Τρίτη, Δεκεμβρίου 1

NASA: ΠΑΝΩ ΑΠΟ 300 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΙΜΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΓΑΛΑΞΙΑ.


 Ο γαλαξίας μας είναι γεμάτος με τουλάχιστον 300 εκατ. πιθανούς κατοικήσιμους πλανήτες, σύμφωνα με τη NASA.

Tο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Κέπλερ της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος πέρασε συνολικά εννέα χρόνια σε μια αποστολή αναζήτησης πλανητών, ώσπου ταυτοποίησε με επιτυχία χιλιάδες εξωπλανήτες στον γαλαξία μας προτού ξεμείνει από καύσιμα το 2018. Ωστόσο, το πηγαίο ερώτημα της αρχικής αποστολής του Κέπλερ παρέμεινε: Πόσοι από αυτούς τους πλανήτες είναι κατοικήσιμοι;

Επιστήμονες από όλο τον κόσμο έχουν κατακλυστεί από τα δεδομένα του Κέπλερ εδώ και χρόνια.

 

Πλέον, πιστεύουν ότι βρήκαν την απάντηση. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «The Astronomical Journal» υπάρχουν περίπου 300 εκατ. πιθανοί κατοικήσιμοι πλανήτες στον γαλαξία μας, γεγονός που συνεπάγεται βραχώδη ουράνια σώματα ικανά να υποστηρίζουν την ύπαρξη νερού στις επιφάνειές τους.

Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή μάλλον είναι συντηρητική καθώς δεν αποκλείεται «να υπάρχουν πολύ περισσότεροι πλανήτες», όπως εκτιμά η NASA σε ανακοίνωσή της.

Πολλοί από τους πλανήτες αυτούς θα μπορούσαν κατά προσέγγιση να χαρακτηριστούν «διαστρικοί γείτονες», με τον κοντινότερο από αυτούς να απέχει περίπου 20 έτη φωτός από τη Γη.

«Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Κέπλερ μας έχει ήδη αποκαλύψει ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες, αλλά πλέον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι αρκετοί από αυτούς ενδέχεται να διαθέτουν βραχώδη επιφάνεια και να είναι κατοικήσιμοι», δήλωσε ο ερευνητής της NASA και επικεφαλής της έρευνας, Στιβ Μπράισον.

«Αν και αυτό το αποτέλεσμα απέχει πολύ από μια τελική εκτίμηση, μιας και το νερό στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες που συμβάλουν στην υποστήριξη της ζωής, είναι εκπληκτικό ότι υπολογίσαμε με μεγάλη εμπιστοσύνη και ακρίβεια ότι αυτοί πλανήτες είναι συνηθισμένοι».

Η έρευνα αποτελεί προϊόν παγκόσμιας συνεργασίας μεταξύ των επιστημόνων της NASA που εργάστηκαν στην Αποστολή Κέπλερ καθώς ερευνητών από διεθνείς υπηρεσίες που εκτείνονται από τη Βραζιλία μέχρι τη Δανία.

Πώς τα κατάφεραν

Υπολογίζεται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της NASA, ότι υπάρχουν περίπου 100 – 400 δισ. αστέρια. Κάθε αστέρι στον ουρανό είναι πιθανό να φιλοξενεί τουλάχιστον έναν πλανήτη – γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχουν τρισεκατομμύρια πλανήτες εκεί έξω, από τους οποίους έχουμε ανακαλύψει και επιβεβαιώσει μόλις μερικές χιλιάδες.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν το αν και κατά πόσον ένας πλανήτης μπορεί να είναι κατοικήσιμος και να φιλοξενήσει ζωή, όπως η ατμόσφαιρα και η χημική του σύνθεση. Ωστόσο για να μειωθεί το εύρος των κατοικήσιμων πλανητών από τα τρισεκατομμύρια που ήδη υπάρχουν, οι ερευνητές της συγκεκριμένης έρευνας εστίασαν την προσοχή τους σε λίγες βασικές προϋποθέσεις.

