Μια διαφορετική ανάγνωση της συνέντευξης Μενδώνη

 

 Γράφει η Δέσποινα Κουτσούμπα

Η Δέσποινα Κουτσούμπα, κάνει στο tvxs.gr, μια διαφορετική ανάγνωση των όσων είπε η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, στην χθεσινή συνέντευξη τύπου, με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Καλημέρα σε όλους. Είμαστε εδώ σήμερα μετά την πρώτη καταγγελία που συνοδεύεται από κατάθεση μήνυσης ή μηνυτήριας αναφοράς προς τον εισαγγελέα. Αναφέρομαι στην μαρτυρία του Βασίλη και στη θεσμική διάσταση που έδωσε η νομική του παραστάτης τοποθετώντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση.

ΨΕΜΑ με το καλημέρα! Η μήνυση είχε κατατεθεί στις 5/2. Στις 8/2 είχε βγει και η είδηση ότι κατατέθηκε η μήνυση! Η Υπουργός Πολιτισμού στις 9/2 σφύριζε αδιάφορα μιλώντας για “φήμες” και “μη επώνυμες καταγγελίες”. Δεν έκανε καν τον κόπο να πάρει στην Εισαγγελία να ρωτήσει. Κατηγόρησε όλους εμάς γιατί δεν ακολουθούμε τη “θεσμική οδό”, αλλά η ίδια η Υπουργός ενδιαφέρθηκε για τη μαρτυρία του Βασίλη Κ. μόνο όταν τον είδε η μισή Ελλάδα σε τηλεοπτική συνέντευξη!

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Αναφέρομαι στην μαρτυρία του Βασίλη και στη θεσμική διάσταση που έδωσε η νομική του παραστάτης τοποθετώντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Έτσι θα μπορέσουμε να παρέμβουμε θεσμικά και έγινε αυτό το οποίο ζητούσαμε από την πρώτη στιγμή. Οι καταγγελίες να είναι συγκεκριμένες και απευθύνονται εκεί που πρέπει να απευθύνονται.

ΨΕΜΑ! Η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης, καθώς ήδη κατατέθηκαν μηνύσεις για παιδοβιασμούς που δεν έχουν παραγραφεί. Το μόνο που “συγκλόνισε” το Μαξίμου από όσα είπε η δικηγόρος του Βασίλη Κ. είναι ότι έχουν επικοινωνήσει μαζί της θύματα που η υπόθεσή τους δεν έχει παραγραφεί. Αυτό ήταν το μόνο που ειπώθηκε στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη και δεν το ήξεραν ήδη. Και τότε αναγκάστηκαν να αλλάξουν ρότα, γιατί συνειδητοποίησαν ότι θα τους πάρει η μπάλα αν δεν τον αδειάσουν.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Όλες οι μαρτυρίες, η συγκεκριμένη μαρτυρία μας συγκλόνισε. Δεν είναι καθόλου εύκολο όταν κανείς ακούει την κακοποίηση, την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων.

ΨΕΜΑ. Για τη μαρτυρία του Νίκου Σ., για την μαρτυρία της 16χρονης από το Αρσάκειο, για δεκάδες μαρτυρίες που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αλλά συζητιούνται σε όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο, δεκάρα δεν έδωσε η κυβέρνηση. Προφανώς είχε τη διαβεβαίωση του Λιγνάδη ότι δεν θα προκύψει μήνυση από αδίκημα που να μην έχει παραγραφεί. Κι αυτό την ένοιαζε μόνο.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Η σεξουαλική βία υπό οποιαδήποτε μορφή της, πολλώ μάλλον όταν συνδέεται με παιδιά και ανήλικους είναι μια εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, μια φρικιαστική και επονείδιστη υπόθεση που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εντός θεσμικού πλαισίου. Και εδώ τις τελευταίες μέρες βιώνουμε την κατάλυση του θεσμικού πολιτισμού.

ΨΕΜΑ. Θεσμική υποχρέωση είχε η Λ. Μενδώνη να αποπέμψει τον Δ. Λιγνάδη από Διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο αμέσως μόλις άρχισε να συζητιέται η έξι του προς την παιδοφιλία, δηλαδή την επομένη που μίλησε η Σοφία Μπεκατώρου. Θεσμική υποχρέωση είχε να ερευνήσει αν έχουν βάση αυτοί οι ψίθυροι, γιατί αφορούσαν σοβαρό ποινικό αδίκημα. Θεσμική υποχρέωση είχε να στείλει στο Εθνικό Θέατρο ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και δικηγόρους να μιλήσουν με τους νυν και πρώην σπουδαστές για να μάθουν τι συνέβαινε.

Τα υπόλοιπα είναι δουλειά του Εισαγγελέα. Κι αντί να κάνει τη δική της δουλειά, μας μιλάει για τη δουλειά της εισαγγελίας. Όταν η κυβέρνηση έκοψε τον Γ. Κιμούλη από το Φεστιβάλ Αθηνων και τον Φιλιππίδη από την ΕΡΤ, δεν περίμενε κανέναν Εισαγγελέα. Αλλά αυτοί δεν είχαν διοριστεί κάπου με την υπογραφή της...

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Γι' αυτό σήμερα το πρωί εκπροσωπώντας τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση κατέθεσα αναφορά, ένα υπόμνημα στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όπου θέτω στην υπηρεσία της δικαιοσύνης το σύνολο των υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και των εποπτευομένων του φορέων, προκειμένου να παράσχουν οποιοδήποτε αποδεικτικό μέσον το οποίο κρίνεται ότι είναι απαραίτητο.

ΨΕΜΑ και ΨΕΜΑ. Τίποτα δεν προσθέτει το υπόμνημα της Υπουργού στον Εισαγγελέα τώρα, αφού υπάρχουν μηνύσεις από τα ίδια τα θύματα! Το υπόμνημα εξυπηρετεί καθαρά επικοινωνιακούς λόγους. Προφανώς και όλες οι υπηρεσίες όποιου υπουργείου αλλά και κάθε ιδιώτης είναι στη διάθεση του Εισαγγελέα όταν η δικαιοσύνη διερευνά μια υπόθεση -τι ακριβώς προσθέτει η παραπάνω δήλωση της Υπουργού;

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Οι δικαστικοί και οι δημόσιοι λειτουργοί οφείλουμε να ενθαρρύνουμε τα θύματα να σπάσουν τη σιωπή τους και μαζί νοσηρά φαινόμενα και αποστήματα ετών που δεν είναι δυνατόν να είναι ανεκτά σε ένα κράτος δικαίου.

Όντως, αυτό θα έπρεπε να κάνει κάθε δημόσιος λειτουργός, κι όχι να γράφει άρθρα στα ΝΕΑ στις 13/2 για να πει στα θύματα ότι οι μαρτυρίες τους είναι “χαοτικές”, “υπαγορευόμενες” και “ανέξοδες δηλώσεις προβολής” που προσκαλούν “σε δημόσιο λιθοβολισμό”. Η Υπουργός που τώρα λέει ότι συγκλονίστηκε από όλες τις μαρτυρίες των θυμάτων, το περασμένο Σάββατο έγραφε για αυτές ακριβώς τις μαρτυρίες: “Η αλήθεια είναι ότι καταστάσεις που μας αγγίζουν -και συναισθηματικά- δημιουργούν την προδιάθεση να παρασυρθούμε από την ψυχολογία του όχλου, να συμφωνήσουμε με σχόλια μίσους των social media, τις αυτόκλητες “εισαγγελικές” αγορεύσεις, απαξιώνοντας τις αρχές του νομικού και ηθικού μας συστήματος”. Τα γραπτά μένουν, κ. Μενδώνη.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Από την αρχή ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δηλώσαμε όχι απλώς τη συμπαράσταση στα θύματα αλλά την απόλυτη ενθάρρυνση, την απόλυτη ενίσχυση, την απόλυτη υπεράσπιση.

Πράγματι, δήλωσαν την υπεράσπιση κάθε άλλου θύματος εκτός των θυμάτων του Λιγνάδη. Να θυμίσουμε τι έλεγε η Υπουργός για τον κ. Λιγνάδη, μία μέρα μετά τη μαρτυρία του Νίκου Σ. στο ραδιόφωνο; Έλεγε: “Ο κάθε άνθρωπος έχει τις αντοχές του, πόσο μπορεί να δεχθεί και να ανεχθεί οποιεσδήποτε φήμες.” Για τον Δ. Λιγνάδη το έλεγε αυτό. Τον θύτη υπερασπιζόταν με πάθος μέχρι σήμερα το πρωί, όχι τα θύματά του.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Όμως η εμπειρία των τελευταίων ημερών έδειξε ταυτόχρονα και τον εχθρό που λέγεται νοσηρό τοπίο. Ελλοχεύει πίσω από τις χαοτικές και υπαγορευμένες ή ανέξοδες δηλώσεις προβολής προκαλώντας σε δημόσιο λιθοβολισμό. Και εδώ οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ακριβώς γιατί είμαστε κράτος δικαίου.

