Η Ιορδανία είναι ταυτισμένη με την Πέτρα για όσους θέλουν να ταξιδεύσουν σ΄αυτή τη διαφορετική χώρα της Μέσης Ανατολής, όμως, είναι πολλά περισσότερα: Ενας τόπος γεμάτος ιστορία και έντονο «ελληνικό» αποτύπωμα, που αξίζει να επισκεφθεί κανείς
Οι περισσότεροι ταυτίζουν την Ιορδανία με την Πέτρα, την πόλη που περιλαμβάνεται στα επτά σύγχρονα θαύματα του κόσμου και είναι πασίγνωστη από κινηματογραφικές παραγωγές όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς. Ωστόσο, ως τουριστικός προορισμός η Ιορδανία είναι πολλά περισσότερα. Τα σημάδια από την ιστορία χιλιάδων ετών βρίσκονται παντού. Όχι μόνο στις πόλεις έξω από το Αμμάν, αλλά και στην καρδιά της πρωτεύουσας, την Ακρόπολή της.
Η Ιορδανία είναι ιδανικός προορισμός για τον λεγόμενο θρησκευτικό τουρισμό (πράγμα που επιδιώκει πλέον συστηματικά να αναδείξει το Γραφείο Τουρισμού της χώρας) με δεκάδες σημεία ενδιαφέροντος- από το σημείο της βάπτισης στον Ιορδάνη, στον Άγιο Γεώργιο της Μάνταμπα με το μοναδικό ψηφιδωτό- χάρτη για τους προσκηνυτές που είχε δημιουργηθεί με δύο εκατομμύρια ψηφίδες με 157 τοπονύμια γραμμένα στα ελληνικά, στο δάπεδο του ναού τον έκτο αιώνα για να χαθεί δύο αιώνες αργότερα μετά από ισχυρό σεισμό και να ξανάρθει στο φως το 1887 από Χριστιανούς που έψαχναν να βρουν ερείπια ναού, ώστε να πάρουν άδεια από τους Τούρκους να ξαναφτιάξουν εκκλησία: Ναι, και οι Ιορδανοί έζησαν τετρακόσια χρόνια υπό τουρκική κατοχή: Απελευθερώθηκαν μόλις το 1923 και στο σημείο αυτό η μνήμη του ταξιδιώτη πάει αυτόματα στον Λώρενς της Αραβίας: Από τους Άγγλους οι Ιορδανοί ελευθερώθηκαν το 1946. Ο Αγιος Γεώργιος της Μάνταμπα λειτουργεί κανονικά -ανήκει στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων- και μάλιστα η εκκλησία έχει γηροκομείο, αλλά και ένα περιζήτητο ιδιωτικό σχολείο, στο οποίο το 60% των μαθητών είναι μουσουλμάνοι. Στη Μάνταμπα των 120.000 κατοίκων, το 25% είναι χριστιανοί. Η πόλη όμως, είναι γνωστή και ως πρωτεύουσα των ψηφιδωτών: τεχνίτες φτιάχνουν και πωλούν τα ψηφιδωτά τους στην εμπορική καρδιά της πόλης, όμως, πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχει το πρατήριο που βρίσκεται λίγο έξω από τη Μάνταμπα, στο οποίο πωλούνται ψηφιδωτά και κοσμημένα με φίλντισι αντικείμενα -μαζί με κοσμήματα και πολλά ακόμη- και ανήκει σε ίδρυμα για ανθρώπους με αναπηρία οι οποίοι εργάζονται εκεί, υπό την αιγίδα της βασίλισσας Ράνιας.
Κι αν φύγει από τη Μάνταμπα, ο επόμενος σταθμός για εκείνον που αναζητά τους τόπους που συνδέονται με τη Βίβλο είναι το όρος Νεβώ- το όρος του Προφήτη, για να ατενίσει τον Ιορδάνη και τη Νεκρά Θάλασσα, αλλά και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, έως τη «Γη της Επαγγελίας», την Ιεριχώ- όπως έκανε ο Μωυσής που δεν κατάφερε όμως, να φτάσει έως εκεί.
