ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΡΟΥΑ ΜΑΤ ENANTION ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ
Σήμερα, οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω αυτοματοποίησης της ανθρώπινης εργασίας, αδυνατώντας να προσφέρουν εργασία στους πολίτες τους, περιορίζονται σε λειτουργίες αστυνόμευσης καταπνίγοντας κάθε αίτημα που σχετίζεται με την άρση των παράνομων δικαιωμάτων των τραπεζών και της παραβίασης της δημοκρατίας.
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Όσο προχωράει η παγκοσμιοποίηση και το αφήγημα της περιβόητης «μεγάλης ψηφιακής μεταμόρφωσης» αφόπλισε το όπλο του ανθρώπινου μόχθου, η παλιά ιδέα ενός άνευ όρων βασικού εισοδήματος που θα καταβάλλεται σε όλα τα μέλη της κοινωνίας, από την γέννηση ως τον θάνατό τους, προβάλλεται σήμερα διθυραμβικά ως η μόνη σανίδα σωτηρίας.
Οι ίδιοι οι δημιουργοί της μετάλλαξης του εργατικού δικαίου προς μια «κοινωνία χωρίς συμβόλαιο» με ανύπαρκτη προστασία του πολίτη, καθοδηγούν τώρα εντέχνως τη συζήτηση των πολιτικών φορέων προς ένα δικαίωμα εισοδήματος χωρίς απασχόληση, ενώ το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να επικεντρώνεται στην άρση των λόγων εξ αιτίας των οποίων φτάσαμε εδώ.
Ενώ η φράση «πλήρης απασχόληση» εκλείπει από τις αποβιομηχανοποιημένες και ουμπεροποιημένες κοινωνίες μας, οι υπέρμαχοί του βασικού εισοδήματος ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε να αποτελέσει «έναν από τους κεντρικούς πυλώνες μιας ελεύθερης κοινωνίας, στην οποία «θα κατανέμεται ισότιμα η πραγματική ελευθερία να ολοκληρωθεί ο κάθε πολίτης εντός και εκτός της εργασίας».
Σύντομη ιστορία του βασικού εισοδήματος
Ας δούμε όμως περιληπτικά μερικές προσπάθειες που είχαν γίνει παλαιότερα στον δυτικό κόσμο για την καταπολέμηση της φτώχειας. Ο Άγγλος πολιτικός και φιλόσοφος Τόμας Μορ και άγιος της καθολικής εκκλησίας (1478-1535) στο έργο του Ουτοπία (1516) κατηγορούσε τους συγχρόνους του γράφοντας: «εξαναγκάζετε τους κλέφτες να υποφέρουν από τρομερά μαρτύρια. Δεν θα ήταν καλύτερα να εξασφαλιστεί η ύπαρξη όλων των μελών της κοινωνίας, ώστε κανείς να μην θεωρεί απαραίτητο πρώτα να κλέψει και μετά να αφανιστεί;»Δέκα χρόνια αργότερα, ο Ισπανός λόγιος και ανθρωπιστής Jean-Luis Vives (1492-1540) υποστήριξε το De subventione Pauperum, δηλαδή ένα είδος δημοσίου βοηθήματος για τους φτωχούς και ένα εμβρυϊκό κράτος πρόνοιας με αντάλλαγμα τη «διαθεσιμότητα για εργασία». Η δημοτική βοήθεια προς τους φτωχούς ξεκίνησε λίγο αργότερα με τους Νόμους για τους Φτωχούς (Poor laws, 1597-1601) που εκδόθηκαν στην ελισαβετιανή Αγγλία.
Τον Ιούνιο του 1793 ο Ροβεσπιέρος (1758-1794) πέρασε από τη Συντακτική Συνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης το κοινωνικό δίκαιο επιβεβαιώνοντας δυναμικά το «δικαίωμα ύπαρξης» για όλους και το αναγκαίο θέμα των προς το ζην: «η κοινωνία είναι υποχρεωμένη να παρέχει τα απαραίτητα για τη συντήρηση όλων των μελών της, είτε με την παροχή θέσεων εργασίας, είτε με την παροχή μέσων επιβίωσης σε όσους βρίσκονται σε κατάσταση αδυναμίας εργασίας. Η απαραίτητη βοήθεια για εκείνον που στερείται τα αναγκαία είναι χρέος εκείνου που του περισσεύουν».
Ωστόσο, η πτώση του Ροβεσπιέρου εξαέρωσε αυτή τη σημαντική πρόοδο στην αρχή που είχε διατυπωθεί από τον Καντ (1724-1804) στο βιβλίο Μεταφυσική των Ηθών (1797) και τον Φίχτε (1762-1814) στο État commercial fermé (1800).
Ο τέκτων και πολέμιος του χριστιανισμού Τόμας Πέιν (1737-1809) που ενέπνευσε τα αμερικανικά και γαλλικά επαναστατικά κινήματα, έγραφε στο φυλλάδιό του Αγροτική Δικαιοσύνη του 1796: «αν δεν είναι εγγυημένοι για κάθε πολίτη οι άνευ όρων ελάχιστοι πόροι διαβίωσης, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ταυτοχρόνως η ελευθερία, η ισότητα, και η αδελφοσύνη».
Ο Πέιν πρότεινε την καταβολή ενός βασικού κληροδότηματος ύψους 15 λιρών στερλινών κατά την ενηλικίωση κάθε πολίτη ηλικίας άνω των 21 ετών «ως αποζημίωση που πηγάζει από το φυσικό δίκαιο, το οποίο το σύστημα των μεγάλων ιδιοκτησιών τους έχει αφαιρέσει».
Το επόμενο έτος ο παιδαγωγός Thomas Spence (1750-1814) πρότεινε στο φυλλάδιό του με τίτλο Τα δικαιώματα των παιδιών (1797) ένα εισόδημα που η χρηματοδότησή του θα γινόταν μέσω της αξίας της γης και των κτιρίων που κατείχαν οι πλούσιοι.
Οι δικαστές του Speenhamland, μιας κωμόπολης της επαρχίας Berkshire της Αγγλίας, το 1795 νομοθέτησαν μια «δοκιμαστική εκχώρηση μετρητών», αλλά οι βιομηχανικές ελίτ της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης που ήταν τότε σε εξέλιξη, κατόρθωσαν να επιτύχουν την κατάργηση του «δικαιώματος στη ζωή» που είχε θεσπιστεί με τον Νόμο του Speenhamland την 6η Μαΐου 1795.
Ο Πρωσο-γερμανός καγκελάριος Ότο φον Βίσμαρκ (1815-1898) δημιούργησε μεταξύ 1883 και 1889, «το πρώτο γενικό σύστημα υποχρεωτικής ασφάλισης για τους εργαζόμενους, που κάλυπτε την περίθαλψη ασθενείας, αναπηρίας και γήρατος, με την ενεργό συμμετοχή των εργοδοτών και των συνδικάτων στη διαχείρισή της» αναγνωρίζοντας την κοινωνική προστασία ως «ένα από τα κύρια καθήκοντα των σύγχρονων κρατών».
Σήμερα, οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω αυτοματοποίησης της ανθρώπινης εργασίας, αδυνατώντας να προσφέρουν εργασία στους πολίτες τους, περιορίζονται σε λειτουργίες αστυνόμευσης καταπνίγοντας κάθε αίτημα που σχετίζεται με την άρση των παράνομων δικαιωμάτων των τραπεζών και της παραβίασης της δημοκρατίας.
Μετά το χρέος τι;
Όταν η πολιτική διαρκούς οικονομικής λιτότητας που περιγράφεται σήμερα ως «οικονομική αναγκαιότητα» ή ως η μόνη οδός για μια «εθνική επανεκκίνηση» προκειμένου ένα κράτος «να κρατήσει τη θέση του στην παγκοσμιοποίηση» έχει διαρρήξει την κοινωνική βάση και έχει υπονομεύσει τις κοινωνικές δομές, όπως το πασίγνωστο πλέον σε μας αφήγημα του «Χρέους», φαίνεται ότι έχει έλθει πλέον η εποχή που ένα άλλο αφήγημα πρέπει να το αντικαταστήσει.Με ποιο τρόπο λέτε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ελπίζει πως θα επανακτήσει το κύρος της απέναντι στους «πολίτες» της τη στιγμή που μειώνει συνεχώς την κοινωνική προστασία τους στο όνομα της διεθνούς ανταγωνιστικότητας και υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να απωλέσουν την εθνική τους κυριαρχία αποδεχόμενες υποχρεωτική ποσόστωση επί των, ως επί το πλείστον, παράνομων μεταναστών;
Κατά την άποψή μου, εμφανίζοντας σύντομα τον «λαγό» του βασικού εισοδήματος.