Να τες πάλι τις “χαοτικές και υπαγορευμένες δηλώσεις προβολής”. Η ίδια η Υπουργός αποκάλεσε σήμερα τον Λιγνάδη “έναν επικίνδυνο άνθρωπο”, χωρίς να έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη. Μήπως κι αυτό είναι μια χαοτική δήλωση που στρέφεται ενάντια στο κράτος δικαίου, μιας και προέρχεται από τα πλέον επίσημα χείλη; Ή επικίνδυνοι για το κράτος δικαίου είναι μόνο οι σχολιαστές στα σόσιαλ μίντια;

Στο χωρίο αυτό βέβαια δεν αναφέρεται μόνο στην υπόθεση του Λιγνάδη -που αν δεν ήταν τα σόσιαλ μίντια και λίγοι δημοσιογράφοι, όχι των δελτίων ειδήσεων όμως, θα είχε θαφτεί και πάλι στη λήθη όπως τα προηγούμενα 30 χρόνια. Αναφέρεται και σε όσους, καλλιτέχνες και μη, ζητούν εδώ και μέρες την παραίτησή της. Σε αυτούς άλλωστε βγήκε να απαντήσει σήμερα: το κάνουν για λίγη προβολή, αν δε καταλάβατε. Έχουν ανάγκη από προβολή η Ζέττα Δούκα, η Δώρα Χρυσικού, ο Μάριος Αθανασίου, η Τάνια Τσανακλίδου. Ασχολίαστο!

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Αυτό το οποίο έχει σημασία είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ο βιαστής και ο βιασμός δεν έχει πολιτικό χρώμα, δεν ανήκει σε κανένα κόμμα. Είναι βιασμοί και βιαστές. Δεν μας ενδιαφέρει η κομματική ταύτιση και δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει.

Αλήθεια είναι αυτό. Ξέρετε τι άλλο δεν έχει κομματικό χρώμα; Οι δηλώσεις τύπου “έτυχε στραβή στη βάρδια μου”. Τώρα έτυχε να κυβερνάτε εσείς, εσείς συγκαλύψατε, εσείς κρίνεστε. Επίσης έτυχε αυτόν τον βιαστή να τον διορίσετε εσείς, με την υπογραφή σας. Επίσης ο βιαστής έτυχε να έχει στηρίξει και το κόμμα το οποίο σας έκανε Υπουργό (δε λέω το κόμμα στο οποίο ανήκετε, γιατί από ότι ξέρω η τελευταία σας κομματική ένταξη ήταν στο ΠΑΣΟΚ). Ο βιαστής έτυχε, πριν τον διορίσετε Διευθυντή, να στηρίζει με απανωτές συνεντεύξεις και δηλώσεις του τη ΝΔ.

Συμφωνούμε βέβαια στο γεγονός πως το ότι στηρίζει ΝΔ δεν σχετίζεται με το ότι είναι βιαστής. Το ότι στηρίζει ΝΔ, όμως, είναι ο βασικός λόγος για το ότι καταργήσατε έναν ανοιχτό διαγωνισμό για να τον διορίσετε, για το ότι τον πιστέψατε όταν σας είπε ότι δεν είναι βιαστής, για το ότι τον στηρίζατε μέχρι χτες. Οπότε ναι, ο βιαστής δεν έχει κομματικό χρώμα. Ο Λιγνάδης, όμως, που μέχρι χτες στηρίζατε ως αδίκως διωκόμενο, είχε κομματικό χρώμα. Αλλιώς θα τον είχατε παραιτήσει από την πρώτη μέρα. Απλό είναι!

