Του Γιάννη ΚιμπουρόπουλουΣε μια γαλλική κωμωδία που είδα πρόσφατα (τίποτα συγκλονιστικό, περνά ευχάριστα μιάμιση ώρα με σποραδικά γελάκια), υπό τον ελληνικό τίτλο «Νέοι είστε και φαίνεστε» (Les Vieux Fourneaux, ο γαλλικός τίτλος, ουδεμία σχέση), η πρωταγωνίστρια, περίπου τριαντάρα, ξεσπάει εναντίον μιας ομάδας υπερηλίκων, στην ηλικία του συμπρωταγωνιστή παππού της, ανθρώπων της γενιάς του μεγάλου πολέμου, τους οποίους κατηγορεί για τα πάντα: για την παγκοσμιοποίηση, την κλιματική αλλαγή, την υπερκατανάλωση, την εξάντληση των φυσικών πόρων, την οικονομική κρίση, την άνοδο του εθνικισμού, τη λιτότητα και, τελικά, γιατί ζουν πάρα πολύ.
Οι προθέσεις του σεναριογράφου δεν μου είναι σαφείς, είναι όμως σαφές, σαφέστατο το αποτέλεσμα: το εκ πρώτης όψεως αντινεοφιλελεύθερο ξέσπασμα της τριαντάρας –που είναι και έγκυος, άρα μιλά εξ ονόματος και της τέταρτης γενιάς– κατά της γενιάς των παππούδων της είναι η πεμπτουσία του κοινωνικού δαρβινισμού, επομένως και του νεοφιλελευθερισμού: Κωλόγεροι! Ζείτε πολύ κι είσαστε και πολλοί! Γι’ αυτό καταρρέουν τα ασφαλιστικά συστήματα, γι’ αυτό γονατίζουν τα συστήματα υγείας και τα νοσοκομεία, γι’ αυτό οι προϋπολογισμοί είναι ελλειμματικοί και τα δημόσια χρέη ανεξέλεγκτα, γι’ αυτό δεν περισσεύουν χρήματα να στηρίξουμε τους νέους και τους ανέργους, γι’ αυτό καταρρέει το κοινωνικό κράτος, γι’ αυτό και ο Covid-19 κοντεύει να διαλύσει τις ανθηρές οικονομίες μας. Γιατί έπρεπε να προστατέψουμε τις ατέλειωτες στρατιές από κωλόγερους και κωλόγριες, τα δισεκατομμύρια ραμολιμέντων που έχουν μετατρέψει τον πλανήτη σε απέραντο γηροκομείο, μισές δουλειές έκανε ο κορονοϊός στους οίκους ευγηρίας της Γαλλίας, της Ιταλίας και των ΗΠΑ, έπρεπε ν’ αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της, η πανδημία θα ήταν η τέλεια μαλθουσιανή καταστροφή, ο απόλυτος εξυγιαντής του παγκόσμιου πληθυσμού, η πύλη προς τον γενναίο, νέο κόσμο, ας όψονται οι δουλείες των σκουριασμένων ιδεών περί αλληλεγγύης των γενεών και οι γελοίες επιβιώσεις του μωσαϊκού νόμου – «τίμα τον πατέρα σου…». Τι «τίμα τον»; Πάρ’ τον απ’ το χέρι, οδήγησέ τον μέχρι τον Καιάδα κι ευχήσου του να πάει στην ευχή, του καριόλη. Κι αν δεν έχει το θάρρος να πέσει μόνος, σπρώξ’ τον.
Για να είμαι ειλικρινής, το προηγηθέν παραλήρημα προφανώς αδικεί την ταινία και τις προθέσεις των δημιουργών της. Αλλά ήταν το κατάλληλο πρόσχημα για να περάσω από τα καταστρεπτικά δεσμά του μωσαϊκού νόμου στον δικό μας Μωυσή, ο οποίος από τις δέκα εντολές έχει ήδη καταργήσει πρωτίστως την ένατη, ανάγοντας το ψέμα και την πολιτική απάτη σε υπέρτατη αρετή.
Με την καταδρομική επιχείρηση κατά των αναδρομικών των συνταξιούχων, που εξαπέλυσε προ ημερών στη Βουλή, επισημοποίησε την κατάργηση και της πέμπτης εντολής, δίνοντας μια ταιριαστή συνέχεια στο σερί πρωθυπουργικών εγκαινίων: πρώτα εγκαινίασε μια δύση ηλίου (Σαντορίνη), στη συνέχεια μια κατεδάφιση (Ελληνικό), μετά μια υποψήφια έρημο (Ερημίτης), ακολούθως μια μονάδα έλασης αλουμινίου, τι πιο φυσικό να εγκαινιάσει τώρα έναν Καιάδα, μόνο που αντί κορδέλας, πριονοκορδέλα ακρωτηριασμών θα παίξει. Οικονομικών στην αρχή, κανονικών σωματικών, μόλις παραστεί ανάγκη.