Ακριβώς αυτό το αφήγημα προβάλλουν τα τελευταία χρόνια πολλοί επιστήμονες, συγγραφείς και δημοσιογράφοι μεταξύ των οποίων οι Βέλγοι καθηγητές Φιλίπ Βαν Πάρις και Γιανίκ Βάντερμποργκντ.
Ο πρώτος είναι οικονομολόγος και φιλόσοφος, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Δικτύου Βασικού Εισοδήματος και ο δεύτερος καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο πανεπιστήμιο της Λουβέν.
Στο βιβλίο τους Basic Income: A Radical Proposal for a Free Society and a Sane Economy, τονίζουν την επιτακτική ανάγκη μιας «ουσιαστικής οικονομικής βάσης πάνω στην οποία [υποτίθεται] ότι μπορεί να στηριχτεί ο καθένας».
Το εξώφυλλο του βιβλίου Basic Income (Βασικό εισόδημα) παραπέμπει σε ένα εξιδανικευμένο μέλλον που δεν θα έχει καμμία σχέση με το πραγματικό
Δυστυχώς οι απόψεις των εν λόγω συγγραφέων περί του παγκόσμιου εισοδήματος ταυτίζονται τόσο πολύ με τις απόψεις που προπαγανδίζουν ευαγή ιδρύματα όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί μήπως οι συγγραφείς καθοδηγούνται απ’ αυτά.
Στο βάθος Σίλικον Βάλεϊ
Οι δύο συγγραφείς, που ανήκουν ιδεολογικά στην μαρξιστική, αριστερά πτέρυγα των …νεοφιλελεύθερων, ισχυρίζονται ότι ένα βασικό εισόδημα όχι μόνο θα χρησιμεύσει για την καταπολέμηση της φτώχειας, αλλά και «για την απελευθέρωση όλων των μελών μιας κοινότητας».Αγιοποιώντας το βασικό εισόδημα επιμένουν ότι συνδυάζει δύο βεβαιότητες: «είναι άνευ όρων, υπό την έννοια ότι είναι παγκόσμιο και ανεξάρτητο από εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια και επίσης υπό την έννοια ότι δεν συνοδεύεται από καμμία υποχρέωση και απαίτηση διαθεσιμότητας για απασχόληση». Παραλείπουν βέβαια να προσθέσουν όλες τις άλλες απαιτήσεις που δεν θα είναι καθόλου «απελευθερωτικές».
Το παγκόσμιο (ή καθολικό) βασικό εισόδημα αποτέλεσε αντικείμενο μετρήσιμων πειραμάτων στην Αλάσκα, στη Βραζιλία, στη Φινλανδία, στην Κένυα και αλλού, από τα οποία όμως δεν προέκυψαν στιβαρά επιχειρήματα για την ανεπιφύλακτη οικουμενική αποδοχή του. Επισημαίνω μάλιστα ότι το 2017 οι Ελβετοί πολίτες το απέρριψαν σε δημοψήφισμα με ποσοστό 78%.
Ωστόσο, οι ένθερμοι υποστηρικτές του, κάποιοι από τους οποίους είναι οι μετανθρωπιστές Σαμ Άλτμαν (που σκοπεύει να αναλάβει την παγκόσμια διαχείρισή του στον τομέα της πληροφορικής), ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ και ο Έλον Μασκ, επιμένουν ότι ένα τέτοιο εισόδημα θα βοηθήσει τους ανθρώπους «να σταθούν όρθιοι στα πόδια τους και να ολοκληρώσουν έργα που θα δίνουν νόημα στη ζωή τους». Πρόκειται φυσικά για ψεύδη.
Έγιναν ξαφνικά τόσο φιλάνθρωποι οι επιχειρηματίες της τεχνολογίας της Σίλικον Βάλεϊ; Ανησυχούν ότι οι εκτοπισμένοι της εργασίας δεν θα μπορούν να καταναλώνουν τα προϊόντα τους; Ή μήπως μυρίστηκαν κάτι άλλο;
Όπως δείχνουν τα γεγονότα, κάποιοι βιάζονται. Και μάλιστα πολύ. Γι’ αυτό γίνονται ήδη σχέδια για πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα στο οποίο θα κληθούν να ψηφίσουν αργά ή γρήγορα οι πολίτες της Ε.Ε., γι’ αυτό διεξάγονται και οι αντίστοιχες «έρευνες» που δείχνουν ότι το 68% των πολιτών είναι (υποτίθεται) σύμφωνο με την απονομή του.
