Η φυγή σου έγινε ένα ατέρμονος εφιάλτης
η ελπίδα χάθηκε στα στενά της λογικής
σε περιμένω εδώ και χρόνια για να ξανάρθεις
ξεπάγιασε το όνειρο στη παγωνιά της σιωπής
Οι δρόμοι που διαβήκαμε στοίχειωσαν από αναμνήσεις
γίνανε ναρκοπέδια και τώρα πια, δε μπορώ να τους διαβώ
ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε, και σε ποιον να μιλήσεις
για τον πόνο της απουσίας σου στης ζωής μου το άχαρο αυτό σκηνικό
Τώρα οι ημέρες μου μοιάζουν με εφιάλτες
κι οι νύχτες όρνεα με γαμψά νύχια που μου κατασπαράσσουν τη ψυχή
εγκλωβισμένη στην απουσία σου, και πως να δαμάσεις
τον καλπασμό του χρόνου που σε απομακρύνει από μένα όλο και πιο πολύ...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .