Άρχισε η συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Αίσθηση έκαναν οι προτάσεις της Ελληνικής Λύσης.
Την Τέτάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019 και ώρα 10 π.μ., άρχισε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Σε ότι αφορά τα συστημικά κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΚΚΕ), ακούστηκαν τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα πράγματα, αυτά που ακούστηκαν και στην πρώτη Βουλή. Οχυρωμένα τα κόμματα αυτά πίσω από τις θεατρικές ψευτοϊδεολογίες και τις ιδεοληψίες τους, επανέλαβαν τους εαυτούς τους. Οι κεντρικοί εισηγητές τους κ.κ. Τζαβάρας, Κατρούγκαλος, Λοβέρδος, καθώς και όσοι ακολούθησαν, στην ουσία μετέφεραν τις απόψεις των αρχηγών τους, που είναι αυτές της παγκοσμιοποίησης και των οικονομικών ελίτ. Απόψεις που οδήγησαν τη χώρα και το λαό στη χρεοκοπία. Τίποτα επίσης καινούργιο δεν ακούσαμε από το ΜΕΡΑ25. Ήταν σαν άκουγε κάποιος τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ με πιο πολύ διεθνισμό.
Εντύπωση όμως έκανε ο αγορητής της Ελληνικής Λύσης, κ. Κώστας Χήτας. Για πρώτη φορά ξεδιπλώθηκε δημόσια το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος της Ελληνικής Λύσης, καθώς και οι εντυπωσιακές αλλαγές που πρότεινε για το Σύνταγμα με βάση την ιδεολογική πλατφόρμα του κόμματος. Έθεσε το πραγματικό παγκόσμιο σημερινό δίλημμα «Παγκοσμιοποίηση ή Πατρίδες» και έδωσε την απάντηση και τη λύση. Αξίζει πραγματικά να δούμε τι είπε:
«Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Βρισκόμαστε μπροστά στην κορυφαία διαδικασία του πολιτικού συστήματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, αυτής της αναθεώρησης του καταστατικού χάρτη του Νομικού Προσώπου του Κράτους.
Σύμφωνα με τον επιστημονικό ορισμό: «Κράτος είναι λαός, οργανωμένος σε νομικό πρόσωπο, ο οποίος κατοικεί σε μια ορισμένη εδαφική επικράτεια, εντός της οποίας ασκεί πρωτογενή και κυρίαρχη εξουσία».
Από τον πιο πάνω ορισμό βλέπουμε ότι αποκλειστικός μέτοχος του νομικού προσώπου «κράτος» είναι ο λαός (με τη στενή έννοια, δηλαδή το εκλογικό σώμα, δηλ. οι πολίτες) και πολίτευμα είναι ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους που ορίζεται στον καταστατικό του χάρτη. Φυσικά, το ανώτατο και κυρίαρχο όργανο, δηλαδή ο λαός, είναι εκείνος που έχει το δικαίωμα να ασκεί πρωτογενή και κυρίαρχη εξουσία. Αυτό σημαίνει ότι η εξουσία του δεν προέρχεται από κάποια άλλη δύναμη, αλλά πηγάζει αποκλειστικά από τον ίδιο το λαό, ο οποίος φυσικά μπορεί να συγκροτεί κράτος και να φτιάχνει μόνος του το Σύνταγμά του (τον καταστατικό του χάρτη). Πιο κάτω θα δούμε αν τελικά εμπλέκεται και που ο λαός σε όλη αυτή τη διαδικασία, που είναι αποκλειστικά δική του αρμοδιότητα.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά στην κορυφαία διαδικασία της τροποποίησης του τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους, όμως οι προς αναθεώρηση διατάξεις, που ήρθαν από την προηγούμενη Βουλή, αν και πολλές, εντούτοις δεν δείχνουν πολιτική γενναιότητα για ριζικές τομές. Το αντίθετο θα έλεγα.
Η σημερινή παγκόσμια ασύμμετρη πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, όπου από το ένα μέρος έχουμε το πανίσχυρο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα έξω από τα κράτη ανεξέλεγκτο και από την άλλη αδύναμες παθητικές εθνικές κυβερνήσεις που εξαναγκάζονται να κάνουν εσωτερικούς νόμους τις εντολές της παγκοσμιοποίησης σε βάρος των λαών τους ή να υπογράφουν διεθνείς συνθήκες (σαν αυτή του Μαρακές), πάλι σε βάρος των λαών τους, επιβάλει αυτή η κατάσταση σε όλους τους πολιτικούς του πλανήτη, να είναι πιο γενναίοι σε ότι αφορά την οργάνωση και τη λειτουργία των κρατών τους, με αποκλειστικό γνώμονα την ισχυροποίηση των εθνικών κοινωνιών απέναντι στην επιθετική παγκοσμιοποίηση.