Η Ιορδανία όμως, είναι το καλύτερο μονοπάτι για να γνωρίσει κανείς τη Μέση Ανατολή χωρίς κανένα φόβο. Το "Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας" όπως είναι το επίσημο όνομα της χώρας έχει καταφέρει να κρατηθεί μακριά από έριδες και εχθροπραξίες, έχει ένα ισχυρό νόμισμα, το δηνάριο που είναι περίπου 22% ακριβότερο από το ευρώ. Αν και οι κάτοικοί της στην πλειονότητά τους είναι μουσουλμάνοι, στη χώρα υπάρχει θρησκευτική ελευθερία. Η πιο χαρακτηριστική εικόνα που το αποδεικνύει αυτό στον επισκέπτη είναι η γειτνίαση του μεγαλύτερου τζαμιού του Αμμάν - είναι το Μπλε Τζαμί όπου μπορούν να προσεύχονται ταυτόχρονα 3.000 άνθρωποι- με την Εκκλησία των Κοπτών Χριστιανών και την Ορθόδοξη Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (συνολικά έντεκα χριστιανικές εκκλησίες λειτουργούν στο Αμμάν). Η Ιορδανία διαφέρει από τις άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και σε ό,τι έχει να κάνει με τη θέση της γυναίκας- αυτό ενδεχομένως να έχει να κάνει με το γεγονός ότι η παλαιστινιακής καταγωγής βασίλισσα Ράνια (περίπου το 40% των Ιορδανών είναι παλαιστινιακής καταγωγής) ήταν εργαζόμενη γυναίκα πριν γνωρίσει τον Αμπντάλα, γίνει βασίλισσα και αποκτήσει μαζί του τέσσερα παιδιά. Οι γυναίκες στην Ιορδανία λοιπόν, οδηγούν, ενώ σε ποσοστό 30% εργάζονται. Οι περισσότερες φορούν μαντήλα, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό. Οι οικογένειες αποκτούν πολλά παιδιά και -όπως και κάθε ελληνική οικογένεια- επιδιώκουν τα παιδιά τους να σπουδάζουν: Η πρόσβαση στα δημόσια πανεπιστήμια γίνεται με βάση την επίδοση των παιδιών στο σχολείο, ενώ το κόστος για τα ιδιωτικά -που δεν είναι λίγα στο Αμμάν- μπορεί να φτάσει τα 20.000 δηνάρια μέχρι το πτυχίο της Ιατρικής.
Εκτός από τον θρησκευτικό τουρισμό όμως, η χώρα επενδύει σημαντικά και στο κομμάτι του ιατρικού τουρισμού. Πολλά νοσοκομεία με ιατρικό προσωπικό που έχει σπουδές είτε στην Ευρώπη, είτε στις ΗΠΑ γίνονται πόλος έλξης για τη νοσηλεία ασθενών από πολλές γειτονικές χώρες, κυρίως. Για τον επισκέπτη που θα κορέσει την ανάγκη του για περιπέτεια επισκεπτόμενος την Πέτρα και το Ουάντι Ραμ για να μείνει στις σκηνές των βεδουίνων, μεγάλο ενδιαφέρον έχει το ίδιο το Αμμάν. Η πρωτεύουσα των τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων αλλάζει διαρκώς. Παντού υπάρχουν οικοδομές και νέες γειτονιές γεννιούνται χρόνο με το χρόνο- μάλιστα, αρκετές, άναρχα με την έννοια ότι η ρυμοτομία δεν είναι υποχρεωτικός κανόνας. Ο επισκέπτης πολύ γρήγορα παρατηρεί τις τεράστιες λευκές κυλινδρικές δεξαμενές στις ταράτσες των κτιρίων, οι οποίες γεμίζουν νερό που μεταφέρεται από την έρημο μια φορά την εβδομάδα, ανά γειτονιά. Είναι εμπειρία να ξεδιψάσει με λεμονάδα- μέντα ή να ζητήσει ναργιλέ στα καφέ της Rainbow Street, αλλά και να καθίσει στην ουρά του ζαχαροπλαστείου Habiba για ένα (ή και δύο) κομμάτια κιουνεφέ. Και εν τέλει, η Ιορδανία μπορεί να είναι η χώρα του Λωτ, αλλά είναι βέβαιο ότι μπορείς να κοιτάξεις πίσω και να την επισκεφθείς ξανά και ξανά...
-Το protothema.gr ταξίδευσε στην Ιορδανία με την Aegean (που κάνει απευθείας πτήσεις στο Αμμάν) και έμεινε στο ξενοδοχείο W.
- Η βίζα για την Ιορδανία κοστίζει σαράντα δηνάρια (προμηθευτείτε Jordan pass εξασφαλίζει είσοδο στους περισσότερους αρχαιολογικούς χώρους).