Τετάρτη, Ιανουαρίου 8

Λήμνος – Πατατσούδες, οι λημνιοί καλκατζάρ;


Οι  Πατατσούδες,   τα τρομαχτικά αυτά όντα της παραμονής των Φώτων δεν μπορεί παρά να είναι  μια εκδοχή των Καλικάντζαρων…
Έχουν σίγουρα μια άμεση σχέση  και με τους  Κουδουνάτους της Β. Ελλάδας και βεβαίως είναι  κάτι εντελώς ιδιαίτερο όπως έχει αναπτυχθεί  στη Λήμνο.
Είναι περισσότερο οι Πατατσούδες  στην Ανατολική Λήμνο με βάση, νομίζω,  τα Καμίνια  και  απο  εκεί τον κοντινό  Μουδρο.  Θα τους βρει όμως τους Πατατσούδες  κάποιος  αρκετά
διαφοροποιημένους και στη Παναγιά, όπου τους έχω δει στο διαδίκτυο να λένε κάποια ειδικά  κάλαντα ενώ στην άλλη  εκδοχή τους  είναι όντα άφωνα που με τα κουδούνια  τα οποία  κρέμονται στη μέση τους  και με τα τεράστια ραβδιά τους προκαλούν τον τρόμο με τα πειράγματα τους.  Θα έπρεπε  αυτή η περιγραφή  και συγχρόνως καταγραφή που κάνω να γίνει πιο συστηματική και επιστημονική. Δεν έχω το χρόνο,  σε αυτό το πολύ πρόχειρο σημείωμα,  να δω τι έχει γράψει ο Θ. Μπελίτσος για  αυτό το θέμα. Κάντε το εσείς !
Τα προηγούμενα χρόνια οι Πατατσούδες του Μουδρου κατέβαιναν  μέχρι τη Μύρινα και έκαναν  την εμφάνιση τους στην Αγορά. Καμιά φορά ανέβαιναν και τα σκαλοπάτια του ΡΑΔΙΟ ΑΛΦΑ.
Φέτος  έκαναν   έντονη την Παρουσία τους στο Μουδρο ! Εχω δει στο  ιντερνετ  πολλές φωτογραφίες αλλά επέλεξα αυτή (δεν γνωρίζω τον φωτογράφο για να τον αναφέρω)  που  δείχνει τους Πατατσούδες του Μουδρου,, γιγάντιους και τρομακτικούς, οι οποίοι κατά τα έθιμα κυκλοφορούν  την Παραμονή των Φώτων , πριν από  τον Αγιασμό των Υδάτων, όπως και οι Καλκατζάρ, των οποίων, όπως είπαμε ,  είναι μια παραλλαγή.
Στη άλλη φωτογραφία με τους Πατατσουδες  των Καμινιων, αυτοί με μαυρισμένα πρόσωπα και όχι με κουκούλες όπως στο Μουδρο, είναι εντυπωσιακή η  συμμετοχή των ανθρώπων  σε ένα χωριό που  βασικό του πρόβλημα είναι  η μείωση του πληθυσμού και η λειψανδρία.  Επίσης ενδιαφέρον είναι ότι φωτογραφίζονται στη Ταβέρνα του Χωριού, η οποία  τελικά  είναι το επίκεντρο της ζωής του χωριού χειμώνα καλοκαίρι.
Όλα αυτά με βάση τις φωτογραφίες που είδα. Δε μένει παρά να ευχηθώ  “και του χρόνου”
Ηλιας Κοτσαλης
 limnosnea.gr