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Ακούω ότι ο κ. Λιγνάδης είναι δικός μου φίλος. Δικός μου προσωπικός φίλος ο Δημήτρης Λιγνάδης δεν υπήρξε ποτέ. Είχα μία συνομιλία μαζί του τηλεφωνική το 2014, και τον ξανάδα, όπως οι περισσότεροι άλλωστε που πηγαίνουμε στο θέατρο, όταν τον συνεχάρην για την παράσταση του Πέερ Γκυντ στο Εθνικό Θέατρο, νομίζω ήταν το 2018, και τίποτα περισσότερο.

Μάλιστα. Δεν έτυχε να τον γνωρίσετε ποτέ για παράδειγμα στο περιβάλλον του Αρσακείου, σχολείο από το οποίο αποφοιτήσατε. Δεν έτυχε όλα αυτά τα χρόνια να σας τον γνωρίσει λχ ο κ. Μπαμπινιώτης, που σας έδωσε συγχαρητήρια για την επιλογή του και τον γνωρίζει από όταν ήταν φοιτητής. Δεν έτυχε ούτε ως Γενική Γραμματέας του ΥΠΠΟ από το 1999 ποτέ να πάτε σε καμία παράστασή του μέχρι το 2018. Δεν έτυχε να σας τον γνωρίσει η στενή (κατά δική του δήλωση) φίλη του Ελένη Κούρκουλα, που ήσασταν μαζί για χρόνια στο ΠΑΣΟΚ και μάλιστα τάση του Ε. Βενιζέλου.

Το 2002 δεν έτυχε να πάρει κάτι το αυτί σας για το τι είχε συμβεί και πώς βρέθηκε στην εντατική ο τότε καθηγητής στο Αρσάκειο και διδάσκων στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Συμπτωματικά, οι δύο του ιδιότητες εμπίπτουν στις αρμοδιότητες τόσο του Υπουργείου Παιδείας, όπου υφυπουργός ήταν τότε η στενή του φίλη Ελένη Κούρκουλα, όσο και του Υπουργείου Πολιτισμού όπου, συμπτωματικά και πάλι, διατελούσε Υπουργός ο Ε. Βενιζέλος και εσείς διατελούσατε Γενική Γραμματέας. Και παρότι ένα μαχαίρωμα είναι και θέμα της αστυνομίας, δεν έτυχε ποτέ να το συζητήσετε με τον κ. Μιχάλη Χρυσοχοίδη που -συμπτωματικά και πάλι- ήταν Υπουργός Δημόσιας Τάξης και το 2002 (με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), και το 2012 (με κυβέρνηση Παπαδήμου) αλλά και σήμερα (με κυβέρνηση ΝΔ). Ας το δεχτούμε, λοιπόν, ότι δεν έτυχε.

Παρόλ’ αυτά, το 2014, αναγκάζεστε να παραδεχτείτε ότι του κάνατε ένα τηλεφώνημα. Επειδή προ ημερών είχα αποκαλύψει τη σχέση σας με τον Δ. Λιγνάδη το 2014 και δεν μπορούσατε να το αποφύγετε. Το υποβαθμίσατε όμως. Η αλήθεια είναι ότι το 2014 του κάνατε ένα τηλέφωνο για να σας κάνει μια προσωπική χάρη.

Θέλετε να μας πείσετε λοιπόν ότι από όλους τους ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου, του ΚΘΒΕ, των ΔΗΠΕΘΕ και όλων των εποπτευόμενων φορέων της χώρας, απευθυνθήκατε σε κάποιον παντελώς άγνωστο σε σας, για να ζητήσετε μια προσωπική χάρη, μια χάρη την οποία θέλατε να φέρει σε πέρας με εχεμύθεια, χωρίς να αναφερθεί καν το όνομά του; Αλλά δεν τον ξέρατε και δεν του είχατε εμπιστοσύνη, τον διαλέξατε τυχαία επειδή τον θυμόσασταν να κάνει τον Μελένιο στα Στρουμφάκια. Και αφού σας έκανε αυτή την προσωπική χάρη, μετά δεν του ξαναμιλήσατε ποτέ μέχρι το 2018. Το βρίσκω πολύ πειστικό…

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Το Υπουργείο Πολιτισμού δεν διαθέτει τμήμα ασφάλειας σεξουαλικού εγκλήματος. Εμείς γνωρίζουμε τους καλλιτέχνες, όχι την προσωπική τους ζωή.

