πως χάθηκαν όλα σε κλάσμα μίας στιγμής
τα όνειρά μου κείτονται νεκρά καταγής
πως έσβησε ο ήλιος μου από τόσο νωρίς;
Πως χάθηκαν όλα σε μία μόνο στιγμή
πως έμεινα μόνη Θεέ μου με άδεια ψυχή
δεν είμαι εγώ αυτή που ήμουν παλιά
έχει μείνει από μένα μόνο μία σκιά
Αρρωστημένες οι σκέψεις μου δίχως ειρμό
μάταια ψάχνω να βρω τον παλιό μου εαυτό
οι γύρω μου όλοι, μου λένε κουράγιο, θα περάσει κι αυτό
είναι σαν 'νας και βρίσκομαι σ΄ένα τρένο και δε ξέρω
σταθμό για να κατεβώ...
Μαρίζα Τσιτμή