Τι ζούμε....
Ώρα 11 το βράδυ, η Αχαρνών ένα απίστευτο θέαμα.
Όλα τα καταστήματα ανοιχτά, παντού άνδρες ηλικίας 20-25 με σαγιονάρες μίλαγαν μεταξύ τους ή στο τελευταίου τύπου κινητό τους ξεφωνίζοντας.
Κατεβαίνοντας την Πιπίνου έπαθα σοκ.
Νόμιζα ότι κάτι συμβαίνει.
Άνδρες και γυναίκες με μαντήλες παντού.
Επάνω στην πλατεία κάτω στον δρόμο.
Ποια μέτρα;;;
ποια υγιεινή;;;
Ο ένας επάνω στον άλλο έξω από κατάστημα υγειονομικου ενδιαφέροντος αλλοδαπού βέβαια.
Για αυτούς δεν υπάρχει ωράριο.
Η πλατεία απο την πλευρά της Αγορακρίτου γεμάτη με γυναίκες όλες με μαντηλες καθισμένες στα παγκάκια και κάτω στο πάτωμα επάνω σε ένα στρωμένο χαλί.
Οι άνδρες στα συντριβάνια.
Οι καφετέριες άδειες.
Η παρουσία της αστυνομίας έντονη και σε όλα τα σημεία.
Δεν θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες.
Αυτό ήταν που με τρόμαξε.
Με τόση αστυνομία και δεν φοβούνται πλέον τίποτα.
Αυτό με έκανε να καταλάβω φίλοι και γείτονες ότι την περιοχή την πούλησαν.
Τελειώσαμε!!!! Αποφάσισαν ποιες περιοχές θα αναλάβουν όλο το βάρος του λαθρομεταναστευτικού.
Υπέγραψαν και μας έγραψαν.
Τόσο απλά!!!!
Όλο αυτό το διάστημα πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν, εδώ όμως ήρθε η … «ανάπτυξη».
Έχουν ανοίξει επί της Αλκιβιάδου καταστήματα με ρούχα σε στυλ παζαριού με κρεμασμένες κρεμάστρες στα ρολλα και κούκλες βιτρίνας στο πεζοδρόμιο.
Μπούργκες και μαντήλες παντού!!!
Η αλλαγή πληθυσμού προκάλεσε πολλά λουκέτα.
Το τελευταίο βιβλιοπωλείο της περιοχής έκλεισε και στην θέση του άμεσα άνοιξε ένα ακόμα …mini market ".
Θωμαΐς Γιαννάτου