Σε αδιέξοδο χρόνου έχω βρεθεί
και τώρα πως, χωρίς εσένα πως;
ήταν τα μάτια σου της ψυχής μου το φως
Φοβάμαι τούτη τη στιγμή
που ουρλιάζεις από πόνο και δε βγαίνει φωνή
φοβάμαι τούτη τη μοναξιά
πλήθος φιγούρες γύρω σου, μα στην ουσία καμιά...
Και τώρα πως, Ψωρίς εσένα τι;
Πως έμεινα μόνη σ' ολόκληρη γη
και τώρα τι, μακριά σου τι;
Που πήγε ο κόσμος και δεν ακούω φωνή;...
Μαρίζα Τστμή