Δεν σας ζήτησε κανείς να γνωρίζετε λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή κανενός. Όμως το θέμα του Λιγνάδη δεν είναι θέμα προσωπικό: ένας καθηγητής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού χρησιμοποιούσε την ιδιότητά του για να ασελγεί ή να κακοποιεί σεξουαλικά έφηβους και μετέφηβους που είχαν ως όνειρο το θέατρο. Αυτό δεν είναι προσωπική ζωή είναι εκμετάλλευση δημόσιας θέσης για την τέλεση ποινικού αδικήματος.

Αν είχατε ρωτήσει οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον στενό του φίλο Κ. Μαρκουλάκη, πριν τον διορίσετε, όλο και κάποιος θα σας έλεγε ότι τον ακολουθούν αυτές οι “φήμες” (δεν ήταν φήμες, δυστυχώς, ήταν αυτό που λέμε “κοινό μυστικό”) και θα αποφεύγατε να τον επιβραβεύσετε με αυτή την θέση. Έστω και την ύστατη στιγμή, εδώ και ένα μήνα, αν είχατε ρωτήσει αυτούς που έγραφαν στα σόσιαλ μίντια (που τόσο λοιδωρήσατε σήμερα), θα σας λέγανε περιστατικά και θα τον είχατε αποπέμψει. Αν είχατε κάνει τον κόπο να μιλήσετε έστω με ένα από τα θύματα που έδωσαν συνεντεύξεις, θα είχατε γλιτώσει τον εξευτελισμό.

Δεν το κάνατε όμως. Ξέρετε ποιος θα ήταν ο μόνος που δεν θα επεδίωκε να βρει τον Νίκο Σ. και να του μιλήσει από κοντά; Θα σας πω εγώ τι νομίζω: ο μόνος που δεν το επιδιώκει αυτό, είναι αυτός ο οποίος δεν σοκάρεται από αυτή την διήγηση. Κι εσείς δεν σοκαριστήκατε, ήταν προφανές.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Από τη στιγμή που ξεκινούν οι φήμες, επαναλαμβάνω, οι φήμες για τον Λιγνάδη, τον πιέσαμε πολύ να μας πει αν είχε ο ίδιος κάποια σχέση με αυτές και αν ο ίδιος ήταν πίσω από αυτές τις φήμες. Εδώ αισθάνομαι ότι ο Λιγνάδης, πέραν όλων των άλλων, μας εξαπάτησε και με εξαπάτησε. Με βαθιά υποκριτική τέχνη προσπαθούσε να μας πείσει ότι δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Υποκριτική τέχνη, ηθοποιός. Υπήρχε μια σταθερή άρνηση προς όλους μας όσοι τον ρωτήσαμε ότι δεν έχει σχέση, ότι οι φήμες δεν αφορούν αυτά. Και ενώ οι φήμες πολλαπλασιάζονταν για την ανάρμοστη, όπως φαίνεται στη συνέχεια, δράση του, αυτός εξακολουθούσε να επιμένει. Αυτό ας το δούμε ως μια προσωπική μαρτυρία.

Παραδέχεστε λοιπόν ότι ακούγατε από παντού εδώ και ένα μήνα ότι υπάρχει μια “φήμη” που τον ακολουθεί (διαβόητος δηλαδή). Ποιοι ήσασταν ακριβώς αυτοί που “τον ρωτήσατε” και με ποια δικαιοδοσία το κάνατε; Κι αφού ενδιαφερθήκατε να μάθετε την αλήθεια εξωθεσμικά, όπως υπονοείτε, εσείς και άλλοι που δεν κατονομάζονται για να ξέρουμε αν είχαν κάποια θεσμική ιδιότητα, γιατί με τον ίδιο τρόπο δεν απευθυνθήκατε και στα θύματα; Τι θα πει η φράση “ότι οι φήμες δεν αφορούν αυτά”; Θέλετε να μας πείτε, ως προσωπική μαρτυρία και πάλι, τι σας είπε ότι αφορούσαν οι “φήμες”; Αφού θέλετε τα πράγματα να είναι θεσμικά, γιατί δεν πήγατε τότε στον Εισαγγελέα να του ζητήσετε να διερευνήσει τις “φήμες”; Και γιατί προσβάλλετε όλους τους ηθοποιούς μπερδεύοντας την υποκριτική με την υποκρισία;

Το συμπέρασμα από τη συνέντευξη τύπου της Υπουργού ήταν απλό: η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ δεν ήξεραν τίποτα. Εξαπατήθηκαν. Δεν έχουν να ζητήσουν συγνώμη για τίποτα. Δεν φταίνε για τίποτα, δεν χρειάζεται να κάνουν αυτοκριτική για τίποτα. Ούτε καν για το ότι διόρισαν στο Εθνικο Θέατρο έναν “επικίνδυνο άνθρωπο” -σύμφωνα με τα λεγόμενα της Υπουργού.