Από το ένα μέρος λοιπόν έχουμε ένα παγκόσμιο ανεξέλεγκτο οικονομικό σύστημα, το οποίο επιδιώκει την κατάργηση των εθνικών συνόρων, προκειμένου να διακινεί ελεύθερα κεφάλαια, εμπορεύματα και εργασία και από το άλλο τις πατρίδες. Η Νεοδεξιά αγωνίζεται για την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και των εμπορευμάτων, ενώ η Νεοαριστερά, που έμεινε πολιτικά άνεργη μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ, αγωνίζεται για την ελεύθερη διακίνηση της δουλεμπορικής εργασίας (την ελεύθερη μετανάστευση). Και οι δύο εξυπηρετούν τέλεια τους στόχους της παγκοσμιοποίησης. Και οι δύο λοιπόν υπακούουν στα ίδια αφεντικά της διεθνούς οικονομικής ελίτ.
Αυτή λοιπόν η κατάσταση, μας επιβάλει να προβούμε σε γενναίες αλλαγές στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους.
Η παγκοσμιοποίηση λατρεύει την υπερσυγκέντρωση των εξουσιών εντός των εθνικών κοινωνιών σε ένα κέντρο, γιατί έτσι μπορεί να ελέγχει αποτελεσματικότερα και να εκμεταλλεύεται τις ίδιες τις κοινωνίες, μέσω του ελέγχου της κεντρικής πολιτικής εξουσίας. Τους στόχους αυτούς υπηρετούν τόσο η Νεοδεξιά όσο και η Νεοαριστερά. Αντίθετα, η δική μας ιδεολογική πρόταση, η πρόταση της Ελληνικής Λύσης είναι η ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Δηλαδή η αποκέντρωση της πολιτικής εξουσίας και η διάχυσή της εντός των εθνικών κοινωνιών για ενδυνάμωσή τους.
Στην κυρίαρχη λοιπόν ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, αυτής της open society, δηλαδή της χαλαρής παθητικής κοινωνίας και των ανοικτών ανεξέλεγκτων συνόρων, εμείς παρατάσσουμε την ιδεολογία της ενεργού, της δυναμικής κοινωνίας (της dynamic ή active society), δηλαδή της ισχυρής κοινωνίας, η οποία θα εξασφαλίζει την ολοκλήρωση του ανθρώπου, την ευημερία και την ασφάλεια των μελών της, με τη συμμετοχή των ίδιων των μελών της στη λήψη των αποφάσεων. Ο άνθρωπος ολοκληρώνεται και ζει ευτυχισμένος μέσα σε μια συγκεκριμένη κοινωνία με την οποία τον συνδέουν κοινά πράγματα και όχι μέσα σε μια παγκόσμια ασύνδετη μάζα, έναν αχταρμά ανθρώπινων όντων χωρίς κάποια κοινά στοιχεία μεταξύ των, ως μια καταναλωτική μηχανή και αντικείμενο εκμετάλλευσης των διεθνών οικονομικών ελίτ.
Και η κοινωνία είναι πράγματι ισχυρή όταν οι πολίτες συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων. Δηλαδή σε αντίθεση με τα κελεύσματα της παγκοσμιοποίησης, περί συγκεντρωτικής εξουσίας (π.χ. ο νόμος για το επιτελικό κράτος, ή οι αλλαγές για την ΤΑ, όπου όλες οι εξουσίες συγκεντρώνονται στα χέρια ενός μόνο ανθρώπου), εμείς προτάσσουμε την αποκέντρωση της εξουσίας και τη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν για μια δυνατή ενεργό κοινωνία. Θέλουμε μια δυναμική δημοκρατία που θα μπορεί να ενσωματώνει τη λαϊκή βούληση σε κάθε στιγμή και όχι μια στατική απολιθωμένη δημοκρατία, που ούτε τη βούληση του λαού μπορεί να ενσωματώσει, ούτε τις αλλαγές των καιρών μπορεί να παρακολουθήσει.
Με βάση λοιπόν τις ανωτέρω σκέψεις, η προτεινόμενη αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη της χώρας δεν είναι γενναία. Αντίθετα, έτσι όπως εισάγεται και με βάση τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις στην παρούσα αναθεωρητική βουλή, πολύ φοβάμαι ότι τελικά θα ευθυγραμμιστεί ακόμα πιο πολύ με τους στόχους της παγκοσμιοποίησης.
Το κόμμα που εκπροσωπώ, η Ελληνική Λύση, δεν είχε την ευκαιρία να τοποθετηθεί στην προηγούμενη βουλή , για αυτό και θα μου επιτρέψετε κε Πρόεδρε να αναφερθώ σε κάποια ζητήματα , που θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικά.
Η προηγούμενη Βουλή:
1) Δεν τόλμησε να προχωρήσει έστω σε πρόταση αλλαγής του τρόπου εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό με αυξημένες αρμοδιότητες.
2) Δεν τόλμησε να προτείνει επιτέλους τη σύσταση Συνταγματικού Δικαστηρίου, για την προστασία του λαού, όπως έχουν όλα σχεδόν τα άλλα κράτη.
3) Δεν τόλμησε καν να αγγίξει το άρθρο 110 για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε να πάψει το Σύνταγμα να αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του πολιτικού προσωπικού. Δεν πέρασε καν ως σκέψη η δυνατότητα εμπλοκής του λαού στις διαδικασίες τις σχετικές με την αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως ισχύει σε πολλά άλλα κράτη. Εμείς προτείνουμε τη εκκίνηση της διαδικασίας αναθεώρησης και από το λαό, με τη συγκέντρωση 200.000 υπογραφών. Γιατί άραγε έχουμε την κοινωνία εξοστρακισμένη έξω από το πολιτικό σύστημα να ιδιωτεύει; Δεν αξίζει άραγε αυτός ο υπερήφανος λαός που γέννησε τη δημοκρατία να ορίζει μόνος του τις τύχες του; Αναρωτιέμαι, τι μας εμποδίζει να του δώσουμε αυτές τις εξουσίες;
4) Δεν τόλμησε να αγγίξει το ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού, ώστε να υπάρξει πραγματική διάκριση των εξουσιών και να σταματήσει το ρουσφέτι στη χώρα μας.
5) Δεν τόλμησε να προτείνει την κατάργηση του άρθρου 86 που αφήνει ατιμώρητους υπουργούς και πρωθυπουργούς.
6) Έρχονται στην παρούσα αναθεωρητική Βουλή θέματα, όπως δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία και προτάσεις νόμων με λαϊκή πρωτοβουλία, που τέθηκαν κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και με υπερβολικές απαιτήσεις, σε ότι αφορά τον αριθμό των απαιτούμενων υπογραφών (εμείς λέμε 100.000 και 30.000 αντίστοιχα), όμως απορρίπτονται μετ’ επαίνων από την πλευρά της ΝΔ, η οποία θεωρεί αυτή τη λαϊκή συμμετοχή επικίνδυνη!!! Έτσι όμως δεν κάνουμε τίποτα.
Μετά από 45 περίπου μεταπολιτευτικά χρόνια, η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία οδήγησε τη χώρα και το λαό στη χρεοκοπία, την οποία όλοι ζήσαμε και ζούμε. Αυτή η δημοκρατία απέτυχε και αντί εμείς να φανούμε γενναίοι και να συμφωνήσουμε όλοι μαζί ριζικές τομές, ώστε να περάσουμε στην Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία και να ανοίξουμε τους ορίζοντες της ελληνικής κοινωνίας στον 21ο αιώνα, εμείς αντίθετα συνεχίζουμε τον ίδιο τον παλιό δρόμο που οδήγησε σε υποθήκευση της χώρας για όλο τον 21ο αιώνα.
Σε λίγο θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, όμως δυστυχώς είμαστε σε μια άλλη σκλαβιά, αυτή των δανειστών. Χάσαμε το όνομα της Μακεδονίας, με ότι αυτό συνεπάγεται και ταυτόχρονα ο Τούρκος είναι πάλι εδώ και αξιώνει τμήματα της ελληνικής επικράτειας. Η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία λοιπόν απέτυχε και πρέπει να προχωρήσουμε το ταχύτερο στην Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία.
Όλα τα ανωτέρω που υποστηρίζει το κόμμα μας, θα μου δοθεί η ευκαιρία να τα συγκεκριμενοποιήσω με τις προτάσεις μας σε κάθε επιμέρους άρθρο».
