Τετάρτη, Μαΐου 6

-Η ψυχανάλυση δεν ωφελεί. Χάνει κανείς τον χρόνο του.Τα αντικαταθλιπτικά δεν βοηθάνε

Καταπέλτης κατά του καπνίσματος Ο αιρετικός καθηγητής κ. Γιάννης Ιωαννίδης στις ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Συνέντευξη του Γιώργου Σαχίνη (Αντιθέσεις) με τον καθηγητή Παθολογίας, Έρευνας, Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής , στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, Γιάννη Ιωαννίδη , τον έλληνα επιστήμονα με τις περισσότερες από 150 χιλιάδες επιστημονικές αναφορές παγκόσμια, που τον κατατάσσει , στους 5 σημαντικότερους σύγχρονους επιστήμονες διεθνώς.

Δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος με μια βιομηχανία που σκοτώνει 10 εκατ. ανθρώπους το χρόνο.
Εάν μπορούσαμε να εξαφανίσουμε το κάπνισμα η Ελλάδα σε 10 χρόνια θα μπορούσε να κερδίσει το οικονομικό αντίστοιχο των χρεών της.
Η ψυχανάλυση δεν ωφελεί…Χάνει κανείς τον χρόνο του…Τα αντικαταθλιπτικά δεν βοηθάνε.


Σε άρθρο που δημοσίευσε παλαιότερα στην Καθημερινή θα γράψει για το τσιγάρο:
Το κάπνισμα σημαίνει για την Ελλάδα μια φονική μεγα-πυρκαγιά σαν αυτή στο Μάτι να επαναλαμβάνεται κάθε 36 ώρες. Ενας στους πέντε Ελληνες πεθαίνει επειδή καπνίζει. Το θυμόμαστε, όταν η φωτεινή Ρίκα Βαγιάνη φεύγει από καρκίνο του πνεύμονα στα 56. Το θυμόμαστε για λίγο όταν σκάει δίπλα μας. Ενώ συνεχίζουν ανέμελοι, διαχρονικά αγκαλιασμένοι με την καπνοβιομηχανία, αριστεροί, δεξιοί κι αταυτοποίητοι πολιτικοί της εξυπηρέτησης. Ανίκανοι να εφαρμόσουν πράγματα στοιχειώδη, γνωστά και αποτελεσματικά. Ανίκανοι (ή μάλλον συνειδητά αρνούμενοι) να εφαρμόσουν τους νόμους.

Οταν μας προσεγγίζουν ένας ένας, θάβονται εύκολα οι νεκροί, όσοι πολλοί κι αν είναι. Οι στατιστικές φαίνονται απρόσωπες, διαβάζονται σαν καλοκαιρινό μαγκαζίνο, δεν μας αφορούν. Ελλάδα: κάθε χρόνο 750 νεκροί από τροχαία, πάνω από 10.000 νεκροί από ιατρικά λάθη (ανεπισήμως, καθώς δεν τους μετράμε επίσημα), κάπου 24.000 νεκροί από το κάπνισμα. Δώσε όσα νούμερα θέλεις, νούμερα είναι, τι μας νοιάζει, εμείς να ’μαστε καλά. Να ’μαστε καλά να πίνουμε και να πατάμε γκάζι, να γίνει το παιδί μας γιατρός με το καλό, να φουμάρει φτασμένος μπροστά στους ασθενείς του, να ματσώσει φακελάκια, να χτίσει το πολυτελές αυθαίρετο, να έχουμε κάποιον στα πράγματα, κάποιον αριστερο-δεξιο-αταυτοποίητο πολιτικό να μας εξυπηρετεί. Ξέρεις, κάποιον αρκετά ανίκανο, τέλος πάντων. Τον πιο ανίκανο, κατά προτίμηση.
Και πού ’σαι, μακάβριε στατιστικολόγε. Θα ξεχάσουμε, μόλις πάρουμε μερικά μετάλλια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα σαν τη Λευκορωσία. Μόλις σκοράρουν μερικά τέρματα οι ποδοσφαιρικές μας ομάδες, θα ξέρουμε ξανά πως όλα ευδοκιμούν στη χώρα. Ακούς, πανάθλιε; Ουφ, γκολ, χρυσά και χάλκινα, συγχαρητήρια των πολιτικών για εθνική υπερηφάνεια – ένα αλεξιθάνατο τουρλού διαγράφει τη μνήμη.
Αν φταίει το παράλογο, ολοκαυτώματα σωμάτων και ψυχών γίνονται κάθε στιγμή, αδιάκοπα, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, επτά μέρες την εβδομάδα. Δεν είναι ο θάνατος παράλογος. Είναι η ζωή παράλογη, κράμα τύχης και επιλογών. Και δεν είναι παράλογη η τύχη, όχι. Απλώς τη δουλειά της κάνει η τύχη και την κάνει καλά: τυχαία.
Αυτές που είναι παράλογες, συνειδητές και ασυνείδητες είναι οι επιλογές μας.
* Ο κ. Ιωάννης Π.Α. Ιωαννίδης είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή και στη Σχολή Θετικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Stanford των ΗΠΑ. Το τελευταίο του βιβλίο, «Μετά τα αφύσικα», δημοσιεύθηκε πρόσφατααπό τις εκδόσεις Κέδρος.kourdistoportocali.com