος. Αυτός δηλαδή, που θα ιδρύσει επιχείρηση για να τους δώσει δουλειά. Τέτοιος παραλογισμός.
Εδώ, έπιασε τόπο και η προπαγάνδα της Αριστεράς, που δεν ξεχωρίζει τον κεφαλαιούχο από τον κεφαλαιοκράτη, όροι που είναι διακριτοί στις οικονομικές και πολιτικές επιστήμες. Κεφαλαιούχος, αυτός δηλαδή που διαθέτει κεφάλαιο για ίδρυση επιχείρησης, είναι και ο περιπτεράς, είναι και ο κλειδαράς -αναφέρομαι σε επαγγέλματα που δεν έχουν κατά κανόνα υπαλλήλους-, είναι και ο βιοτέχνης με την προσωπική του εργασία, και της οικογένειάς του.
Ναι, είναι κεφαλαιούχος, αλλά δεν είναι στυγνός κεφαλαιοκράτης που να εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα των εργαζομένων του. Και όμως, η Αριστερά τους βάζει στο "ίδιο τσουβάλι".
Από την άλλη πλευρά, ενώ ο μαρξισμός στην αρχική του μορφή αναφερόταν σε προλετάριους, δηλαδή εργαζόμενους που "η μόνη περιουσία τους ήταν τα χέρια τους" -γι’ αυτό και απέκλειαν τους αγρότες, επειδή είχαν περιουσία μια καλύβα, μια κατσίκα και λίγες κότες-, στη συνέχεια, ο εργάτης στη δημοκρατία της Δύσης, ξέφυγε από την φτώχεια, δεν μιλούν τώρα για εργάτες, αλλά για… εργαζόμενους. Μόνο που εργαζόμενος είναι και ο διοικητής τράπεζας και ο διευθυντής πολυεθνικής. Τον κατακρεούργησαν τον Μαρξ, στην προοπτική κατάκτησης της καρέκλας.
Η μεσαία τάξη δεν θα υποκύψει. Δεν είναι εύκολα χειραγωγήσιμη. Και αν κάποιοι παραπλανήθηκαν το 2015, τώρα ξέρουν τι είναι Αριστερά. Τότε, υπήρχαν και πολλές ψήφοι προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι λόγω ιδεολογικής συγγένειας, αλλά με τιμωρητική διάθεση προς τη Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Τώρα, η μεσαία τάξη είναι αυτή με την τιμωρητική διάθεση προς αυτούς που κατέστρεψαν περιουσίες και όνειρα, λόγω της επιδίωξης φτωχοποίησης του λαού, για να τον κοροϊδέψουν με ένα επίδομα, ενώ του πήραν απείρως πολλαπλάσια.
Δεν μπορώ ως κατακλείδα να μη θυμηθώ τα λόγια του Αντισθένους: «Αφανίζονται οι πολιτείες, όπου οι πολίτες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους σπουδαίους».
Πηγή: https://www.voria.gr/article/o-a-tsipras-epidioki-skopimos-tin-ftochopiisi-ton-ellinon
Φαίνεται ίσως παράξενο να επιδιώκει ένας ηγέτης την φτωχοποίηση του λαού του. Και, όμως, ο Αλέξης Τσίρας συνεπής στη μαρξιστική ιδεολογία του, χρειάζεται προλετάριους για να τον ψηφίζουν.
Όταν ο Μάο ρωτήθηκε γιατί επιδιώκει πρώτα την εκβιομηχάνιση της Κίνας αντί να παράγει [σημ.: και όχι "παράξει", είναι ανελλήνιστο, δεν υπάρχει τέτοιος τύπος στο ρήμα "παράγω"] κοινωνικό έργο, απάντησε, ότι με τη βιομηχανία οι αγρότες θα γίνουν βιομηχανικοί εργάτες και θα αποκτήσει η Κίνα προλεταριάτο.
Το είχε δηλώσει και η Αχτσιόγλου: «Εμάς μας ψηφίζουν οι φτωχοί». Η αλήθεια είναι επιδιώκουν να τους ψηφίζουν οι φτωχοί, επειδή κατά τις εκλογές είχαν την πλειοψηφία ακόμη και στο Ψυχικό και στην Εκάλη. Αρκετοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, ήσαν βεβαίως φτωχοί, που μη έχοντας τι άλλο να ελπίζουν, υπέστησαν την λοβοτομή του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα σκίσει το μνημόνιο, κι ακόμη "κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη" και πολλά παρόμοια μιας άθλιας παλαιοκομματικής προπαγάνδας.