Παρατήρησαν αστέρια όμοια με τον δικό μας Ήλιο σε ηλικία και θερμοκρασία, ώστε να μην είναι τόσο θερμά ή ενεργά. Παράλληλα, ερεύνησαν εξωπλανήτες με διάμετρο παρόμοια με εκείνη της Γης, βγάζοντας εκτός εκείνους που είχαν λιγότερη βραχώδη επιφάνεια.

Επιπλέον, έλαβαν υπόψη την απόσταση του κάθε πλανήτη από το αστέρι του – πολύ κοντινή απόσταση σημαίνει ότι η θερμότητα θα μπορούσε να εξατμίσει οποιαδήποτε ποσότητα νερού, πολύ μακρινή απόσταση συνεπάγεται ότι το νερό θα μπορούσε να παγώσει.

Κατά συνέπεια, ένας κατοικήσιμος πλανήτης πρέπει να βρίσκεται στην σωστή ζώνη, στη ζώνη Goldilocks, ώστε να υποστηρίζει την ύπαρξη νερού στην επιφάνειά του.

Προγενέστερες εκτιμήσεις σχετικά με τον αριθμό των κατοικήσιμων πλανητών δεν αντικατόπτριζαν πώς η θερμοκρασία και ενέργεια ενός αστεριού θα μπορούσε να απορροφηθεί από τους πλανήτες του, ανέφερε η ανακοίνωση της NASA. Ωστόσο, αυτή τη φορά οι επιστήμονες κατόρθωσαν να συμπεριλάβουν στην ανάλυσή τους ως παράγοντα και τη θερμοκρασία, χάρη στα επιπλέον δεδομένα που συγκέντρωσε η αποστολή Γαία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, η οποία χαρτογραφεί τον τρισδιάστατο χάρτη του γαλαξία μας.

«Γνωρίζαμε από πάντα ότι ο καθορισμός ενός πλανήτη ως κατοικήσιμου προέκυπτε απλά με όρους φυσικής απόστασης του πλανήτη από το αστέρι του, ώστε να μην είναι ούτε πολύ θερμός ούτε πολύ ψυχρός, μας είχε αφήσει να κάνουμε πολλές εικασίες», δήλωσε ο Ραβί Κοπαράπου, συντάκτης της έρευνας της NASA.

«Τα δεδομένα της Γαίας σε ό,τι αφορά τα αστέρια, μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε αυτούς τους πλανήτες με έναν εντελώς νέο τρόπο», πρόσθεσε.

Έχοντας υπολογίσει τους παραπάνω παράγοντες, οι ερευνητές εκτίμησαν ότι περίπου 7% αστεριών που μοιάζουν με τον δικό μας ήλιο θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν κατοικήσιμους πλανήτες. Ωστόσο, σύμφωνα με τη NASA, το ποσοστό αυτό θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμη και πάνω από το 75%.

 

 

 

Τηλεσκόπια βλέπουν για πρώτη φορά την εκρηκτική γέννηση ενός μάγναστρου.



 

Κάπου, κάποτε στο Σύμπαν, δύο άστρα νετρονίων συγκρούστηκαν και ενώθηκαν σε μια έκρηξη που απελευθέρωσε σε μισό δευτερόλεπτο περισσότερη ενέργεια από ό,τι θα παραγάγει ο Ήλιος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, η πανίσχυρη λάμψη έφτασε στη Γη  και παρατηρήθηκε από μια πλειάδα διαστημικών και επίγειων τηλεσκοπίων. Πιθανότατα σηματοδοτεί τη γέννηση ενός τερατώδους μαγνητικού άστρου που ονομάζεται μάγναστρο, αναφέρει διεθνής ερευνητική ομάδα που παρακολούθησε το φαινόμενο.

Η μελέτη, η πρώτη που παρακολουθεί την πιθανή γέννηση ενός τέτοιου σώματος, έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο έγκριτο Astrophysical Journal και είναι ήδη διαθέσιμη στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv.