Ωστόσο, εγώ θα θέσω το απλό ερώτημα: με βάση την αρχή ότι οι ελίτ δεν προσφέρουν τίποτε δωρεάν, τι πρέπει να απωλέσει η κοινωνία για να λάβει το βασικό εισόδημα; Πώς θα σας φαινόταν αν λίγο μετά την απονομή του βασικού εισοδήματος δημοσιοποιηθούν ορισμένες «νέες προϋποθέσεις» όπως, για παράδειγμα, να κάνετε υποχρεωτικά κάποια εμβόλια και να βάλετε υποδόριο τσιπάκι RFID;
Πάμε παρακάτω…
Σύμφωνα με τους Βέλγους συγγραφείς «το παγκόσμιο βασικό εισόδημα αποτελεί πραγματική ελευθερία για όλους, ένα όραμα για έναν καλύτερο κόσμο που θα μπορούσε να οδηγήσει μια εξαρθρωμένη κοινωνία σε ένα βιώσιμο μέλλον».
Όταν εφαρμοστούν επικαιροποιημένες προϋποθέσεις λόγω έκτακτων συνθηκών που σίγουρα θα προκληθούν τεχνητά, τότε θα δούμε αν το βασικό εισόδημα θα είναι το βιώσιμο μέλλον των κοινωνιών ή τελικά ο τάφος τους.
Το τέλος των εκλογών
Το ύψος του βασικού εισοδήματος έχει εκτιμηθεί ότι θα ποικίλλει όχι μόνο ανάλογα με την κάθε χώρα, αλλά και με την περιοχή της. Στις ΗΠΑ έχει εκτιμηθεί ότι θα ξεκινάει από 800 και θα φτάνει στα 4.500 δολάρια ανά μήνα και ανά άτομο. Για την Ελλάδα εκτιμήθηκε στα 500 ευρώ (όσο περίπου, καθόλου τυχαία, καθορίστηκε ο βασικός μισθός).Την στέγαση, την υγεία και την εκπαίδευση υποτίθεται ότι θα τις αναλαμβάνει το κράτος. Ποια θα είναι η ποιότητά τους, εύκολα μπορείτε να φανταστείτε. Τελικά τι είδους ζωή πιστεύετε ότι θα διάγουν οι ισοβίως άεργοι βασικοεισοδηματίες που δεν θα διαθέτουν άλλο εισόδημα αυξανομένης της ανεργίας, έχοντας ήδη αποποιηθεί όλα τα οικογενειακά περιουσιακά τους στοιχεία.
Η αποποίηση συμβαίνει ήδη μαζικά στην χώρα μας λόγω αδυναμίας πληρωμής της μεγάλης φορολογίας κατοχής τους. Σε λίγα χρόνια που η φούσκα της οικονομίας διαμοιρασμού τύπου Airbnb θα έχει κι αυτή σκάσει, όλα τα περιουσιακά στοιχεία των παροπλισμένων πολιτών θα έχουν αλλάξει χέρια. Όπως άλλαξε η δημόσια περιουσία, έτσι θα έχει αλλάξει και η ιδιωτική.
Η σημερινή κατάσταση όπου βοηθούν οι συνταξιούχοι Έλληνες γονείς, θα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί λόγω αποδημίας τους εις Κύριον. Και δεν μπορεί να υπάρξει καμμία σύγκριση με το παρελθόν όπου οι κοινωνίες είχαν μεν συνήθως ελάχιστο εισόδημα από ανταλλακτικό εμπόριο και υπηρεσίες, επειδή όμως ήταν αγροτικές, διέθεταν όχι μόνο φυσικούς πόρους επιβίωσης, αλλά και άριστη τεχνογνωσία χρήσης τους (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία κλπ.).
Σήμερα οι άνθρωποι, και ειδικά οι νεώτεροι σε ηλικία, είναι συγκεντρωμένοι στις πόλεις και δεν διαθέτουν απολύτως καμμία από τις παραπάνω δεξιότητες.
Επομένως θα πρέπει να αγοράσουν ο,τιδήποτε έχουν άμεση ανάγκη.
