Δευτέρα, Μαΐου 18

Μπήκα στην πολιτική για να κονομήσω!


Μπήκα στην πολιτική για να κονομήσω!
Την ερώτηση μου την έκανε ειρωνικά πονηρούλης δημοσιογράφος, από αυτούς που έστελνε κατά κύματα το σύστημα, μετά το 2,2% του Μαΐου του 2012, σε μια “συνέντευξη” μόνο με τρικλοποδιές: “Οι περισσότεροι πολιτικοί, λέτε, μπήκαν στην πολιτική για να “κονομήσουν”. Εσείς γιατί μπήκατε; Για την ψυχή της μάνας σας; Επειδή έχετε ανώτερα ιδανικά;”
Του απάντησα αμέσως: “Κι εγώ για να κονομήσω μπήκα! ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ, όχι από την πολιτική. Μπήκα στην πολιτική για να φτιάξω έναν κόσμο στον οποίο ο άξιος να αμείβεται και να προοδεύει. Για να “κονομήσεις” και συ και οποιοσδήποτε είναι ικανός σε μια δουλειά.
Αλλά για να μην κονομήσει το λαμόγιο, ο τεμπέλης, ο “κουμπάρος”, με μόνο εφόδιο τις κομματικές πλάτες. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια φτιάξαμε μια κοινωνία υποκρισίας με αντεστραμμένες αξίες. Στο όνομα της ισότητας τσακίσαμε τους ικανούς, στο όνομα του σοσιαλισμού ενοχοποιήσαμε τους άξιους. Όταν μια χώρα έχει αναγάγει ως μέγιστο προσόν, και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, το κολλητιλίκι με το γκουβέρνο, δεν έχει μέλλον. Πόσα λεφτά βγάζετε, αγαπητέ; Πόσα βγάζουν οι συνάδελφοί σας; Είναι η αναλογία των αμοιβών σας ο καθρέφτης των ικανοτήτων σας; Ή περισσότερα βγάζει ο προθυμότερος να κάνει εκδουλεύσεις στους πολιτικούς και στους επιχειρηματίες που τον πληρώνουν; Η μόνη υγιής κοινωνία είναι αυτή που επιβραβεύει τους ικανούς, χωρίς όριο. Και τους δίνει τα περιθώρια να κερδίζουν. Η πολιτική λοιπόν πρέπει να αφήνει ελεύθερο τον δρόμο να “κονομάνε” όσοι είναι πραγματικά ικανοί και ταλαντούχοι. Γιατί αυτοί θα φέρουν πλούτο και στους λιγότερο ικανούς. Αλλά να αποκλείει τους Άκηδες, μόλις αρχίζουν και εκδηλώνουν τα δικά τους “ταλέντα”. Όχι αφού έχουν κατακλέψει το σύμπαν.
“Δηλαδή δεν σας ενοχλεί ο ένας να έχει βίλα με πισίνα και ο άλλος να ζητιανεύει έξω από την πόρτα του;” επέμεινε στα γνωστά κλισέ ο δημοσιογραφικός παπαγαλίσκος.
“Με ενοχλεί αν αυτός που ζητιανεύει είχε τη δυνατότητα να κάνει κάτι άλλο και το σύστημα τον απέκλεισε. Με ενοχλεί αν το κράτος στο οποίο ζει δεν έχει θεσμούς τέτοιους ώστε να του δώσει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τις ικανότητές του, όποιες διαθέτει. Αν του δόθηκαν όλες αυτές οι ευκαιρίες και εκείνος βρήκε αποδοτικότερο το να ζητιανεύει, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει εγώ να αισθάνομαι τύψεις. Με ενοχλεί επίσης αν αυτός που έχει τη βίλα την έφτιαξε από μίζες, από παράνομες ενέργειες ή από εύνοια των ισχυρών. Αν την έφτιαξε από τις ιδέες του κι από τη δουλειά του, όχι μόνο δεν με ενοχλεί, αλλά τον καμαρώνω! Να έχει και βίλα και πισίνα και θαλαμηγό και ιδιωτικό αεροσκάφος. Γιατί όταν κερδίζει χρόνο από τις μετακινήσεις, τον αξιοποιεί δημιουργώντας πλούτο για την κοινωνία.”
Την άλλη μέρα είδα ένα ακόμα άρθρο – λίβελο για τον ανάλγητο Τζήμερο, τον υπερασπιστή των πλουσίων που καμαρώνει όσους έχουν βίλες με πισίνα και “θέλει” οι υπόλοιποι να ζητιανεύουν έξω από την πόρτα τους.