Ένωση γιγάντων

Τα άστρα νετρονίων είναι συμπιεσμένοι πυρήνες μεγάλων άστρων τα οποία εξάντλησαν τα πυρηνικά καύσιμά τους και κατέρρευσαν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Είναι τα πιο πυκνά αντικείμενα στο Σύμπαν μετά τις μαύρες τρύπες, και συσσωρεύουν περίπου τη μάζα του Ήλιου σε μια σφαίρα με διάμετρο μόλις μερικών χιλιομέτρων. Σε αυτή την πυκνότητα, ένα σπιρτόκουτο γεμάτο ύλη από άστρο νετρονίων θα ζύγιζε γύρω στα 3 δισεκατομμύρια τόνους.

Όταν δύο άστρα νετρονίων ενώνονται συνήθως σχηματίζουν ένα βαρύτερο άστρο νετρονίων που καταρρέει και μετατρέπεται σε μαύρη τρύπα μέσα σε μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, εξηγεί η Ουέν-φάι Φονγκ του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις, επικεφαλής της διεθνούς μελέτης.

«Η μελέτη μας δείχνει πως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πιθανό να επέζησε το βαρύτερο αντικείμενο. Αντί να καταρρεύσει σε μαύρη τρύπα, μετατράπηκε σε μάγναστρο» αναφέρει.

Τα μάγναστρα είναι άστρα νετρονίων που διαθέτουν εξαιρετικά ισχυρά μαγνητικά πεδία.

Κιλονόβα

Η λάμψη που καταγράφηκε ήταν ένα «κιλονόβα», ένα είδος έκρηξης που πιστεύεται ότι πυροδοτείται όταν ένα άστρο νετρονίων συγχωνεύεται με ένα δεύτερο άστρο νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα. Η εκρηκτική ένωση απελευθερώνει αρχικά μια σύντομη έκλαμψη ακτινοβολίας γάμμα, την οποία ακολουθεί η εκπομπή φωτός σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα.

Η πανίσχυρη αλλά βραχεία έκλαμψη ακτίνων γ έγινε αρχικά αντιληπτή από το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift, οπότε οι ερευνητές ζήτησαν τη συνδρομή άλλων τηλεσκοπίων όπως το Hubble για να εξετάσουν την πηγή της ακτινοβολίας.

Όμως τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων δεν ήταν αυτά που περίμεναν οι αστρονόμοι –η ακτινοβολία που κατέγραψε το Hubble στο φάσμα του εγγύς υπέρυθρου ήταν δέκα φορές πιο έντονη από ό,τι θα αναμενόταν από τη σύγκρουση δύο άστρων νετρονίων και την κατάρρευσή τους σε μαύρη τρύπα.

«Οι πληροφορίες που πρόσφερε το Hubble μάς έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι έπρεπε να απορρίψουμε τις συμβατικές θεωρίες, και ότι αυτό που βλέπαμε ήταν ένα νέο φαινόμενο» σχολιάζει ο Τάνμοϊ Λάσκαρ του Πανεπιστημίου του Μπαθ στη Βρετανία, μέλος της ομάδας.

Η εξήγηση που προτείνει η μελέτη είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η σύγκρουση δύο άστρων νετρονίων οδήγησε στο σχηματισμό όχι μιας μελανής οπής αλλά ενός μάγναστρου.

Αν η υπόθεση αυτή ευσταθεί, η υπέρυθρη λάμψη πρέπει να προκλήθηκε από υλικό που παγιδεύτηκε στο μαγνητικό πεδίο του μάγναστρου και εκτινάχθηκε με βία στο διάστημα. To υλικό αυτό περιέχει σημαντικές ποσότητες βαρέων, ραδιενεργών στοιχείων, των οποίων η διάσπαση απελευθερώνει μεγάλα ποσά ακτινοβολίας.

Η ερευνητική ομάδα αναγνωρίζει ότι η μελέτη δεν αρκεί για να αποδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το κιλονόβα προήλθε από τον σχηματισμό ενός μάγναστρου.

Πιθανότατα όμως θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν το συμπέρασμα με επόμενες παρατηρήσεις: αν η ακτινοβολία προήλθε όντως από ένα νεογέννητο μάγναστρο, τα επόμενα χρόνια το υλικό που εκτινάχθηκε στο διάστημα θα αρχίσει να λάμπει στο φάσμα των ραδιοκυμάτων.

Η ανίχνευση αυτής της ακτινοβολίας θα αποδείκνυε ότι πράγματι είδαμε ένα μάγναστρο να γεννιέται. 

