Μ' έκλεψαν τη χαρά μέσα από τα χέρια
και στη θέση της μ’ άφησαν πέτρινα περιστέρια
έκοψαν απ' τον κήπο μου, όλα τα λουλούδια
και για μουσική μου έβαλαν πένθιμα τραγούδια
Στα δύσβατα μονοπάτια του πουθενά
η σκέψη και η ψυχή μου θα πλανώνται παντοτινά
μια απουσία κρατά της χαράς το κλειδί
μ' έκρυψαν τον ήλιο, κι έμεινε η μέρα μου σκοτεινή
Και τώρα, μ' απαγόρευσαν να ρωτάω τα πως, και τα γιατί
κι απόμεινα σαν πέτρινο άγαλμα, που δεν έχει φωνή
τα μάτια μου δυο λίμνες που συνεχώς ξεχειλίζουν
ετούτο τον άδικο κόσμο, ποιοι τον κουμαντάρουν, ποιοι τον ορίζουν;;
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .