Δεν μπορώ να μάθω να ζω χωρίς εσένα...μ'ακούς ; --Εκδόσεις Οσελότος

Που να σταθώ να φωνάξω δυνατά σ ‘αγαπώ να μ ‘ακούσεις;
Σε ποια σύνορα του χρόνου να βρεθώ  να σου πω χωρίς εσένα δεν ξέρω να ζω, γύρισε πίσω κι ας μη μ' αγαπούσες

Σκέψη που αιμορραγεί αγιάτρευτη πληγή  της  ψυχής μου
η ανάμνηση σου ανάσα μου, αρρωστημένο σημάδι φυγής μου

Τώρα πια μόνιμος σύντροφος, μου έχει γίνει  η μοναξιά
οι χτύποι της καρδιάς μου, μου κρατούν συντροφιά
η μοναξιά μου όλα, ο συγγενείς, ο φίλος, και ο σύντροφος
η μοναξιά μου έγινε ο πιο στενός, κι ο πιο  πιστός μου σύμβουλος

Τι άγρια που φαντάζει τώρα η ζωή χωρίς εσένα
είναι σα να οδηγώ αμάξι με σπασμένα τα φρένα 
έχει παγώσει το πλάνο στα μάτια μου, η στιγμή εκείνη που μακριά μου φεύγεις...
κι εγώ σχεδόν.. νεκρή να σου φωνάζω αν μ ‘αγαπάς όπως μου λες, 
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΕΝΕΙΣ ;

Μαρίζα Τσιτμή