Οι ανιστόρητες και καταθλιπτικές πάμφτωχες μάζες κοινωνιών Μαντ Μαξ θα ζουν μαντρωμένες σε μεγαπόλεις, τρώγοντας τα συνθετικά κρέατα που θα τους προμηθεύουν σε χαμηλές τιμές οι πολυεθνικοί κολοσσοί. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπετε τόση προπαγάνδα κατά της κρεοφαγίας και περί ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, με υποκινούμενες μαθητικές διαδηλώσεις που απαιτούν επιβολή νέων “πράσινων” φόρων στους γονείς των ίδιων των μαθητών (!).
Τι είδους όμως θα είναι τα δημόσια σχολεία, νοσοκομεία και οι κατοικίες που θα μένουν οι βασικοεισοδηματίες;
Πώς θα πληρώνουν τα αγαπημένα τους χόμπι και αθλήματα «που θα δίνουν νόημα στη ζωή τους», αρκετά εκ των οποίων απαιτούν πανάκριβο εξοπλισμό;
Πώς θα μετακινούνται και πώς θα κάνουν διακοπές;
Για να μην αναφέρω την ένδυση, την υπόδηση και όλες τις άλλες ανάγκες των ανθρώπων.
Υπάρχει κανείς τόσο αφελής που να πιστεύει ότι με τα ποσά που προτείνονται μηνιαίως και μη έχοντας οποιονδήποτε άλλο οικονομικό πόρο θα μπορούν να κάνουν ό,τι έχουν ονειρευτεί;
Στις μέρες μας είναι γενική η διαπίστωση ότι η δημόσια παιδεία και περίθαλψη υποβαθμίζεται καθημερινά σε όλη την πρώην “προηγμένη” Δύση. Φανταστείτε τι θα γίνει αν συνεχιστούν οι ακραίες οικονομικές ανισότητες που επιβάλλει η τραπεζοκρατία.
Οι πολίτες −που ήδη ντρεσάρονται από την παιδική τους ηλικία στην θλιβερή ζωή της συμπεριφορικής καταβόθρας 1, ανίκανοι στην πλειοψηφία τους να διαβάσουν κείμενα μεγαλύτερα από μια παράγραφο−, θα επιστρέψουν στην εποχή της φεουδαρχίας, αλλά με το πρόσημο «τεχνο».
Η προφητική δυστοπική ταινία Interstellar είναι πολύ κατατοπιστική εφ’ όλων αυτών.
Αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη σε 11.021 πολίτες 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την γνώμη τους σχετικά με το βασικό παγκόσμιο εισόδημα από τον γερμανικό οργανισμό δημοσκοπήσεων Dalia Research (Μάρτιος 2017). Προσαρμογή-μετάφραση: «Απεροπία»Από πού όμως θα πληρωθεί το περιβόητο παγκόσμιο βασικό εισόδημα; Οι ευαγγελιστές του ισχυρίζονται ότι θα προκύψει από τον φόρο των εταιρειών που χρησιμοποιούν ρομπότ (robot tax).
Φυσικά ψεύδονται ως συνήθως.
Κάθε τέτοια απαίτηση απορρίφθηκε με την δικαιολογία ότι «εμποδίζει την καινοτομία».
Ξεχάστε λοιπόν ότι το 1% που σχεδιάζει το ίδιο τη χορήγησή του βασικού εισοδήματος θα βάλει το χέρι στην τσέπη επειδή “το σύστημα έχει ανάγκη από ανθρώπους που καταναλώνουν και δεν θέλει κοινωνικές συγκρούσεις».
Η αλήθεια είναι ότι το «σύστημα» που πληρώνει όλους αυτούς τους τύπους και έναν συρφετό ΜΚΟ να κάνουν τέτοιες δηλώσεις, επείγεται να ξεφορτωθεί τις μάζες όσο το δυνατόν γρηγορότερο, διότι λόγω τεχνολογίας δεν τις έχει πια ανάγκη για να ζει πλουσιοπάροχα. Το πώς και γιατί το έχω αναλύσει επανειλημμένως.
