Παρά τα όσα αποκαλύπτονται στην Προανακριτική Επιτροπή για τα έργα και τις ημέρες του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, το μείζον θέμα που έχει δημιουργηθεί αυτή την εβδομάδα είναι ο τρόπος κλήσης της Ελένης Τουλουπάκη, με ποια ιδιότητα θα εμφανισθεί στην Προανακριτική Επιτροπή. Δηλαδή, αν θα κληθεί να καταθέσει ένορκα ως μάρτυρας ή αν θα κληθεί ως ύποπτη για να δώσει εξηγήσεις χωρίς να ορκισθεί.
Το όλο θέμα προέκυψε όταν σε συνεδρίαση αυτής της εβδομάδας οι τρεις βουλευτές του ΚΙΝΑΛ υπέβαλαν αίτημα να ανακληθεί η προηγούμενη κλήση της Ελένης Τουλουπάκη να καταθέσει ως μάρτυρας, και να κληθεί να καταθέσει ως ύποπτη δυνάμει του άρθρου 244 παρ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, επειδή προέκυψαν ενδείξεις ότι έχει τελέσει ποινικές παραβάσεις.
Και ενώ στην αρχή φάνηκε ότι η Νέα Δημοκρατία συμφώνησε για τον συγκεκριμένο τρόπο κλήσης, στη συνέχεια με δημοσιογραφικές διαρροές στο ΑΠΕ φάνηκε ότι άλλαξε γνώμη, υποστηρίζοντας ότι ο έλεγχος της Τουλουπάκη είναι αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης, και συγκεκριμένα των αντεισαγγελέων του Αρείου Πάγου Ευάγγελου Ζαχαρή και Λάμπρου Σοφουλάκη, που διεξάγουν παράλληλη έρευνα με την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής.
Όσο και να θέλουμε να κατανοήσουμε την πολιτική σκοπιμότητα ηγετικών κύκλων της Νέας Δημοκρατίας, να προσπαθούν να προστατεύσουν την Ελένη Τουλουπάκη, η απορία μας είναι πώς μπορεί να παραβιασθεί ο νόμος.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 7 παρ. 1 του Ν.3126/2003 περί Ποινικής Ευθύνης Υπουργών ορίζει ότι: «Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά υπουργού καταλαμβάνει υποχρεωτικά και τους τυχόν συμμετόχους, οι οποίοι εφεξής κατηγορούνται και δικάζονται μαζί με τον Υπουργό».
Το άρθρο 2 παρ. 2 του ίδιου νόμου ορίζει ότι: «Όπου στον παρόντα νόμο χρησιμοποιείται o όρος “συμμέτοχος” νοείται: α)…. β) ο φυσικός ή ηθικός αυτουργός ή o άμεσος ή απλός συνεργός στην πράξη για την οποία αποδίδεται στον Υπουργό η κατηγορία του ηθικού αυτουργού, άμεσου ή απλού συνεργού».
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος κατηγορείται μεταξύ άλλων και για ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας. Σύμφωνα με το άρθρο 239 του Ποινικού Κώδικα, κατάχρηση εξουσίας μπορεί να διαπράξει μόνο υπάλληλος στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η δίωξη ή η ανάκριση αξιόποινων πράξεων, δηλαδή αποκλειστικά και μόνο η Ελένη Τουλουπάκη. Όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει και ο πιο αδαής στα νομικά ότι πρέπει οπωσδήποτε να έχει διαπράξει το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας η Τουλουπάκη για να γίνει δυνατή και η δίωξη του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου για ηθική αυτουργία. Αντίθετη περίπτωση, δηλαδή να κατηγορείται κάποιος για ηθική αυτουργία και να διώκεται ο φυσικός αυτουργός, μπορεί να υπάρξει μόνο αν αιτιολογημένα αποφανθεί το αρμόδιο όργανο ότι ο φυσικός αυτουργός δεν είχε συνείδηση των πραττομένων ή δεν είχε δόλο ή παραπλανήθηκε από τον ηθικό αυτουργό(!!!). Πρέπει δηλαδή να υπάρξει απόφαση που να λέει ότι μία αντεισαγγελέας Εφετών «δεν ήταν στα καλά της!!!».
Έτσι, καθίσταται σαφές ότι η όποια προσπάθεια προστασίας της Ελένης Τουλουπάκη θα γίνει υποχρεωτικά δημόσια με συγκεκριμένη ψηφοφορία, είτε από τα μέλη της Νέας Δημοκρατίας στην Προανακριτική Επιτροπή ή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας όταν θα γίνει η σχετική συζήτηση στη Βουλή. Όλες οι άλλες απόψεις, ότι δήθεν αρμόδια για την Τουλουπάκη είναι η Δικαιοσύνη, είναι να κρύβουμε το πρόβλημα για λίγο καιρό και μετά βλέπουμε. Άσε που, αν περιμένουμε να ολοκληρώσουν την έρευνά τους οι Ζαχαρής και Σοφουλάκης, πιο πιθανόν είναι να βγουν πρώτα αυτοί στη σύνταξη και μετά να βγεί απόφαση.
Κλείνοντας το άρθρο αυτό, θα θέλαμε να απευθύνουμε ένα ερώτημα προς τους νομικούς εγκεφάλους της Νέας Δημοκρατίας που διακινούν τέτοιες απόψεις. Πώς μπορούν να εξασφαλίσουν τον απόλυτο χρονικό συντονισμό στην έκδοση πορίσματος της Προανακριτικής Επιτροπής και της απόφασης Ζαχαρή – Σοφουλάκη έτσι, αν στην περίπτωση που ασκηθεί κατηγορία στην Τουλουπάκη από τους τελευταίους, να μπορεί αυτή να οδηγηθεί στο Ειδικό Δικαστήριο; Αυτοί που έχουν αναλάβει θέσεις ευθύνης πρέπει να έχουν πάντα υπόψη τους ότι λογαριασμό δίνουν στο 40% του ελληνικού λαού που τους ψήφισε, με την ελπίδα να αλλάξουν τον τρόπο, το ύφος και το ήθος της προηγούμενης διακυβέρνησης, και όχι τελικά να έχουμε μια από τα ίδια.
Επίσης, άξιον απορίας είναι πώς οι βουλευτές της ΝΔ, στην Προανακριτική, θα ξεχάσουν αυτά που καταγγέλθηκαν από τους υψηλόβαθμους δικαστικούς μάρτυρες, αλλά και απλούς ιδιώτες;
Θα έχουν απώλεια μνήμης για την κατάθεση της κας Ράικου – που κατέθεσε ότι «Η κα Τουλουπάκη μετέτρεψε καθ’ υπόδειξη του κ. Παπαγγελόπουλου την υπόθεση Novartis σε σκευωρία»–, ή του κ. Γ. Αγγελή –για «ευθύνες της κας Τουλουπάκη που απέκρυψε έγγραφα του FBI»–, ή του Νίκου Μανιαδάκη –«με εκβίαζε η κα Τουλουπάκη να πω ψέματα»–, και διάφοροι άλλοι μάρτυρες.
Με όλα τα παραπάνω, με τον υπουργό Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρα, τον εισαγγελέα ΑΠ Β. Πλειώτα, τον επόπτη της ανάκρισης Παν. Μπρακουμάτσο, να είναι απλοί θεατές όλων των ισχυρών αποκαλύψεων στη Βουλή και στον Άρειο Πάγο, με τις μηνύσεις Σαμαρά, Αβραμόπουλου, Βενιζέλου, Στουρνάρα να έχουν μπει στα «κάτω συρτάρια», το ερώτημα που προκύπτει είναι κάτι ανάλογο με αυτό που είχε πει κάποτε ο Εθνάρχης και ιδρυτής της σημερινής Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, αναφερόμενος στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη: «Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;» Το ίδιο ερώτημα θέτουμε κι εμείς σε κυβέρνηση και Δικαιοσύνη…
Το όλο θέμα προέκυψε όταν σε συνεδρίαση αυτής της εβδομάδας οι τρεις βουλευτές του ΚΙΝΑΛ υπέβαλαν αίτημα να ανακληθεί η προηγούμενη κλήση της Ελένης Τουλουπάκη να καταθέσει ως μάρτυρας, και να κληθεί να καταθέσει ως ύποπτη δυνάμει του άρθρου 244 παρ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, επειδή προέκυψαν ενδείξεις ότι έχει τελέσει ποινικές παραβάσεις.
Και ενώ στην αρχή φάνηκε ότι η Νέα Δημοκρατία συμφώνησε για τον συγκεκριμένο τρόπο κλήσης, στη συνέχεια με δημοσιογραφικές διαρροές στο ΑΠΕ φάνηκε ότι άλλαξε γνώμη, υποστηρίζοντας ότι ο έλεγχος της Τουλουπάκη είναι αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης, και συγκεκριμένα των αντεισαγγελέων του Αρείου Πάγου Ευάγγελου Ζαχαρή και Λάμπρου Σοφουλάκη, που διεξάγουν παράλληλη έρευνα με την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής.
Όσο και να θέλουμε να κατανοήσουμε την πολιτική σκοπιμότητα ηγετικών κύκλων της Νέας Δημοκρατίας, να προσπαθούν να προστατεύσουν την Ελένη Τουλουπάκη, η απορία μας είναι πώς μπορεί να παραβιασθεί ο νόμος.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 7 παρ. 1 του Ν.3126/2003 περί Ποινικής Ευθύνης Υπουργών ορίζει ότι: «Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά υπουργού καταλαμβάνει υποχρεωτικά και τους τυχόν συμμετόχους, οι οποίοι εφεξής κατηγορούνται και δικάζονται μαζί με τον Υπουργό».
Το άρθρο 2 παρ. 2 του ίδιου νόμου ορίζει ότι: «Όπου στον παρόντα νόμο χρησιμοποιείται o όρος “συμμέτοχος” νοείται: α)…. β) ο φυσικός ή ηθικός αυτουργός ή o άμεσος ή απλός συνεργός στην πράξη για την οποία αποδίδεται στον Υπουργό η κατηγορία του ηθικού αυτουργού, άμεσου ή απλού συνεργού».
