Κυριακή, Ιουνίου 21

Ζούμε σε … μια σειρά που ο συγγραφέας δεν έχει αποφασίσει πότε θα τελειώσει….

Και όχι σε θρίλερ που κάποτε θα τελειώσει...

Όταν έχεις ναρκώσει την κοινωνία, με την διαρκή και επικρεμάμενη απειλή μιας βολικής επιδημικής κρίσης, την οποία μόνο εσύ είσαι ικανός και άξιος να αντιμετωπίσεις, τότε τα υπόλοιπα που επιδιώκεις είναι παιχνιδάκι.
Και όσο ο «κοσμάκης», τρομοκρατημένος ακόμα, περιμένει νεότερες οδηγίες, οι νόμοι και οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, πέφτουν βροχή.
Να το νερό που ιδιωτικοποιείται, να η καθιέρωση της εργασιακής γαλέρας, να η δημόσια παιδεία που στέλνεται στο ικρίωμα, να η πλήρης συμμόρφωση μιας κυβέρνησης ανδρείκελων στις οδηγίες του ΟΟΣΑ και στα εγχώρια και διεθνή συμφέροντα.
Και επειδή δεν υπάρχει φραγή και έλεγχος στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, ούτε κανόνες στα τηλεοπτικά debates, είναι κάποιοι που επιχειρούν να πείσουν πως κάνουν αντιπολίτευση, με όρους δεκαετίας 1980 και κάποιοι που ως βασικό επιχείρημα για το ότι ο κόσμος εμπιστεύεται απόλυτα την κυβέρνηση του, επικαλούνται τις δημοσκοπήσεις και την μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο.
Το δυστύχημα σε όλα αυτά, είναι πως δεν πρόκειται για ένα θρίλερ που παίζεται αυτή την στιγμή και κάποια στιγμή θα τελειώσει, αλλά μια σειρά που ούτε ο συγγραφέας δεν έχει αποφασίσει πότε θα τελειώσει.
Μόνο που στις τηλεοπτικές σειρές, συνήθως υπάρχει μιας μορφής νέμεση.
Ενώ στην πραγματική ζωή, οι δολοφόνοι δεν συλλαμβάνονται ποτέ από τις αρχές.
Γιατί απλά, είναι οι ίδιοι.... οι αρχές…
ΠΗΓΗ ΦΒ

 shmantikanea.