Επομένως, αν πετύχει τελικά το “αφήγημα” και επικυρωθεί το δημοψήφισμα, το βασικό εισόδημα θα προέλθει από τους νέους φόρους που θα επιβληθούν σε όσους από τη μεσαία τάξη ακόμα κατέχουν ο,τιδήποτε. Επίσης, οι κυβερνήσεις θα εξοικονομήσουν πόρους από την κατάργηση κάθε άλλου επιδόματος, κλείνοντας οργανισμούς τύπου ΟΑΕΔ, καθώς και τις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες. Συγκεκριμένα δε η επόμενη ελληνική κυβέρνηση οφείλει να εκτελέσει μεταξύ άλλων “αποστολών”, αυτήν ακριβώς τη μισητή δουλειά. Να “εκκαθαρίσει” το δημόσιο.
Μ’ άλλα λόγια θα πραγματοποιηθεί ακόμα μια φορά στην νεώτερη ιστορία μια κολοσσιαία μεταφορά κεφαλαίων, από τις τσέπες της μεσαίας τάξης στις τσέπες των πλουσίων και μια επίσης συγκεντρωτική μεταφορά όλων των δεδομένων του συντριπτικού τμήματος του πληθυσμού, γεγονός που θα συμβάλλει στην ολοκληρωτική υποδούλωσή του.
Στη νέα, διανθρωπισμένη κοινωνία, η σύνθεση του πληθυσμού θα είναι πλέον η εξής: 1% μεγιστάνες, 15% υπερκατηρτισμένοι εργαζόμενοι μεσαίων εισοδημάτων που θα απασχολούνται κυρίως στις Ν.Β.Ι.C. και θα τρέμουν κάθε μέρα μήπως χάσουν τη δουλειά τους εξ αιτίας της τεχνητής νοημοσύνης και 84% πλεονάζοντες φτωχοί για τους οποίους ουσιαστικά δεν θ’ αλλάξει τίποτε.
Αμέσως μετά την χορήγηση του παγκόσμιου βασικού εισοδήματος η δυνατότητα ψήφου θα αφαιρεθεί από όσους το λαμβάνουν, αλλά δεν εργάζονται. Όπως οι κυβερνήσεις της Δύσης σήμερα καταργούν ετσιθελικά το κοινωνικό συμβόλαιο για το οποίο χύθηκαν ωκεανοί αίματος, και της Ανατολής στραγγαλίζουν με την πληροφορική κάθε αντιφρονούντα της κυβέρνησης, για ποιο λόγο πιστεύετε ότι δεν θα κάνουν το ίδιο με το δικαίωμα ψήφου;
Αν τις επόμενες δεκαετίες ο κόσμος μας δεν είναι πολυπολικός και καταφέρει να υπερισχύσει ως παγκόσμια δύναμη ο μεγαλύτερος από τους τεχνολογικούς κολοσσούς της δύσης (GAFAM) 2 ή της ανατολής (ΒΑΤΧ) 3, οι εκλογές θα καταργηθούν.
Διαδίκτυο θα υπάρχει βεβαίως και μάλιστα μεγάλων ταχυτήτων ως το ισχυρότερο κατασταλτικό των λαών.
Ωστόσο, το δικαίωμα να γράφει κάποιος και να αναρτά τη γνώμη του στο διαδίκτυο θα εκλείψει.
Αρκεί η εφαρμογή ενός απλησίαστου κόστους για να κάμψει κάθε επαναστατική διάθεση.
Στο σημείο αυτό θα έχουμε περάσει πλέον για τα καλά στο οργουελικό «1984».
Βασικό εισόδημα και νέα ευγονική
Ο Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος και νομικός Ronald Dworkin γράφει συγκεκριμένα: σε μία κοινωνία βασικού εισοδήματος μόνο ορισμένες παροχές θα είναι εγγυημένες. Για παράδειγμα, οι νέοι θα αποδέχονται οι ηλικιωμένοι με ανίατη ασθένεια να αφήνονται να ζήσουν το ανώτερο μέχρι 5 μήνες, προκειμένου να μην κοπούν οι παροχές που προβλέπονται για τους ίδιους» (A Matter of Principle, κεφάλαιο «Why Liberals Should Care About Equality», Harvard University Press, 1985).Το ίδιο θα ισχύει φυσικά για όλα τα άτομα με σωματικές αναπηρίες, ανίατες ασθένειες και τους ψυχικά ασθενείς.
Πρέπει λοιπόν να γίνει σαφές ότι οι όροι του βασικού εισοδήματος θα χαρακτηρίζονται από σχέσεις εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου και δεν μπορεί ποτέ να είναι ισότιμοι και για τα δύο μέρη.