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

 

Ο γαλαξίας μας είναι γεμάτος με τουλάχιστον 300 εκατ. πιθανούς κατοικήσιμους πλανήτες, σύμφωνα με τη NASA.

Tο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Κέπλερ της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος πέρασε συνολικά εννέα χρόνια σε μια αποστολή αναζήτησης πλανητών, ώσπου ταυτοποίησε με επιτυχία χιλιάδες εξωπλανήτες στον γαλαξία μας προτού ξεμείνει από καύσιμα το 2018. Ωστόσο, το πηγαίο ερώτημα της αρχικής αποστολής του Κέπλερ παρέμεινε: Πόσοι από αυτούς τους πλανήτες είναι κατοικήσιμοι;

Επιστήμονες από όλο τον κόσμο έχουν κατακλυστεί από τα δεδομένα του Κέπλερ εδώ και χρόνια.

 

Πλέον, πιστεύουν ότι βρήκαν την απάντηση. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «The Astronomical Journal» υπάρχουν περίπου 300 εκατ. πιθανοί κατοικήσιμοι πλανήτες στον γαλαξία μας, γεγονός που συνεπάγεται βραχώδη ουράνια σώματα ικανά να υποστηρίζουν την ύπαρξη νερού στις επιφάνειές τους.

Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή μάλλον είναι συντηρητική καθώς δεν αποκλείεται «να υπάρχουν πολύ περισσότεροι πλανήτες», όπως εκτιμά η NASA σε ανακοίνωσή της.

Πολλοί από τους πλανήτες αυτούς θα μπορούσαν κατά προσέγγιση να χαρακτηριστούν «διαστρικοί γείτονες», με τον κοντινότερο από αυτούς να απέχει περίπου 20 έτη φωτός από τη Γη.

«Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Κέπλερ μας έχει ήδη αποκαλύψει ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες, αλλά πλέον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι αρκετοί από αυτούς ενδέχεται να διαθέτουν βραχώδη επιφάνεια και να είναι κατοικήσιμοι», δήλωσε ο ερευνητής της NASA και επικεφαλής της έρευνας, Στιβ Μπράισον.

«Αν και αυτό το αποτέλεσμα απέχει πολύ από μια τελική εκτίμηση, μιας και το νερό στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες που συμβάλουν στην υποστήριξη της ζωής, είναι εκπληκτικό ότι υπολογίσαμε με μεγάλη εμπιστοσύνη και ακρίβεια ότι αυτοί πλανήτες είναι συνηθισμένοι».

Η έρευνα αποτελεί προϊόν παγκόσμιας συνεργασίας μεταξύ των επιστημόνων της NASA που εργάστηκαν στην Αποστολή Κέπλερ καθώς ερευνητών από διεθνείς υπηρεσίες που εκτείνονται από τη Βραζιλία μέχρι τη Δανία.

Πώς τα κατάφεραν

Υπολογίζεται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της NASA, ότι υπάρχουν περίπου 100 – 400 δισ. αστέρια. Κάθε αστέρι στον ουρανό είναι πιθανό να φιλοξενεί τουλάχιστον έναν πλανήτη – γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχουν τρισεκατομμύρια πλανήτες εκεί έξω, από τους οποίους έχουμε ανακαλύψει και επιβεβαιώσει μόλις μερικές χιλιάδες.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν το αν και κατά πόσον ένας πλανήτης μπορεί να είναι κατοικήσιμος και να φιλοξενήσει ζωή, όπως η ατμόσφαιρα και η χημική του σύνθεση. Ωστόσο για να μειωθεί το εύρος των κατοικήσιμων πλανητών από τα τρισεκατομμύρια που ήδη υπάρχουν, οι ερευνητές της συγκεκριμένης έρευνας εστίασαν την προσοχή τους σε λίγες βασικές προϋποθέσεις.

Παρατήρησαν αστέρια όμοια με τον δικό μας Ήλιο σε ηλικία και θερμοκρασία, ώστε να μην είναι τόσο θερμά ή ενεργά. Παράλληλα, ερεύνησαν εξωπλανήτες με διάμετρο παρόμοια με εκείνη της Γης, βγάζοντας εκτός εκείνους που είχαν λιγότερη βραχώδη επιφάνεια.

