Τρίτη, Σεπτεμβρίου 10

Ονείρου συντρίμμια --Εκδόσεις Οσελότος


Λες και ο χρόνος να πάγωσε τα ρολόγια μόνο για να περιμένει το άγγιγμά σου...
Μερικά ροδοπέταλα σ' ένα παλιό ξεχασμένο ημερολόγιο…και τι δε μου θυμίζουν..
Τα φύλαξα σαν φυλαχτό να σε κρατήσω για πάντα κοντά μου.  Κόκκινα τριαντάφυλλα...τότε είχαν το χρώμα της φωτιάς, το άρωμα του πύρινου πόθου... τώρα έχουν μείνει μόνο μερικά άψυχα αποξηραμένα φύλλα,
απομεινάρια από ένα ανέγγιχτο όνειρο .... Θύμησες, γεμάτες νοσταλγία πλημμυρίζουν τη ψυχή μου, και φέρνουν στη μνήμη μου μιαν άνοιξη που ονειρευτήκαμε και ποτέ δεν τη ζήσαμε...

Μαρίζα Τσιτμή