Πέμπτη, Ιουνίου 18

Όλα, σαν να ταν χθες!


Η σκέψη, μια φωτογραφία, ενώνουν ότι χωρίζει η απόσταση του χρόνου...

πέρασαν χρόνια κι όμως εσύ επιμένεις να μένεις ακόμη εκεί. Εκεί που θα 'θελες να μείνεις αν γινόταν για πολύ ακόμη....ταξιδεύεις στο αχανές της ψυχής και της σκέψης σου θέλοντας να τα φέρεις όλα πίσω. όσα όμορφα έζησες τις στιγμές που θα'θελες να κρατήσεις για πάντα δικές σου...πρόσωπα, φιγούρες εικόνες  προβάλουν μπροστά σου ξανά και ξανά... Όλα, σαν να ταν χθες! Ίδια κι απαράλλαχτα.
Αφουγκράζεσαι όχι μόνο τους ήχους τους, αλλά ανιχνεύεις και τις σκιές τους στον τοίχο της ψυχής σου....αναπολείς τους άλλοτε περιπάτους με πανσέληνους και ηλιοβασιλέματα, αλλά κι ανθρώπινα αγγίγματα από αγαπημένους που σου έλειψαν. Αναμοχλεύοντας δυνατές αναμνήσεις νιώθεις τη καρδιά σου να φτερουγίζει.. Ανασύρεις θύμησες  από ανέμελες ευτυχισμένες στιγμές και το βλέμμα μένει καρφωμένο σε μια φωτογραφεία ...«εμβόλιμο» πρόσκαιρο που θα συμπλήρωνε την ιστορία στην «αιωνιότητα της στιγμής». Αρκεί μια εικόνα, ένας ήχος γνωστός, για να σε παρασύρει η νοσταλγία  σε ταξίδια άγονης γραμμής...
Μαρίζα Τσιτμή