Επιπλέον, έλαβαν υπόψη την απόσταση του κάθε πλανήτη από το αστέρι του – πολύ κοντινή απόσταση σημαίνει ότι η θερμότητα θα μπορούσε να εξατμίσει οποιαδήποτε ποσότητα νερού, πολύ μακρινή απόσταση συνεπάγεται ότι το νερό θα μπορούσε να παγώσει.

Κατά συνέπεια, ένας κατοικήσιμος πλανήτης πρέπει να βρίσκεται στην σωστή ζώνη, στη ζώνη Goldilocks, ώστε να υποστηρίζει την ύπαρξη νερού στην επιφάνειά του.

Προγενέστερες εκτιμήσεις σχετικά με τον αριθμό των κατοικήσιμων πλανητών δεν αντικατόπτριζαν πώς η θερμοκρασία και ενέργεια ενός αστεριού θα μπορούσε να απορροφηθεί από τους πλανήτες του, ανέφερε η ανακοίνωση της NASA. Ωστόσο, αυτή τη φορά οι επιστήμονες κατόρθωσαν να συμπεριλάβουν στην ανάλυσή τους ως παράγοντα και τη θερμοκρασία, χάρη στα επιπλέον δεδομένα που συγκέντρωσε η αποστολή Γαία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, η οποία χαρτογραφεί τον τρισδιάστατο χάρτη του γαλαξία μας.

«Γνωρίζαμε από πάντα ότι ο καθορισμός ενός πλανήτη ως κατοικήσιμου προέκυπτε απλά με όρους φυσικής απόστασης του πλανήτη από το αστέρι του, ώστε να μην είναι ούτε πολύ θερμός ούτε πολύ ψυχρός, μας είχε αφήσει να κάνουμε πολλές εικασίες», δήλωσε ο Ραβί Κοπαράπου, συντάκτης της έρευνας της NASA.

«Τα δεδομένα της Γαίας σε ό,τι αφορά τα αστέρια, μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε αυτούς τους πλανήτες με έναν εντελώς νέο τρόπο», πρόσθεσε.

Έχοντας υπολογίσει τους παραπάνω παράγοντες, οι ερευνητές εκτίμησαν ότι περίπου 7% αστεριών που μοιάζουν με τον δικό μας ήλιο θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν κατοικήσιμους πλανήτες. Ωστόσο, σύμφωνα με τη NASA, το ποσοστό αυτό θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμη και πάνω από το 75%.

 

 

 

Τηλεσκόπια βλέπουν για πρώτη φορά την εκρηκτική γέννηση ενός μάγναστρου.



 

Κάπου, κάποτε στο Σύμπαν, δύο άστρα νετρονίων συγκρούστηκαν και ενώθηκαν σε μια έκρηξη που απελευθέρωσε σε μισό δευτερόλεπτο περισσότερη ενέργεια από ό,τι θα παραγάγει ο Ήλιος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, η πανίσχυρη λάμψη έφτασε στη Γη  και παρατηρήθηκε από μια πλειάδα διαστημικών και επίγειων τηλεσκοπίων. Πιθανότατα σηματοδοτεί τη γέννηση ενός τερατώδους μαγνητικού άστρου που ονομάζεται μάγναστρο, αναφέρει διεθνής ερευνητική ομάδα που παρακολούθησε το φαινόμενο.

Η μελέτη, η πρώτη που παρακολουθεί την πιθανή γέννηση ενός τέτοιου σώματος, έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο έγκριτο Astrophysical Journal και είναι ήδη διαθέσιμη στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv.

Ένωση γιγάντων

Τα άστρα νετρονίων είναι συμπιεσμένοι πυρήνες μεγάλων άστρων τα οποία εξάντλησαν τα πυρηνικά καύσιμά τους και κατέρρευσαν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Είναι τα πιο πυκνά αντικείμενα στο Σύμπαν μετά τις μαύρες τρύπες, και συσσωρεύουν περίπου τη μάζα του Ήλιου σε μια σφαίρα με διάμετρο μόλις μερικών χιλιομέτρων. Σε αυτή την πυκνότητα, ένα σπιρτόκουτο γεμάτο ύλη από άστρο νετρονίων θα ζύγιζε γύρω στα 3 δισεκατομμύρια τόνους.

