Απουσία...

Aπουσία...ζωής
Τα στέκια μας έρημα, οι δρόμοι άδειοι, η μοναξιά παντού παρούσα... Σκέψεις που ακροβατούν ανάμεσα στη λογική και στη παράνοια... Τόσα χρόνια απουσίας, τόσα όνειρα χαμένα...Όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν

ποτέ, ελπίδες που ξεθώριασαν με το αλάργεμα του χρόνου, υποσχέσεις που ξέμειναν ορφανεμένες, κορνίζες άδειες κρεμασμένες στους γκρίζους τοίχους της ψυχής μου...

Μαρίζα Τσιτμή