Σε ψάχνω μέσα στον ανώνυμο κόσμο της λήθης απ' το ξέφωτο της ανάμνησης ...
Σ' αγγίζω με της μνήμης τη δύναμη, ότι έχει απομείνει από σένα είναι μόνο κάτι φωτογραφίες μας που κρατώ στα χέρια μου...
παγωμένες στιγμές, χαμόγελα ευτυχίας και αγάπης που αιχμαλώτισε η φωτογραφική μηχανή, συναισθήματα, αναμνήσεις τυπωμένες σε ένα κομμάτι χαρτί θα κρατήσουν για πάντα αυτό που ζήσαμε μέσα τους παγιδεύονταν το χρόνο...Μνήμες παράφορα φορτισμένες που δε λένε να ξεθωριάσουν.... Κι αν, αν γινόταν να ξανασυναντιόμασταν εμείς οι δύο, θα σου έλεγα για μένα, ότι δεν σου είχα πει! Θα σου έλεγα πόσο πολύ σ' αγάπησα. Θα σου έλεγα ότι τα κόκκινα τριαντάφυλλα που μου χάρισες τα κρατώ ακόμα, τα ‘χω φυλάξει σαν πολύτιμο θησαυρό, απομεινάρια ενός χαμένου ονείρου Θα σου έλεγα πως κλαίω κάποιες φορές τα βράδια με σπαραγμό! . Θα σου έλεγα πως φοβάμαι να σε χάσω...μη φύγεις ποτέ από κοντά μου...Δεν πρόλαβα να σου πω όσα ήθελα.
Θα σου έλεγα πόσο δύσκολο είναι να συμβιβαστώ με την απουσία σου και να συμφιλιωθώ με όσα δεν θα καταφέρω ΠΟΤΕ να ξεχάσω .
Μαρίζα Τσιτμή