Όταν δύο άστρα νετρονίων ενώνονται συνήθως σχηματίζουν ένα βαρύτερο άστρο νετρονίων που καταρρέει και μετατρέπεται σε μαύρη τρύπα μέσα σε μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, εξηγεί η Ουέν-φάι Φονγκ του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις, επικεφαλής της διεθνούς μελέτης.

«Η μελέτη μας δείχνει πως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πιθανό να επέζησε το βαρύτερο αντικείμενο. Αντί να καταρρεύσει σε μαύρη τρύπα, μετατράπηκε σε μάγναστρο» αναφέρει.

Τα μάγναστρα είναι άστρα νετρονίων που διαθέτουν εξαιρετικά ισχυρά μαγνητικά πεδία.

Κιλονόβα

Η λάμψη που καταγράφηκε ήταν ένα «κιλονόβα», ένα είδος έκρηξης που πιστεύεται ότι πυροδοτείται όταν ένα άστρο νετρονίων συγχωνεύεται με ένα δεύτερο άστρο νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα. Η εκρηκτική ένωση απελευθερώνει αρχικά μια σύντομη έκλαμψη ακτινοβολίας γάμμα, την οποία ακολουθεί η εκπομπή φωτός σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα.

Η πανίσχυρη αλλά βραχεία έκλαμψη ακτίνων γ έγινε αρχικά αντιληπτή από το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift, οπότε οι ερευνητές ζήτησαν τη συνδρομή άλλων τηλεσκοπίων όπως το Hubble για να εξετάσουν την πηγή της ακτινοβολίας.

Όμως τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων δεν ήταν αυτά που περίμεναν οι αστρονόμοι –η ακτινοβολία που κατέγραψε το Hubble στο φάσμα του εγγύς υπέρυθρου ήταν δέκα φορές πιο έντονη από ό,τι θα αναμενόταν από τη σύγκρουση δύο άστρων νετρονίων και την κατάρρευσή τους σε μαύρη τρύπα.

«Οι πληροφορίες που πρόσφερε το Hubble μάς έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι έπρεπε να απορρίψουμε τις συμβατικές θεωρίες, και ότι αυτό που βλέπαμε ήταν ένα νέο φαινόμενο» σχολιάζει ο Τάνμοϊ Λάσκαρ του Πανεπιστημίου του Μπαθ στη Βρετανία, μέλος της ομάδας.

Η εξήγηση που προτείνει η μελέτη είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η σύγκρουση δύο άστρων νετρονίων οδήγησε στο σχηματισμό όχι μιας μελανής οπής αλλά ενός μάγναστρου.

Αν η υπόθεση αυτή ευσταθεί, η υπέρυθρη λάμψη πρέπει να προκλήθηκε από υλικό που παγιδεύτηκε στο μαγνητικό πεδίο του μάγναστρου και εκτινάχθηκε με βία στο διάστημα. To υλικό αυτό περιέχει σημαντικές ποσότητες βαρέων, ραδιενεργών στοιχείων, των οποίων η διάσπαση απελευθερώνει μεγάλα ποσά ακτινοβολίας.

Η ερευνητική ομάδα αναγνωρίζει ότι η μελέτη δεν αρκεί για να αποδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το κιλονόβα προήλθε από τον σχηματισμό ενός μάγναστρου.

Πιθανότατα όμως θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν το συμπέρασμα με επόμενες παρατηρήσεις: αν η ακτινοβολία προήλθε όντως από ένα νεογέννητο μάγναστρο, τα επόμενα χρόνια το υλικό που εκτινάχθηκε στο διάστημα θα αρχίσει να λάμπει στο φάσμα των ραδιοκυμάτων.

Η ανίχνευση αυτής της ακτινοβολίας θα αποδείκνυε ότι πράγματι είδαμε ένα μάγναστρο να γεννιέται. 

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.

Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .