Αθλιότητα!Ούτε σήμερα δεν είχες ελπίδα.
Αναζήτησες πάλι και πάλι την ανθρώπινη καρδιά,
μέσα σε γυάλινες υπάρξεις.
Λάθος!
Έπρεπε να απευθυνθείς στα πουλιά,
αυτά θα σου πούνε ένα τραγούδι
για τους σπόρους, που τους κέρασες.
Στους ανθρώπους, μην πλησιάσεις ποτέ ξανά!
Ιδιαίτερα σε όσους κάνουν τον σπουδαίο.
Ο πολιτισμός και η ευγένεια, είναι ζητήματα καρδιάς.
Όχι πτυχίου!
Μην ξαναπάς στους ανθρώπους «Εκείνους»!
Θα σε κάνουν να ξεχάσεις πως είσαι άνθρωπος!
Τα ζωντανά της φύσης θα σεβαστούν αυτό που είσαι.
Θα σε αγαπήσουν!
Θα σου πουν ευχαριστώ!
Θα έρθουν να σε παρηγορήσουν,
όταν θα είσαι θλιμμένος.
Τότε, που οι γυάλινοι άκαρδοι, απ- άνθρωποι
θα σε «σκοτώνουν» πάλι και πάλι με κάθε τρόπο.
Όταν είσαι πικραμένος,
μην ξεχαστείς!
Τα πτηνά και τα ζώα, ακόμα και τα φυτά,
θα είναι πάντα καλύτερα από ανθρώπους χωρίς καρδιά.
Οι γυάλινες υπάρξεις… είναι επικίνδυνες,
γιατί έχουν απολέσει το ανθρώπινο είδος
κι απόμειναν άψυχα όντα!
Μακριά, εσύ!
Μην σε πληγώσουν τα θραύσματα,
όταν θα σπάνε σε χίλια κομμάτια τα παράνομα σχέδια.
Γιατί η ψευτιά είναι πάντα αυτό- καταστρεφόμενη!
Και το γυαλί ποτέ δεν είναι αιώνιο είδος!...
Π. Μίλτου