Είναι δυνατόν να πενθούμε όταν πιστεύουμε στην Ανάσταση και στη Ζωή μετά Θάνατον;
Το 19ο αιώνα μια χήρα αναμενόταν να φοράει βαριά μαύρα ρούχα και πέπλα για τουλάχιστον δύο χρόνια μετά το θάνατο του συζύγου της και ν’ αποφεύγει όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, ενώ ακόμα και σήμερα υπάρχουν δοξασίες που «υπαγορεύουν»
…οι χήρες να μην αναμιγνύονται στην παρασκευή των γλυκισμάτων του γάμου καθώς και στα προικιά....
…οι χήρες να μην αναμιγνύονται στην παρασκευή των γλυκισμάτων του γάμου καθώς και στα προικιά....
Και αν μπει στο σπίτι χήρα την πρώτη του μήνα θεωρείται γρουσουζιά.
Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι τα μαύρα εχουν μείνει απο την παράδοση μας και συνεχίζουμε να τα φοράμε ως τιμής ένεκεν για τον νεκρό μας…
Σαν ένας φόρος τιμής για την μνήμη του.
Κανονικά εμείς οι Χριστιανοί δεν πρέπει να φοράμε μαύρα λόγω πένθους, διότι πως είναι δυνατόν να πενθούμε αφού πιστεύουμε στην Ανάσταση και στη Ζωή μετά Θάνατον;
Οι χήρες λοιπον δεν χρειαζεται να φοράνε ισοβίως τα μαύρα εκτός βέβαια εάν το επιθυμούν οι ίδιες.
Γενικά κανείς δεν επιβάλει σε κανέναν τίποτα, απλά ο καθένας μας πράτει κατά συνείδησην…
Τα μαύρα πάντως, δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθοδοξία, αλλά αποκλειστικά και μόνο με τις παραδόσεις.