Γι αυτά που θα ήθελες να πω...όσα περίμενες ν' ακούσεις...
Θαρρώ πως όλα, όσα έπρεπε να σου πω σου τα είπα...
Σου τα είπα με το βλέμμα μου, με την ανάσα της ψυχής μου...
Αυτές οι εκκωφαντικές σιωπές είναι που δεν αφήνουν τις εικόνες να ξεθωριάζουν στις λεωφόρους των αναμνήσεων... τα λόγια χάνονται με το πρώτο άγγιγμα πλανόδιων ανέμων στους δρόμους της λήθης.... λέξεις που δεν έχουν ειπωθεί με φωνητική ηχώ παρά μόνο με το βλέμμα, ή με την έκφραση, ποτέ δεν λησμονιούνται....Τα ανείπωτα λόγια, ταξίδι της λησμονιάς ποτέ δεν θα διαβούνε....
Μαρίζα Τσιτμή