Ο μη απασχολήσιμος πληθυσμός εφόσον δεν θα διαθέτει πια το όπλο της εργασίας του και της απεργίας θα απωλέσει τελικά την ιδιότητά του ως πολιτικό υποκείμενο, χάνοντας εν μία νυκτί το όπλο της ψήφου.
Υπ’ αυτήν την καθόλου απίθανη προοπτική, η εφαρμογή του παγκόσμιου βασικού εισοδήματος πρέπει να είναι τελικά το όνειρο κάθε άνεργου πολίτη, ή μήπως η μόνη λύση είναι η άνοδος της πνευματικότητας που θα φέρει την ανατροπή της τραπεζοκρατίας και την γέννηση πνευματικότερων κοινωνωνιών, αποτρέποντας την καθοδική πορεία μας προς τον τεχνομεσαίωνα;
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
- Συμπεριφορική καταβόθρα (behavioral sinkhole): έννοια που αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό κοινωνικό ερευνητή Τζον Καλούν (John B. Calhoun, 1917–1995) το 1962 και περιγράφει το αποτέλεσμα οποιασδήποτε διαδικασίας που συγκεντρώνει άτομα σε ασυνήθιστα υψηλό αριθμό, εντός ενός περιορισμένου χώρου. Ο όρος σήμερα πλέον χρησιμοποιείται ευρέως για να περιγράψει καταστάσεις υπερπληθυσμού. Το 1958 ο Καλούν διεξήγαγε πειράματα υπερπληθυσμού σε αρουραίους των οποίων τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν το 1962 στην επιστημονική επιθεώρηση Scientific American ως μελέτη συμπεριφοράς υπό συνθήκες υπερπληθυσμού. Η μελέτη αυτή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αστικής κοινωνιολογίας και ψυχολογίας. Ο Καλούν τοποθέτησε αρουραίους σε ένα κλουβί που περιείχε αρκετή τροφή και νερό κατασκευασμένο σε μέγεθος που κρίθηκε επαρκές μόνο για πενήντα αρουραίους. Όταν ο πληθυσμός αυξήθηκε σε ογδόντα εμφανίστηκε μια ποικιλία μη φυσιολογικών, συχνά καταστροφικών συμπεριφορών. Το 1968 τοποθέτησε σε ένα κλουβί 2.7 x 1.4 μ. τέσσερα ζευγάρια ποντίκια που στο αποκορύφωμα του πειράματος έφτασαν τα 2.200. Μετά από εξακόσιες ημέρες συνωστισμού ο πληθυσμός των τρωκτικών βρισκόταν στο στάδιο της εξαφάνισης. Οι τρομακτικές επιπτώσεις αυτού του κοινωνικού φαινομένου περιλαμβάνουν υπερ-επιθετικότητα, πλημμελή ανατροφή των νέων, βρεφικό κανιβαλισμό, αυξημένη θνησιμότητα όλων των ηλικιών και μη φυσιολογικές σεξουαλικές συνήθειες. Οι σωματικές και οι ψυχικές ασθένειες, καθώς και οι διατροφικές διαταραχές αυξάνονται ραγδαία. Γι’ αυτό και οι κυβερνώντες έχοντας σαφή γνώση του ανωτέρω πειράματος, κάνουν το παν ώστε να επιβάλλουν την μαζική αστικοποίηση και την συγκέντρωση των πληθυσμών σε μεγαπόλεις προκειμένου να τους ελέγχουν αποτελεσματικά, ειδικά σήμερα με τα ηλεκτρονικά μέσα που έχουν στην διάθεσή τους.
- GAFAM: ακρωνύμιο των τεχνολογικών κολοσσών της Δύσης Google, Amazon, Facebook, Apple και Μicrosoft.
- ΒΑΤΧ: ακρωνύμιο των τεχνολογικών κολοσσών της Ασίας Baidu, Alibaba, Tencent και Xiaomi.
Πηγή https://aperopia.fr/06-2019/einai-to-katholiko-vasiko-eisodima-lysi-stin-ayxanomeni-anergia/
Τα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, έχουν την προσωπική άδεια της εξαίρετης ερευνήτριας κας ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑ, να αναρτούν τις εξαιρετικές της έρευνες.
Την ευχαριστώ και το θεωρώ τιμή, που μου επιτρέπει να διαδίδω τα επιστημονικά της άρθρα.
Καλλιόπη Σουφλή
https://attikanea.blogspot.com/2019/08/blog-post_30.html