Αλλά υπήρχαν και "κουλτουριάρηδες" πολλοί -και με θαλαμηγούς-, μια και το να δηλώνεις αριστερός σε ενέτασσε στην κατηγορία των "προοδευτικών" [ευτέλισαν τους όρους]. Όπως υπήρχαν και εκδικητικοί ψήφοι, αλλά συνέδραμε και το αντιδεξιό σύνδρομο, μετά από πολλές δεκαετίες ενισχυτικής προπαγάνδας του.
Η μεσαία αστική τάξη, δεν είναι ευεπίφορη στα παραπλανητικά συνθήματα, επειδή βιώνουν στην πλάτη τους την ανεπιτυχή πολιτική της κυβέρνησης. Ο φτωχός αντίθετα, δεν έχει να χάσει πολλά, επειδή ακριβώς δεν έχει πολλά. Γι’ αυτό και εχθροί της Αριστεράς είναι οι νεόπτωχοι, ενώ οι πτωχοί, πολλοί και από άγνοια, πείθονται ότι αντίπαλός τους είναι ο κεφαλαιούχος. Αυτός δηλαδή, που θα ιδρύσει επιχείρηση για να τους δώσει δουλειά. Τέτοιος παραλογισμός.
Εδώ, έπιασε τόπο και η προπαγάνδα της Αριστεράς, που δεν ξεχωρίζει τον κεφαλαιούχο από τον κεφαλαιοκράτη, όροι που είναι διακριτοί στις οικονομικές και πολιτικές επιστήμες. Κεφαλαιούχος, αυτός δηλαδή που διαθέτει κεφάλαιο για ίδρυση επιχείρησης, είναι και ο περιπτεράς, είναι και ο κλειδαράς -αναφέρομαι σε επαγγέλματα που δεν έχουν κατά κανόνα υπαλλήλους-, είναι και ο βιοτέχνης με την προσωπική του εργασία, και της οικογένειάς του.
Ναι, είναι κεφαλαιούχος, αλλά δεν είναι στυγνός κεφαλαιοκράτης που να εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα των εργαζομένων του. Και όμως, η Αριστερά τους βάζει στο "ίδιο τσουβάλι".
Από την άλλη πλευρά, ενώ ο μαρξισμός στην αρχική του μορφή αναφερόταν σε προλετάριους, δηλαδή εργαζόμενους που "η μόνη περιουσία τους ήταν τα χέρια τους" -γι’ αυτό και απέκλειαν τους αγρότες, επειδή είχαν περιουσία μια καλύβα, μια κατσίκα και λίγες κότες-, στη συνέχεια, ο εργάτης στη δημοκρατία της Δύσης, ξέφυγε από την φτώχεια, δεν μιλούν τώρα για εργάτες, αλλά για… εργαζόμενους. Μόνο που εργαζόμενος είναι και ο διοικητής τράπεζας και ο διευθυντής πολυεθνικής. Τον κατακρεούργησαν τον Μαρξ, στην προοπτική κατάκτησης της καρέκλας.
Η μεσαία τάξη δεν θα υποκύψει. Δεν είναι εύκολα χειραγωγήσιμη. Και αν κάποιοι παραπλανήθηκαν το 2015, τώρα ξέρουν τι είναι Αριστερά. Τότε, υπήρχαν και πολλές ψήφοι προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι λόγω ιδεολογικής συγγένειας, αλλά με τιμωρητική διάθεση προς τη Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Τώρα, η μεσαία τάξη είναι αυτή με την τιμωρητική διάθεση προς αυτούς που κατέστρεψαν περιουσίες και όνειρα, λόγω της επιδίωξης φτωχοποίησης του λαού, για να τον κοροϊδέψουν με ένα επίδομα, ενώ του πήραν απείρως πολλαπλάσια.
Δεν μπορώ ως κατακλείδα να μη θυμηθώ τα λόγια του Αντισθένους: «Αφανίζονται οι πολιτείες, όπου οι πολίτες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους σπουδαίους».
Πηγή: https://www.voria.gr/article/o-a-tsipras-epidioki-skopimos-tin-ftochopiisi-ton-ellinon