Πέρα από την πλάκα, όσα καταδρομικά κατά των αναδρομικών εξαπέλυσε ο Κυρ. Μωυσής, είναι μια συμπύκνωση της μαλθουσιανής επαγγελίας, επενδεδυμένη με μια σατανική επιχείρηση εμφύσησης τύψεων και ενοχών στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Τύψεων γιατί διεκδίκησαν ένα ελάχιστο μέρος από όσα βίαια τους άρπαξε η μνημονιακή καταδρομή. Ενοχών γιατί ζουν πολύ και άρα ζουν εις βάρος των επόμενων γενιών. Των παιδιών και των εγγονιών τους.
Δεν υπάρχει καμιά υπερβολή και κανένα σχήμα λόγου σ’ αυτό. Οι φράσεις της ομιλίας του Μητσοτομωυσή στη Βουλή –όποιος του την έγραψε είναι για Πούλιτζερ–, τα επιχειρήματα της πολιτικής εξαπάτησης είναι χαρακτηριστικά ενός βαθιά νεοφιλελεύθερου, μισάνθρωπου, κοινωνικο-δαρβινιστικού, φασίζοντος πνεύματος. Παραθέτω εντός εισαγωγικών: «Η δαπάνη αγγίζει τα όρια των δημοσιονομικών δυνατοτήτων του τόπου… Η αλήθεια είναι ότι οι συνταξιούχοι μας δεν χτυπήθηκαν όσο άλλες κατηγορίες από την πανδημία. Προστατεύτηκαν πλήρως και η πολιτεία οφείλει να κρατά δημοσιονομικές ισορροπίες, να εξετάζει προφανώς και τη βιωσιμότητα του χρέους αλλά και να κρατά εφεδρείες… Θέλω αυτή η απόφαση να εκτιμηθεί… Δεν υπάρχουν περιθώρια άλλων παροχών. Οτιδήποτε διαφορετικό θα ήταν άδικο για τους ανέργους, θα ήταν άδικο για τους εργαζόμενους, ο κόπος των οποίων χρηματοδοτεί το ασφαλιστικό σύστημα. Θα ήταν άδικο για τις επόμενες γενιές. Αδικο για το σύνολο της κοινωνίας που αντιμετωπίζει με ενότητα, ομοψυχία… αλλεπάλληλες προκλήσεις, από τα γεγονότα στον Εβρο και την πανδημία μέχρι τη διεθνή οικονομική αναταραχή και την επιθετική συμπεριφορά των γειτόνων μας. Γιατί το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων οφείλουμε να το κρατάμε ψηλά, οφείλουμε όμως και να το χρηματοδοτούμε, ειδικά σε περιόδους όπως αυτές που διανύουμε».
Πόσο άρρωστος πρέπει να είσαι για να σκαρφιστείς όλον αυτόν τον ψυχολογικό εκβιασμό, να υποβάλεις σε συναισθηματική ευθανασία 2,5 εκατ. ανθρώπους τους οποίους φορτώνεις ενοχές κι ευθύνες για τα πάντα: για τα μέτρα προστασίας τους στη διάρκεια της πανδημίας. Για το δημόσιο χρέος που θα αυξηθεί. Για τα δημοσιονομικά ελλείμματα και για τα μέτρα λιτότητας που ενδεχομένως θα χρειαστεί να πάρεις στο εγγύς μέλλον. Για την ανεργία, για την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, για τη μείωση των μισθών των εργαζομένων. Για το δυσοίωνο μέλλον των νέων ανθρώπων. Για την επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος. Για την επερχόμενη ύφεση. Για τη φύλαξη των συνόρων, για το αξιόμαχο του στρατού, για την αντιμετώπιση του εξωτερικού εχθρού (για τον εσωτερικό, πώς του ξέφυγε;).
«Για όλα φταίτε εσείς, κωλόγριες και κωλόγεροι, πάρτε από ένα πεντακοσάρικο και βουλώστε το, και που υπάρχετε βάρος είστε, βάρος στα παιδιά και στα εγγόνια σας»: αυτό είναι με λίγα λόγια το μήνυμα του Κυρ. Μωυσή μας, που εγκαινίασε με πολιτικά ορθή ορολογία τον Καιάδα της εποχής της πανδημίας.
ΥΓ1. Υποθέτω ότι ο πατήρ του εγχωρίου Μωυσέως, που έπιασε τα 99, ουδόλως θα εκτιμούσε την επί Καιάδα ομιλία του υιού.
ΥΓ2. Αυτή η αξιοπρεπής κυρία, που είναι ΠτΔ, αλλά ως πρόεδρος του ΣτΕ προήδρευσε στη συνεδρίαση για τα αναδρομικά, δεν νιώθει την ανάγκη να υπερασπίσει κάπως την απόφαση του δικαστηρίου, που ο Μωυσής την έριξε κι αυτήν στον Καιάδα;
Θεωρίες για την υπεραξία
Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ον τρόπον ενετείλατό σοι Κύριος ο Θεός σου, ίνα εύ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης, ης Κύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι.
Μωυσέως, Δευτερονόμιο Ε’, 6-21, Παλαιά Διαθήκη
Πηγή: efsyn.gr
sioualtec.
Γιάννης Κιμπουρόπουλος: Σχετικά με τον Συντάκτη