Γράφει ο Λεϊμονής Κώστας
Η
τηλεόραση, ως το πιο διαδεδομένο και με αντοχή στο χρόνο, μέσο μαζικής
ενημέρωσης θα όφειλε να υπηρετεί τη λειτουργία για την οποία
δημιουργήθηκε: πρωτίστως ορθή και με μέτρο ενημέρωση των πολιτών.
Στην πολύ δύσκολη, ομολογουμένως, προσωρινή περίοδο περιοριστικών των ατομικών ελευθεριών μέτρων που βιώνουμε, η τηλεόραση αποτελεί για αρκετούς πολίτες το αποκούμπι τους, ενώ για άλλους, οι οποίοι τυχαίνει να ζουν μόνοι, τη μοναδική τους απασχόληση. Πρόκειται, με άλλα λόγια, έναν από τους λίγους τρόπους που μπορούν να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους.
Στην
τελευταία, δε, περίπτωση αν μιλάμε για ηλικιωμένα άτομα, ίσως η
τηλεόραση να αποτελεί και τη μοναδική πηγή χαράς, διασκέδασης και
–σπανίως– ψυχαγωγίας τους. Εδώ και κάποιο διάστημα και η χώρα μας έχει
εισέλθει σε μία ιδιόμορφη κατάσταση καραντίνας. Η απαγόρευση κυκλοφορίας
είχε να συμβεί από δικτατορικά καθεστώτα, ήτοι υπό άλλες εντελώς
συνθήκες.
Πλέον,
για χάρη της δημόσιας υγείας και προστασίας των ζωών έχει αποφασιστεί
από τις –κατά πλείονα λόγο– δημοκρατικές κυβερνήσεις πολλών κρατών ο
περιορισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι κοινωνικές συναναστροφές
έχουν περιοριστεί, οπότε το διαδίκτυο και η τηλεόραση παίρνουν τον πρώτο
λόγο στο κομμάτι απασχόλησης του καθενός.
Αυτές
τις μέρες, λοιπόν, συμβαίνει κάτι το ανεπανάληπτο. Το Εθνικό Συμβούλιο
Ραδιοτηλεόρασης, ενώ στο παρελθόν έδινε πρόστιμα σε τηλεοπτικές εκπομπές
για υποβάθμιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων τους, καθώς
ακουγόταν σε αυτές η κοινή σε όλους μας ανδρική φιλική προσφώνηση, τώρα
έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης.
Έχει
αφήσει εντελώς απροστάτευτο τον τηλεθεατή μπροστά σε μία λαίλαπα
πανικού, λαϊκίστικης δημοσιογραφίας και ευτελούς κυνηγιού τηλεθέασης.
Μάλιστα σε ένα δελτίο ειδήσεων, πριν από πολύ λίγες μέρες, έδειχναν τα
στάδια και τον τρόπο που σκάει ο πνεύμονας λόγω του νέου ιού και πώς στο
τέλος πεθαίνει ο ασθενής. Το διανοείστε; Λες και οι τηλεθεατές
σπουδάζουμε όλοι ιατροδικαστική!
Εκμεταλλευτές ψυχής
Πηχυαίοι
τίτλοι, συνδέσεις με τριτοξάδερφα αποβιώσαντων συγγενών, ώστε να μας
πουν τα συναισθήματά τους, συνεντεύξεις με ανθρώπους που έγιναν καλά από
αυτό τον "εφιάλτη" (λες και από την κοινή γρίπη δεν έχει χαθεί κόσμος
και μάλιστα περισσότερος), ρεπορτάζ σε περιοχές, όπου οι "καλοί"
δημοσιογράφοι ελέγχουν τους "κακούς" πολίτες αν συμμορφώνονται με τα
μέτρα, έκτακτες εκπομπές για τον κορονοϊό, πάλι έκτακτες εκπομπές για
τον κορονοϊό.
Ξυπνάμε
και ακόμη και οι πρωινές εκπομπές ξεκινούν με τον αριθμό των θυμάτων
για τον κορονοϊό, δελτία ειδήσεων με σχεδόν τρίωρη διάρκεια με
μονοθεματική αρχισυνταξία, λες και το θέμα των συνόρων του Έβρου κόπασε
μεμιάς, λες και η οικονομική κρίση εξαφανίστηκε, λες και έχει
εξολοθρευτεί κάθε καλή είδηση σε αυτόν τον πλανήτη. Κύματα άγχους και
φόβου σκορπίζονται καθημερινά και απέναντί τους έχουν άμοιρους πολίτες,
οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν έχουν καμία άλλη διέξοδο πέρα από το
να υποκύψουν στο σκότος των ειδήσεων.
Πού είναι, λοιπόν, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης; Μήπως και αυτό ξεχάστηκε στην καραντίνα του; Γιατί άλλο η ολιγόλεπτη ενημέρωση που ασφαλώς και απαιτείται για την πρόληψη και προστασία των πολιτών και άλλο αυτή η ξέφρενη αισχροκέρδεια τηλεθέασης που καθημερινά βάζει την ψυχική υγεία των τηλεθεατών σε άμεσο κίνδυνο.
Πατήστε
το κουμπί. Όχι στη Βόρεια Κορέα. Εδώ στην Ελλάδα. Πατήστε το κουμπί.
Σβήστε το κουτί ή αλλάξτε κανάλι. Αμφιβάλλω στην τελευταία περίπτωση αν
βρείτε κάποιο που να μην ασχολείται με τον ιό. Διαβάστε ένα βιβλίο.
Βγείτε στον κήπο σας. Τηλεφωνήστε σε φίλους. Κάντε ένα περίπατο σε ήσυχα
μέρη. Όμως μη δίνετε δύναμη στους εκμεταλλευτές της ψυχής σας. Διότι ο
ιός κάποια στιγμή θα εξασθενήσει και θα υποχωρήσει, όμως ο πανικός που
θα έχουν μπολιάσει μέσα μας οι έμποροι της τηλεθέασης θα μας μείνει
παρακαταθήκη για πολύ καιρό.
από slpress