Να σε καλέσω θα ’θελα κάποιο μενεξεδένιο δειλινό ...Κάποιο δειλινό του φθινοπώρου
να με συνοδέψεις και πάλι σε εκείνο το δικό μας παράξενο μονοπάτι. Σε 'κείνο το μονοπάτι με τις πορφυρές ανταύγειες, και να ταξιδέψουμε ξανά με τη μαγεία της πανσελήνου στο δικό μας όνειρο..
Είναι κάποιες νύχτες που στοίχειωσαν στη ψυχή μου, ανάσες χρόνου που κράτησαν τόσο λίγο, όσο ένα φύσημα τ' αγέρα....Δε ξέρεις πόσο μου 'χεις λείψει... πόσο έχω νοσταλγήσει εκείνες τις στιγμές..
Πόσο θα 'θελα να ξαναζήσω αυτά που
έζησα με σένα, να περπατήσουμε σε δρόμους στρωμένους απ' τα χρυσοκίτρινα φύλλα
του Φθινοπώρου όπως τότε, με το βρεγμένο χώμα απ' τη βροχή... και καθώς θα
βαδίζουμε πλάι-πλάι να αφήνουμε πείσω χνάρια της περασιάς μας...
και να μιλά
...μόνο η σιωπή, να τα λέμε όλα με τα μάτια … όσα δεν προλάβαμε να πούμε Να
κοιταζόμαστε στα μάτια και να γελάμε, να γελάμε σαν παιδιά με το τίποτα, όπως
τότε ,,,Θυμάσαι τότε που μας βρήκε στο δρόμο εκείνη η ξαφνική μπόρα πιασμένοι
χέρι χέρι βαδίζαμε ευτυχισμένοι κάτω απ' τη βροχή....
Αχ και να
γινόταν να γύριζε ο χρόνος πίσω να ξαναζήσουμε αυτά που αφήσαμε... ψηλαφώντας
παλιές ανάσες, να μεθύσουμε με ουράνιες μυρωδιές από αγιόκλημα και γιασεμί,
και να μπερδευτούν τα βήματά μας με εικόνες, και ήχους σε χρόνια και
δρόμους που φιλοξένησαν τα βήματά μας
Πόσο θα
'θελα... ..
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .