Νικήτας Κακλαμάνης: Το θάρρος της γνώμης και η πολιτική συνέπεια

Του Γ. Λακόπουλου

Ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι πολιτικός της σχολής: «καθαρές κουβέντες- καθαρές σχέσεις». Ως βουλευτής, υπουργός, δήμαρχος, ευρωβουλευτής, αντιπρόεδρος της Βουλής,  είχε ευθύ λόγο.  Και  δεν τσιγκουνεύθηκε τις συγκρούσεις.
Μπροστά από μια τέτοια σύγκρουση βρέθηκε πάλι, με αφορμή την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. 

Από τη μια ήταν η σταθερή  θέση υπέρ του Προκόπη Παυλόπουλου  και η δήλωση  του ότι θα είναι «στρατηγικό λάθος για τη ΝΔ να μην προτείνει την επανεκλογή του .
Από την άλλη η δυσαρέσκεια του Μεγάρου Μαξίμου για τη διαφοροποίησή  του επί της ουσίας στην πρωθυπουργική επιλογή. Προτίμησε το δεύτερο και το κατέθεσε δημόσια.
Η υποψηφιότητα της Σακελλαροπούλου δεν τον βρίσκει σύμφωνο. Ότι θα την ψηφίσει δεν έχει καμία σημασία.  Ψηφίζει με το χέρι, αλλά όχι και με τη συνείδηση του. 

Παραμένει στην προτίμηση Παυλόπουλου με συγκεκριμένα κριτήρια:  πολιτικό πρόσωπο με πολιτική εμπειρία, γνώση των διεθνών θεμάτων και του διεθνούς δικαίου, αναγνώριση στο εξωτερικό, πρόσωπο κοινής αποδοχής στο εσωτερικό και επιτυχημένος εν ενεργεία πρόεδρος.
Να κάνουμε ταμείο; Παυλόπουλος – Σακελλαροπούλου: 3-0.  Στην πραγματικότητα  Κακλαμάνης – Μητσοτάκης  3-0. Δεν είναι η πρώτη φορά. Στην αφετηρία της νέας Βουλής ο Νικήτας πήρε περισσότερες ψήφους για αντιπρόεδρος από τον εκλεκτό του Πρωθυπουργού για  την προεδρία του Σώματος Κ. Τασούλα – για τον οποίο ήδη πολλοί μετάνιωσαν.

Ο Κακλαμάνης πήγε κάπως βαθύτερα αυτή την αντίθεση. Θύμισε ότι ο ίδιος  βρίσκεται σ’ αυτό το κόμμα από την εποχή της ΕΡΕ και ήταν ηγετικό στέλεχος από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν οι Μητσοτάκηδες δεν είχαν προσχωρήσει ακόμη.
– «Άρα είμαι παραταξιακός, με αυτό και μόνο το σκεπτικό και με το σκεπτικό του σεβασμού στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα δώσω θετική ψήφο».
Αλλά ας μην υπάρχουν παρανοήσεις. «Δεν έχω πειστεί ότι η υποψήφια πρόεδρος ήταν το ό,τι καλύτερο». Δοκάρι και μέσα.
Καθώς έχει νικήσει τον Τσίπρα -στον Δήμο Αθηναίων- προ Μητσοτάκη, δεν  παρέλειψε να κρεμάσει στα μανταλάκια τον Πρωθυπουργό για την έλλειψη θεσμικού  τακτ απέναντι στον αρχηγό του κράτους:

«Η επιλογή θα μπορούσε να είχε γίνει πιο κομψά. Το ίδιο βράδυ ο κ. Παυλόπουλος έφευγε σε επίσημο ταξίδι στην Ιρλανδία. Πήγε ένας Πρόεδρος στην Ιρλανδία και μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο ο ομόλογός του ήξερε ότι μετά από δέκα ημέρες δεν θα ήταν πρόεδρος. Το να γινόταν την επόμενη δεν θα ήταν  κακό».  

Με διαυγή τρόπο ο αντιπρόεδρος της Βουλής, έγινε ο μόνος που δεν μάσησε τα λόγια του από όσους  είχαν ταχθεί υπέρ του Παυλόπουλου, αλλά  κάνουν πως δεν το θυμούνται.
 Ότι δεν έκανε χρήση του «προηγουμένου Μητσοτάκη» να μην ψηφίσει κάποια που κατά δήλωσή του δεν θεωρεί κατάλληλη για το ρόλο είναι ίσως το πιο ηχηρό που έκανε απέναντι στον Πρωθυπουργό βουλευτής της ΝΔ.
 Γιατί είναι πράξη που συνδυάζει ουσιωδώς το θάρρος της γνώμης και την πολιτική συνέπεια, με τον σεβασμό στο θεσμό. Τι φταίει η νέα πρόεδρος,  εδώ που τα λέμε….anoixtoparathyro.gr