“H πολιτική ευθύνη είναι απόλυτα συνυφασμένη με την δημοκρατική αρχή. Δεν νοείται η λειτουργία οποιουδήποτε δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης χωρίς ανάληψη ή καταλογισμό πολιτικής ευθύνης. H πολιτική ευθύνη είναι συνεπώς ομόλογη προς την ανάληψη οποιασδήποτε πολιτικής αρμοδιότητας. Αρμοδιότητα και πολύ περισσότερο εξουσία, σημαίνει ανάληψη της αντίστοιχης πολιτικής ευθύνης.

H αντικειμενική πολιτική ευθύνη συνδέεται με το γεγονός πως κάποιος ασκεί την συγκεκριμένη πολιτική αρμοδιότητα και έχει εξ ορισμού και ανεξαρτήτως των τυχόν πράξεων ή παραλείψεών του εξ αντικειμένου ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον τομέα της πολιτικής του αρμοδιότητας, όπως απολαμβάνει και το πολιτικό όφελος από τα θετικά πράγματα που συμβαίνουν στον ίδιο τομέα”.

Δεν τα λέω εγώ, τα λέει ο πρώην συνεργάτης σας Ε. Βενιζέλος, με την ιδιότητα του Συνταγματολόγου. Και συνεχίζει: “Από την άποψη αυτή η υποβολή παραίτησης από υπουργό που αναλαμβάνει - επειδή έτσι το αντιλαμβάνεται ως ορθό και πρέπον - την ευθύνη για οποιοδήποτε γεγονός και η άρνηση της αποδοχή της από τον Πρωθυπουργό δεν σημαίνει ακύρωση της πολιτικής ευθύνης, αλλά μετατόπισή της στο επίπεδο του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης συνολικά”.

Αυτά τα έλεγε ο κ. Ε. Βενιζέλος το μακρινό 2004 βέβαια...

Στη συνέντευξη τύπου της Υπουργού Πολιτισμού, το χειρότερο δεν ήταν η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η υποτίμηση της νοημοσύνης όλων μας, κάτι στο οποίο έχουμε πλέον συνηθίσει. Το χειρότερο ήταν ότι η σημερινή της τοποθέτηση αποτέλεσε άλλη μία άσκηση στο πεδίο του μη πολιτικού -άρα στο πεδίο της μεταδημοκρατίας.

Σε εκείνη την κατάσταση που οι κυβερνήσεις δεν ευθύνονται για τίποτα από όσα συμβαίνουν στη ζωή των πολιτών τους, είτε γιατί αυτά προέρχονται από ανώτερες δυνάμεις (φυσικές καταστροφές, πανδημίες), είτε γιατί αποφασίζονται από αλλού (μνημόνια, υπερεθνικοί οργανισμοί), είτε γιατί “δεν ήξεραν” και “δεν υπάρχουν φωτογραφίες που να επιβεβαιώνουν”. Σε εκείνη την κατάσταση που οι κυβερνήσεις κρίνουν τους πολίτες αν είναι “επαρκείς” και όχι το ανάποδο.

Θα μιλούσαμε για ένα οργουελικό σκηνικό. Όμως, το ευρύ κύμα της αντίδρασης σε όσα ειπώθηκαν σήμερα, και μάλιστα από πολύ διαφορετικές αφετηρίες, το κύμα συμπαράστασης στα θύματα που οδήγησε στο να φτάσουμε στηn αποκήρυξή του, δείχνει ότι δεν ζούμε στην οργουελική κοινωνία που κάποιοι θα ήθελαν να κάνουν κουμάντο. Κι όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, σύντομα θα νιώσουν το τίμημα των επιλογών τους. Μερικές φορές η φυγή είναι καλύτερη από την ατίμωση...

από tvxs, μέσω metopotouoxi

 http://teleytaiaexodos.blogspot.com