ακούμπησες πάνω στις πληγές μου, θέλεις να βρεθούμε, ζητώντας επίμονα να μιλήσουμε.... Μην έρθεις, γιατί θα μου ξυπνήσεις αναμνήσεις που δεν θέλω να θυμάμαι . Θύμησες που πονούν δεν τις αντέχω, κι ούτε αναστημένα λόγια απ' τα σκουριασμένα συρτάρια του χρόνου δεν θέλω. Μην επιμένεις, συνάντηση με στοιχειωμένο όνειρο δεν θα το αντέξω...
Δεν θέλω να συναντηθούμε.... Δεν ξέρω ακόμη κι αν θα σε γνωρίσω... δεν είμαι αυτή που θυμάσαι, εκείνη που γνώρισες δεν υπάρχει, τώρα είμαι μια άλλη ... Μην έρθεις....
Απ' όλα μπορείς να σωθείς εκτός από τη νοσταλγία σου για κάτι πολύ μακρινό που σε πονά, και που κάνει άκαιρα την εμφάνισή του...
Μαρίζα Τσιτμή