Σάββατο, Ιανουαρίου 4

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΤΩΡΑ;




 του Ανδρέα Κλαυδιανού                                                         
Η στρατηγική της παγκοσμιοποίησης, εκπορευόμενη από το Δ’ Ράιχ, με εφαρμοστές εντός της χώρας το κομματικό σύστημα, για να εισχωρήσει στη κοινωνία και να γίνει αποδεκτή από τη πλειοψηφία χρειάζεται το κατάλληλο ανθρώπινο υλικό.
Μια κατηγορία ανθρώπινου υλικού είναι αυτό που εκπαιδεύεται στις σχολές του νεοφιλελευθερισμού, έχει οργανική σχέση με γνωστούς ή αφανείς νεοταξικούς θεσμούς      (λέσχη Μπίλντερμπεργκ, Solidarity Now  κλπ) και βρίσκεται στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Στελεχώνει συστημικά κόμματα, κρατικούς οργανισμούς, τράπεζες, ΜΜΕ, ΜΚΟ κλπ.

Μια άλλη κατηγορία ανθρώπινου υλικού, που ανήκει στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, επιχειρεί να εκπαιδεύσει η προπαγάνδα. Είναι γνωστό ότι τα μεγάλα ΜΜΕ χρησιμοποιούνται και χρηματοδοτούνται για το σκοπό αυτό. Με διάφορα τεχνάσματα και αδιάκοπο ψυχολογικό πόλεμο επιχειρούν να χειραγωγήσουν, στοχεύοντας στο ψυχισμό των ανθρώπων. Οι γκλομπαλιστές έχουν απόλυτη ανάγκη να πείσουν για την «ορθότητα» της στρατηγικής τους την πλειοψηφία του λαού, γιατί καμία στρατηγική δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς να έχει την αποδοχή της κοινωνικής πλειοψηφίας. Όταν μάλιστα ο πόλεμος γίνεται χωρίς συμβατικά όπλα, η προπαγάνδα είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Η προπαγάνδα, εκμεταλλεύεται με μαεστρία θετικά και αρνητικά ανθρώπινα συναισθήματα ανάλογα με τη περίσταση. Τις ενοχές, το φόβο, την ευθύνη, την αλληλεγγύη, την ανασφάλεια, την ταπείνωση, την μειονεξία, την εχθρότητα, την απογοήτευση, την υπομονή, την ελπίδα  κλπ . Η προπαγάνδα διαμορφώνει το ανθρώπινο υλικό που θα αποδεχθεί σιωπηρά ή θα υποστηρίξει ενεργητικά τις ιδέες της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Επίσης που θα πλαισιώσει, εθελοντικά ή αμοιβόμενο, μηχανισμούς για την υλοποίηση της γκλομπαλιστικής στρατηγικής (ΜΚΟ κλπ).
Η ιδεολογική απορρόφηση και εξαγορά της «πνευματικής ηγεσίας» από την Νέα Τάξη, οι ιδεολογικές ανεπάρκειες που πηγάζουν: από την έλλειψη παιδείας, τη χαμηλή εθνική αυτοεκτίμηση, την άμβλυνση των ηθών, τις συντεχνίες, το κοινωνικό αυτοματισμό, είναι μερικοί από τους παράγοντες που κάνουν πιο εύκολο το έργο της προπαγάνδας.
Με αυτό τον τρόπο διεξάγεται ένας πόλεμος κατά της χώρας επιστημονικά σχεδιασμένος. Ο πόλεμος αυτός, ως μη συμβατικός δεν γίνεται πάντα αντιληπτός, ο εχθρός δεν είναι ορατός, τα όπλα που χρησιμοποιεί όχι πάντα άμεσα αναγνωρίσιμα ενώ πολλές φορές είναι και  καλοδεχούμενα. Σημαντικό μέρος της κοινωνικής βάσης θεώρησε τα μνημόνια απαραίτητα για την εξυγίανση της οικονομίας. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού εξακολουθεί να βλέπει το «μεταναστευτικό» μονοδιάστατα, ανθρωπιστικά. Το 2002, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, υποδέχθηκε ενθουσιωδώς το ευρώ και έριχνε στη πυρά κάθε αντίθετη φωνή.