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος κατηγορείται μεταξύ άλλων και για ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας. Σύμφωνα με το άρθρο 239 του Ποινικού Κώδικα, κατάχρηση εξουσίας μπορεί να διαπράξει μόνο υπάλληλος στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η δίωξη ή η ανάκριση αξιόποινων πράξεων, δηλαδή αποκλειστικά και μόνο η Ελένη Τουλουπάκη. Όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει και ο πιο αδαής στα νομικά ότι πρέπει οπωσδήποτε να έχει διαπράξει το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας η Τουλουπάκη για να γίνει δυνατή και η δίωξη του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου για ηθική αυτουργία. Αντίθετη περίπτωση, δηλαδή να κατηγορείται κάποιος για ηθική αυτουργία και να διώκεται ο φυσικός αυτουργός, μπορεί να υπάρξει μόνο αν αιτιολογημένα αποφανθεί το αρμόδιο όργανο ότι ο φυσικός αυτουργός δεν είχε συνείδηση των πραττομένων ή δεν είχε δόλο ή παραπλανήθηκε από τον ηθικό αυτουργό(!!!). Πρέπει δηλαδή να υπάρξει απόφαση που να λέει ότι μία αντεισαγγελέας Εφετών «δεν ήταν στα καλά της!!!».
Έτσι, καθίσταται σαφές ότι η όποια προσπάθεια προστασίας της Ελένης Τουλουπάκη θα γίνει υποχρεωτικά δημόσια με συγκεκριμένη ψηφοφορία, είτε από τα μέλη της Νέας Δημοκρατίας στην Προανακριτική Επιτροπή ή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας όταν θα γίνει η σχετική συζήτηση στη Βουλή. Όλες οι άλλες απόψεις, ότι δήθεν αρμόδια για την Τουλουπάκη είναι η Δικαιοσύνη, είναι να κρύβουμε το πρόβλημα για λίγο καιρό και μετά βλέπουμε. Άσε που, αν περιμένουμε να ολοκληρώσουν την έρευνά τους οι Ζαχαρής και Σοφουλάκης, πιο πιθανόν είναι να βγουν πρώτα αυτοί στη σύνταξη και μετά να βγεί απόφαση.
Κλείνοντας το άρθρο αυτό, θα θέλαμε να απευθύνουμε ένα ερώτημα προς τους νομικούς εγκεφάλους της Νέας Δημοκρατίας που διακινούν τέτοιες απόψεις. Πώς μπορούν να εξασφαλίσουν τον απόλυτο χρονικό συντονισμό στην έκδοση πορίσματος της Προανακριτικής Επιτροπής και της απόφασης Ζαχαρή – Σοφουλάκη έτσι, αν στην περίπτωση που ασκηθεί κατηγορία στην Τουλουπάκη από τους τελευταίους, να μπορεί αυτή να οδηγηθεί στο Ειδικό Δικαστήριο; Αυτοί που έχουν αναλάβει θέσεις ευθύνης πρέπει να έχουν πάντα υπόψη τους ότι λογαριασμό δίνουν στο 40% του ελληνικού λαού που τους ψήφισε, με την ελπίδα να αλλάξουν τον τρόπο, το ύφος και το ήθος της προηγούμενης διακυβέρνησης, και όχι τελικά να έχουμε μια από τα ίδια.
Επίσης, άξιον απορίας είναι πώς οι βουλευτές της ΝΔ, στην Προανακριτική, θα ξεχάσουν αυτά που καταγγέλθηκαν από τους υψηλόβαθμους δικαστικούς μάρτυρες, αλλά και απλούς ιδιώτες;
Θα έχουν απώλεια μνήμης για την κατάθεση της κας Ράικου – που κατέθεσε ότι «Η κα Τουλουπάκη μετέτρεψε καθ’ υπόδειξη του κ. Παπαγγελόπουλου την υπόθεση Novartis σε σκευωρία»–, ή του κ. Γ. Αγγελή –για «ευθύνες της κας Τουλουπάκη που απέκρυψε έγγραφα του FBI»–, ή του Νίκου Μανιαδάκη –«με εκβίαζε η κα Τουλουπάκη να πω ψέματα»–, και διάφοροι άλλοι μάρτυρες.
Με όλα τα παραπάνω, με τον υπουργό Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρα, τον εισαγγελέα ΑΠ Β. Πλειώτα, τον επόπτη της ανάκρισης Παν. Μπρακουμάτσο, να είναι απλοί θεατές όλων των ισχυρών αποκαλύψεων στη Βουλή και στον Άρειο Πάγο, με τις μηνύσεις Σαμαρά, Αβραμόπουλου, Βενιζέλου, Στουρνάρα να έχουν μπει στα «κάτω συρτάρια», το ερώτημα που προκύπτει είναι κάτι ανάλογο με αυτό που είχε πει κάποτε ο Εθνάρχης και ιδρυτής της σημερινής Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, αναφερόμενος στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη: «Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;» Το ίδιο ερώτημα θέτουμε κι εμείς σε κυβέρνηση και Δικαιοσύνη…