Κυριακή, Αυγούστου 18

Ρούπερτ Σπάιρα: Πώς να ξεπεράσουμε το φόβο του θανάτου

Το απόφθεγμα της ημέρας
"Μπορεί να είναι αδύνατο να ελέγχεις τις εξωτερικές καταστάσεις, αλλά μπορείς να ελέγχεις τις εσωτερικές. Τον εσωτερικό σου κόσμο, δηλαδή την πραγματικότητα στο επίπεδο των σκέψεων και των συναισθημάτων, εσύ και μόνο εσύ τον ελέγχεις και τον δημιουργείς. Το πώς βιώνεις τις εμπειρίες σου εξαρτάται από εσένα. Οι αντιδράσεις σου δεν χρειάζεται να είναι αυτόματες ή παρόμοιες με αυτές που είχες στο παρελθόν."
~Neale Donald Walsch

Ρούπερτ Σπάιρα: Πώς να ξεπεράσουμε το φόβο του θανάτου

Φοβάσαι όταν πέφτεις για ύπνο το βράδυ; Όλες οι σκέψεις, τα συναισθήματά σου, οι ιδέες σου, το όνομά σου, η μορφή σου, ο κόσμος σου, όλα όσα γνωρίζεις για τον εαυτό σου, οι γνώσεις που κατέχεις, οι ελπίδες σου, όλα εξαφανίζονται. Και παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν φοβάσαι να κοιμηθείς, αλλά το επιθυμείς κιόλας.

Γιατί επιθυμείς να εξαφανιστούν όλα αυτά; Επειδή ανακουφίζεσαι. Είναι μεγάλο βάρος να τα κουβαλάς καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Γι' αυτό επιθυμούμε να βιώσουμε τη γαλήνη του ύπνου. Δεν φοβάσαι όμως, γιατί δεν βιώνεις την εξαφάνισή τους και η εμπειρία σού λέει ότι όταν πας για ύπνο δεν παύεις να υπάρχεις.

Γιατί λοιπόν φοβάσαι να πεθάνεις; Γιατί φοβάσαι ότι οι σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, οι αισθήσεις σου και η αντίληψή σου θα εξαφανιστούν; Ο λόγος είναι ότι έχουμε επενδύσει την ταυτότητά μας σε κάτι που εκ φύσεως είναι προσωρινό. Αντλούμε την ταυτότητά μας από τα αντικείμενα, τις ιδέες, τις γνώσεις, την ιστορία και τις αισθήσεις του σώματος. Η καθαρή επίγνωση, που είναι η αληθινή μας φύση, έχει αναμιχθεί τόσο πολύ με τις σκέψεις και τις αισθήσεις, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια τον εαυτό της από αυτές.

Αντί να σκεφτόμαστε ότι έχουμε σκέψεις και αισθήσεις, και ότι αυτά είναι απλώς πράγματα που μας επισκέπτονται για λίγο και μετά φεύγουν, νιώθουμε ότι είμαστε οι σκέψεις και οι αισθήσεις, αυτά που ονομάζουμε νους και σώμα. Και έτσι, όταν αυτά εξαφανίζονται, κάτι που θα συμβεί σε όλους μας, νιώθουμε ότι θα χαθεί και κάτι δικό μας, ακριβώς επειδή έχουμε επενδύσει την ταυτότητά μας μέσα σ' αυτά. Και λέμε τελικά "εγώ θα πεθάνω".

Αυτή η εντύπωση, ότι "εγώ θα εξαφανιστώ", είναι μία από τις θεμελιώδεις μορφές του ξεχωριστού εαυτού. Η άλλη μορφή του ξεχωριστού εαυτού είναι η εντύπωση που λέει "είμαι ανεπαρκής, κάτι μου λείπει", γιατί ένα αντικείμενο δεν μπορεί ποτέ να είναι ολοκληρωμένο. Δεν υπάρχει ολοκληρωμένο αντικείμενο. Έτσι, κάθε φορά που ταυτιζόμαστε με ένα αντικείμενο, νιώθουμε φόβο και ανεπάρκεια. 

Ο φόβος και η επιθυμία είναι οι δύο βασικές δραστηριότητες του ξεχωριστού εαυτού. Η αίσθηση της ξεχωριστότητας εκφράζεται με το φόβο της εξαφάνισης. Σε μερικούς ανθρώπους οι επιθυμίες και οι επιδιώξεις είναι πιο ισχυρές απ' το φόβο.

Για να απεγκλωβιστείς απ' αυτή την κατάσταση πρέπει να γνωρίσεις τι πραγματικά είσαι. Συντονίσου με την εμπειρία τού να έχεις επίγνωση και συνειδητοποίησε ότι αυτή η εμπειρία δεν σε έχει εγκαταλείψει ποτέ. Στην πραγματικότητα, είναι λάθος να λέμε ότι εσύ έχεις αυτή την εμπειρία. Δεν υπάρχει καν "εσύ". Είσαι η επίγνωση. Είσαι η παρουσία της καθαρής γνώσης, η επίγνωση της ύπαρξης, η εμπειρία του να είσαι συνειδητός. Αυτή η εμπειρία είναι πάντα παρούσα στη ζωή σου. Δεν εξαφανίζεται ποτέ, δεν σε εγκαταλείπει ποτέ. Μόνο όταν επιτρέψεις στην επίγνωση να αναμειχθεί με τις σκέψεις και τις αισθήσεις, σε βαθμό που δεν μπορείς πια να τα ξεχωρίσεις, τότε φοβάσαι την εξαφάνιση.

*Απόσπασμα από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Ρούπερτ Σπάιρα
Μετάφραση: Ν. Μπάτρας

 aytepignosi.com