Ο διαβήτης και το στρες

Η αντιμετώπιση του στρες μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση του ζαχάρου στους διαβητικούς ασθενείς.

Η μακροχρόνια καλύτερη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος που επιτυγχάνεται με τις θεραπευτικές τεχνικές εναντίον του στρες μπορεί να μειώσει ουσιαστικά τις αγγειακές επιπλοκές από τις οποίες κινδυνεύουν οι διαβητικοί ασθενείς.

Η εκπαίδευση των ενηλίκων ασθενών με διαβήτη τύπου 2, μπορεί να γίνει με ομαδικό τρόπο. Η εκπαίδευση μεγάλου αριθμού ασθενών κατά ομάδες, είναι μια αποτελεσματική μέθοδος που είναι οικονομικά συμφέρουσα.

Πράγματι ενώ μέχρι σήμερα πολλές έρευνες έδειξαν, ότι οι θεραπείες εναντίον του στρες και οι συμβουλές προς τους ασθενείς για θέματα στρες, είναι χρήσιμες για πολλές ασθένειες, για την περίπτωση του διαβήτη υπήρχε πρόβλημα.

Το πρόβλημα ήταν ότι στο διαβήτη τύπου 2 στους ενήλικες, για να είναι αποτελεσματική η θεραπεία εναντίον του στρες και για να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο μεταβολισμό της γλυκόζης, έπρεπε να γίνεται εξατομικευμένη προσέγγιση και εκπαίδευση για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά.

Η εξατομικευμένη προσέγγιση έχει ευεργετικά αποτελέσματα, όμως είναι χρονοβόρα και οικονομικά μη συμφέρουσα.

Επειδή λοιπόν υπάρχουν αυτά τα προβλήματα, ερευνητές από το πανεπιστήμιο Duke της Βορείου Καρολίνας, διερεύνησαν κατά πόσο η ομαδική θεραπεία και εκπαίδευση των ασθενών για την αντιμετώπιση του στρες, μπορεί να είναι εξ' ίσου αποτελεσματική όπως η εξατομικευμένη προσέγγιση.

Με το σκεπτικό αυτό εξέτασαν τις επιδράσεις της ομαδικής διαπαιδαγώγησης κατά του στρες σε 108 ασθενείς άνω των 30 ετών με διαβήτη τύπου 2. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα χωρίστηκαν σε 2 ομάδες.

Η μία ομάδα ακολούθησε εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το διαβήτη στο οποίο συμπεριλαμβανόταν και διαπαιδαγώγηση για θέματα αντιμετώπισης του στρες. Η άλλη ομάδα ακολούθησε μόνο το κλασσικό πρόγραμμα εκπαίδευσης που περιείχε μόνο θέματα αντιμετώπισης διαβήτη.

Η διαπαιδαγώγηση για την αντιμετώπιση του στρες περιελάμβανε πληροφόρηση για τις ασθένειες που προκαλούνται από το στρες, εκπαίδευση στο να μπορούν να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν οι ασθενείς τα συμπτώματα του στρες όπως η ένταση, το άγχος και οι ανησυχίες. Επίσης οι ασθενείς της ομάδας αυτής υποβάλλονταν και σε θεραπείες χαλάρωσης ιδιαίτερα του τύπου προοδευτικής μυϊκής χαλάρωσης.

Η έρευνα διήρκεσε για ένα χρόνο και όλοι οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν κατά τακτικά χρονικά διαστήματα σε ψυχολογικό και οργανικό επίπεδο.

Στο αίμα αυτών που είχαν ακολουθήσει την ομαδική εκπαίδευση για την αντιμετώπιση του στρες παρατηρήθηκε μια μικρή αλλά σημαντική μείωση του ποσοστού της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης HbA1c. Η αιμοσφαιρίνη αυτή είναι ένας καλός δείκτης του μακροχρόνιου ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα. 

Η μείωση που παρατηρήθηκε ήταν της τάξης του 0,5%.

Μια μείωση της τάξης αυτής επιτυγχάνει μια δραματική μείωση των αγγειακών επιπλοκών που εκδηλώνονται όταν ο διαβήτης δεν ρυθμίζεται ορθά.

Με βάση τα δεδομένα αυτά το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, οι ομαδικές θεραπείες που περιλαμβάνουν διαπαιδαγώγηση για το στρες, τρόπους αντιμετώπισης του και τεχνικές χαλάρωσης, είναι ευεργετικές στους ασθενείς για τη μακροχρόνια ρύθμιση της γλυκόζης αίματος.

Η εκπαίδευση των ασθενών για την αιτιολογία, επιπτώσεις και αντιμετώπιση του στρες, όταν γίνεται με ομαδικό τρόπο, εκτός από την αποτελεσματικότητα της είναι οικονομικά συμφέρουσα και είναι δυνατόν να προσφέρεται προς τους ασθενείς μέσα στα πλαίσια των προγραμμάτων πληροφόρησης και διαπαιδαγώγησης τους για το διαβήτη.

 .medlook.net/