Η προπαγάνδα διαχέεται και επηρεάζει τη κοινωνία ως σύνολο αλλά και τις επιμέρους εκφάνσεις της. Δεν μένει ανεπηρέαστος ο λεγόμενος «πατριωτικός χώρος» εντός του οποίου υπάρχουν οι κινητήριες δυνάμεις, οι οποίες δυνητικά θα αποτελέσουν τους μοχλούς αντίστασης στη παγκοσμιοποίηση και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις εθνικής ανασυγκρότησης. Αποτελεί αντικειμενικό γεγονός η τεράστια σύγχυση που επικρατεί εντός του «χώρου» αυτού και η οποία σύγχυση είναι η αιτία της πολυδιάσπασής του. Οι ιδεοληψίες, οι κομματογενείς διχασμοί, η «ερμηνεία» των σύγχρονων γεγονότων με παλιά θεωρητικά εργαλεία, επιτείνει την διάσπαση.  
Ίδια γεγονότα, τα οποία αποτελούν εχθρικές ενέργειες κατά της Ελλάδας όπως το χρέος, το ευρώ, η ΕΕ, το Μακεδονικό, ο νεο-Οθωμανικός επεκτατισμός, το «μεταναστευτικό» και πολλά ακόμα, οδηγούν τα διάφορα πολιτικά σχήματα ή τα διάφορα άτομα σε διαφορετικά συμπεράσματα, και σε ανεπαρκείς και αντιφατικές προτάσεις διεξόδου. Για παράδειγμα, υιοθετούν τη σχιζοφρενική αντίφαση ότι μπορούμε να έχουμε εθνική κυριαρχία χωρίς νομισματική κυριαρχία. Υπό αυτές τις συνθήκες θα  ήταν υποκειμενική αυθαιρεσία να αποφασίσουμε τη συγκρότηση πολιτικού φορέα, όταν δεν υπάρχει ένας κρίσιμος αριθμός ατόμων ο οποίος να ερμηνεύει με ενιαίο τρόπο τα γεγονότα, ώστε να μπορεί στέρεα να υποστηριχθεί η εναλλακτική στρατηγική πρόταση.
Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η εκκίνηση διαδικασιών με σκοπό την σφυρηλάτηση ενιαίας αντίληψης. Η ανάληψη πρωτοβουλιών, από πολιτικές ομάδες ή άτομα με δοκιμασμένη εθνικοπατριωτική συμπεριφορά απέναντι στην εθνοαποδομητική λαίλαπα, για την έναρξη συζητήσεων και ζυμώσεων, είναι η μόνη απόφαση που θα προσδώσει δυναμική στο «χώρο».
Η συναντίληψη πρέπει να οικοδομηθεί σε όλα τα καίρια θέματα όπως: παγκοσμιοποίηση,  νέο πολυπολικό διεθνές σύστημα, συμμαχίες της χώρας, οδικός χάρτης επιστροφής σε  εθνικό νόμισμα, γερμανικές οφειλές / αποζημιώσεις, εθνικά θέματα (Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Β. Ήπειρος), μετανάστευση των ελλήνων, δημογραφικό, οικονομική ασφυξία του πληθυσμού, δημοκρατία, παραγωγική ανασυγκρότηση, κοινωνικό κράτος.
Ένα σημαντικό βήμα θα ήταν, αν, οι ατομικές αξιώσεις  προσώπων με τεκμηριωμένες θέσεις σε επιμέρους ζητήματα λόγω του γνωστικού αντικειμένου τους, εντάσσονταν στο συλλογικό σκοπό της εθνικής στρατηγικής. Η κάθε επιμέρους παράμετρος ούτε αυθύπαρκτη είναι, ούτε η μοναδική αιτία κατοχής της χώρας. Αλληλεπιδρά μέσα σε ένα σύνολο εχθρικών  παραμέτρων. Όσο ο καθένας μας παραμένει περιχαρακωμένος στο γνωστικό του αντικείμενο, χωρίς να μελετά πως αυτό τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τις υπόλοιπες εχθρότητες, μόνο τον ναρκισσισμό του ικανοποιεί και όχι το συλλογικό σκοπό. Κάθε επιμέρους πρόταση που εξυπηρετεί τους εθνικούς σκοπούς, είναι ανούσια αν τα υποκείμενα που τις υποστηρίζουν δεν τις εντάσσουν σε ένα συνολικό σχέδιο διεξόδου.
Αντίστοιχα ο καθένας μας, να μη στέκεται μόνο στα στοιχεία της εμπειρίας του ή στην επικαιρότητα, αλλά να εμβαθύνει στους τρόπους με τους οποίους οι εφαρμοζόμενες πολιτικές στο γεωπολιτικό, στο οικονομικό, στο νομισματικό, στο κοινωνικό και σε όλα τα πεδία διαπλέκονται, και μέσα από μια συνδυασμένη αλληλουχία δράσεων πετυχαίνουν μεθοδικά το στόχο τους που είναι η εκμηδένιση του έθνους των ελλήνων. Χθες ήταν το «Μακεδονικό», σήμερα είναι το «μεταναστευτικό», αύριο ίσως είναι η Τουρκία. Όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν, συνέβησαν και πρόκειται να συμβούν, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ευθανασία του ελληνισμού, χωρίς κανένα περιθώριο αντίστασης όσο η χώρα θα βρίσκεται υπό κατοχή από την γερμανοκρατούμενη ευρωένωση αλυσοδεμένη με το ευρώ και το χρέος. Αντίθετα, η Ελλάδα θα είναι ένα μόνιμο «παράθυρο ευκαιρίας», του τύπου «μπάτε σκύλοι αλέστε», από τους κατοίκους των Νησιών Μασκαρέν, μέχρι σκοπιανά κρατικά μορφώματα και τις πανίσχυρες πολυεθνικές και «αγορές».
Δεν αρκούν όμως το «τι» και το «γιατί», παραβλέποντας το «πως». Η τακτική δηλαδή που πρέπει να συμφωνηθεί από έναν ελάχιστο αριθμό ατόμων, πριν προχωρήσουμε σε οργανωτική συγκρότηση πολιτικού φορέα. Ένα σχέδιο για να είναι επαναστατικό πρέπει να αποκαλύπτει τα ζητήματα της υφιστάμενης αντικειμενικότητας που οπισθοδρομούν τη κοινωνία, επιδιώκοντας να ανατρέψει και να εξαφανίσει οριστικά ότι εμποδίζει την κοινωνική πρόοδο. Αν επικεντρώνει αποκλειστικά στον ιδεατό απώτερο στόχο, υποτιμώντας τη σημασία που έχουν οι τακτικές κινήσεις για να φτάσει εκεί, αποδυναμώνει τον αγώνα αποπροσανατολίζοντας, είναι άκρως αντεπαναστατικό και επικίνδυνο, και το υποκείμενο που υιοθετεί αυτή τη στάση δεν έχει καμία τύχη. Τελικά υπονομεύεται και το ίδιο το ιδεατό ως τελικός στόχος.
Το σύνθημα της περιόδου πρέπει να είναι ένα: εμβάθυνση της εθνικής - πατριωτικής στρατηγικής. Δουλειά περισσότερο σε βάθος παρά σε πλάτος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν μόνο ατέρμονες συζητήσεις από κάποια σέχτα μυημένων. Σημαίνει ότι το άνοιγμα της συζήτησης προς τα έξω, πρέπει να γίνεται με τρόπο ώστε να υπηρετεί την τεκμηρίωση των θέσεων και την βέλτιστη υποστηρικτική ικανότητα των «μαχητών» της εθνικής στρατηγικής. Η διάρκεια πρέπει να είναι σύντομη και όχι μεγαλύτερη από κάποιους ελάχιστους μήνες.
Η επίτευξη του στόχου, της, απόλυτα αναγκαίας για την εκκίνηση, ιδεολογικής και πολιτικής ενότητας, θα ωριμάσει τις προϋποθέσεις της οργανωτικής συγκρότησης και διεύρυνσης του πατριωτικού πολιτικού φορέα, σπέρματα των οποίων θα έχουν ήδη δημιουργηθεί μέσα από αυτή τη πορεία της σύμπηξης των απόψεων και των δυνάμεων.  kinisipolitonilias.gr