Σάββατο, Οκτωβρίου 17

Σιωπηλή κραυγή της ψυχής μου....


Μακριά από κόσμο και θορύβους...συντροφεύεις τις σκέψεις μου, σε μοναχικά μονοπάτια πόνου. Μονοπάτια νοτισμένα από δάκρυα  χαμένων ονείρων με έντονο το άρωμα της νοσταλγίας,  ναρκοπέδια....αναμνήσεων... Αχ, πόσο θα 'θελα μάτια μου νa άκουγα την ζεστή φωνή σου να μου λες: "πάντα θα είμαι εδώ".. όπως τότε....ηχώ που θα 'θελα να μείνει για πάντα σα βάλσαμο στην άγρια μοναξιά της ψυχής μου...

Μαρίζα Τσιτμή

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.

Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .