Που να το πω το σ' αγαπώ δεν έχω πια κανένα
στο παρελθόν το έλεγα συνέχεια σε σένα
τώρα η λέξη μοιάζει με στοιχειό
κραυγή τις νύχτες που πονώ
Είναι μια λέξη που πονά
η απουσία σου μου τρώει τα σωθικά
πάλι ξημέρωσε μα εσύ δεν είσαι πια εδώ
τις νύχτες δεν κοιμάμαι, τώρα πια δε ζω
Τα χρόνια φεύγουν γρήγορα και η ζωή τελειώνει
ο ίσκιος σου αλάργεψε κι έμεινα τελείως μόνη
η μοναξιά μου ο συγγενείς φίλος και σύντροφός μου
η μοναξιά ο πιο πιστός με αλήθειες σύμβουλός μου
Μαρίζα Τσιτμή
