Αυτός του προέδρου της Δημοκρατίας.
Ποιος ή ποια θα καθίσει τελικά στον... θρόνο του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα;
Δύσκολος γρίφος.
Από: antinews.gr
Πάντως αν κρίνουμε από τις τελευταίες εξελίξεις, Καραμανλής και Σαμαράς έχουν ήδη ριχτεί στη μάχη για την κατάκτηση της πολυπόθητης καρέκλας.
Ο πρώτος δίνει τη μάχη ευθέως δίχως να κρύβεται.
Έχει προβεί μέχρι στιγμής σε δύο βαρυσήμαντες ομιλίες περί των εθνικών κι όχι μόνο και πιθανότατα έπεται συνέχεια.
Ωστόσο υπάρχουν πληροφορίες, τις οποίες δημοσιεύσαμε σε προηγούμενο κομμάτι, που λένε ότι δεν ενδιαφέρεται ο ίδιος για τον θώκο αλλά πιέζει τον Μητσοτάκη για να παραμείνει ο Παυλόπουλος.
Δεν ξέρουμε τι θα αποφασίσει στο τέλος ο πρώην πρωθυπουργός.
Παρ' όλ' αυτά η τελευταία του δημόσια τοποθέτηση δείχνει ότι μάλλον έχει αποφασίσει να μετακομίσει από την Ραφήνα στο Προεδρικό Μέγαρο κι ο Προκόπης να βγει στη σύνταξη.
Άλλωστε αν ήθελε όντως να πιέσει τον Μητσοτάκη για τον Παυλόπουλο υπήρχαν κι άλλοι τρόποι.
Από τη στιγμή όμως που και στις δύο του ομιλίες εμφανίζεται ως εθνικός ηγέτης προτάσσοντας τον πατριωτισμό και την ενότητα της Ελλάδας, εικάζουμε ότι έχει πάρει τις αποφάσεις του και μένει να δούμε αν θα τις αποδεχτεί ή όχι ο Μητσοτάκης.
Ο δεύτερος προς το παρόν δίνει την μάχη παρασκηνιακά.
Η κίνηση του Βορίδη μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί, καθώς όχι μόνο πρότεινε δημοσίως τον Σαμαρά για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά το έκανε μέσω φιλικού προς τον Σαμαρά μεσσηνιακού τηλεοπτικού σταθμού.
Και οι πέτρες γνωρίζουν στην Καλαμάτα ότι ο ιδιοκτήτης του κάθεται... προσοχή στον πρώην πρωθυπουργό.
Άρα ο Βορίδης ενδεχομένως εκτέλεσε χρέη «λαγού».
Μετά από τον Βορίδη όμως, βγήκαν κι άλλοι «λαγοί».
Όπως ο πρώην υπεύθυνος του γραφείου Τύπου της ΝΔ επί Σαμαρά, ο οποίος αφού του έπλεξε το εγκώμιο κατέληξε ότι είναι ο ιδανικός για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Τώρα γιατί ο Σαμαράς επιλέγει να κινηθεί παρασκηνιακά κι όχι μέσω μιας ενωτικής ομιλίας όπως ο Καραμανλής δεν το γνωρίζουμε.
Ίσως να φταίει η συνωμοσιολογική νοοτροπία που κρύβει μέσα του, όπως έλεγαν σαρκαστικά για να ερμηνεύσουν τον χαρακτήρα του κάποιοι παλιοί του φίλοι.
Μπορεί ωστόσο σύντομα να μας κάνει την έκπληξη και να σηκώσει κι αυτός ανάλογα λάβαρα πατριωτισμού με του Καραμανλή.
Εντούτοις στην προκειμένη δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά τι θα αποφασίσει ο Μητσοτάκης.
Και πολύ φοβούμαστε ότι αν τεθεί το δίλημμα μεταξύ των δύο η πλάστιγγα θα γείρει προς τον Καραμανλή.
Πρώτον γιατί ο Μητσοτάκης... δεν ξέχνα το 93’ όπως έχουμε γράψει, και δεύτερον γιατί ο Σαμαράς χαρακτηρίζεται διχαστικός κι όχι ενωτικός όπως ο Καραμανλής.
Με τον πόλεμο που έχει εξαπολύσει στην Αριστερά ο Σαμαράς (επανειλημμένα έχουμε πει ότι πρέπει να καταστείλει αυτό το μίσος) είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν αποτελεί την ενδεδειγμένη πρόταση ευρείας αποδοχής. Κοινώς από τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο θα πέσει «μαύρο».
Αντίθετα ο Καραμανλής με την συνολική του στάση καλύπτει όλα τα συμβατικά προαπαιτούμενα για να υπάρξει η απαιτούμενη συναίνεση για τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα.
Επίσης εφόσον επιλεγεί ο Καραμανλής ο Μητσοτάκης ισχυροποιεί την κυριαρχία του στο κόμμα καθώς, όπως γράψαμε, ο καραμανλισμός θεωρείται ισχυρότερος εσωκομματικός πόλος από τον σαμαρισμό.
Κάτι που αντικατοπτρίζεται και στο αποτέλεσμα των τελευταίων εσωκομματικών εκλογών.
Ο Καραμανλής δηλαδή ελέγχει το μισό κόμμα και Μητσοτάκης - Σαμαράς σχεδόν το υπόλοιπο.
Βέβαια στο τέλος ενδέχεται αμφότεροι να γραφτούν στα παλαιότερα των υποδημάτων του Μητσοτάκη και να επικρατήσουν οι σκέψεις για την πρώτη Ελληνίδα Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Κάτι που κατά την γνώμη μας είναι απίθανο διότι δεν γίνεται ο Μητσοτάκης να έχει απέναντι και τους δύο εσωκομματικούς «οπλαρχηγούς» για ευνόητους λόγους.
Εκτός κι αν έχει αυτοκτονικές τάσεις και επιλέξει τη συνολική ρήξη...
Ο χρόνος θα δείξει...