Του Γιώργου Κράλογλου
Ένας πτωχευτικός θα μας σώσει. Και αυτός που ψηφίστηκε είναι μια χαρά. Θα κάνει ό,τι πρέπει, στην ώρα του, τώρα που οι πλειστηριασμοί είναι στη γωνία;
Η περασμένη Παρασκευή, 14 Μαΐου, ήταν η Μεγάλη Παρασκευή για τους ιδιοκτήτες των ακινήτων.
Τα εξάμηνα "ψέματα" (με τις αναστολές πλειστηριασμών) τελείωσαν. Με το άνοιγμα της αγοράς και του τουρισμού ορθάνοιχτες και οι πόρτες των πλειστηριασμών.
Ο δε κακός χαμός, με πλειστηριασμούς χιλιάδων επί χιλιάδων ακινήτων, θα γίνει τον Σεπτέμβρη με το άλλο άνοιγμα. Το άνοιγμα των σχολείων. Και δεν είναι άσχετο αυτό, όσο ακουμπάει το θέμα της πρώτης κατοικίας. Πώς να το κάνουμε.
Ας περάσουμε όμως στην ουσία, καθώς επί της ουσίας είναι που προκύπτουν κάποια ερωτήματα. Σημαντικά, κατά τη γνώμη μας, ερωτήματα τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Και πρέπει να απαντηθούν πριν φθάσουμε στο σημείο να μην ανακόπτονται οι εξελίξεις, ούτε από την πανδημία.
Βασικότατο, κατά τη δική μας άποψη, ερώτημα είναι αν θα συναντήσουμε πολιτική αποφασιστικότητα στην εφαρμογή του πτωχευτικού, σε συνθήκες που θα ξεκαθαρίζουν (επιτέλους) την αληθινή εικόνα και τη νέα ταυτότητα της οικονομίας μας.
Να γίνουν, με άλλα λόγια, ορατές οι δυνάμεις μας στην περιβόητη επόμενη ημέρα, τόσο από την 12ετή (2009-2021) οικονομική μας κρίση όσο και τις επιπλοκές στην οικονομία, από την πανδημία.
Να δούμε, βρε αδερφέ, τι έχουμε να δείξουμε σε εθνική παραγωγή, από τον αγροτικό τομέα μέχρι και τη μεταποίηση.
Να μάθουμε για ποιο λόγο φέρνουμε σκόρδα και κρεμμύδια από την Τουρκία, την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Και πώς καταντήσαμε από χώρα παραγωγής λιπασμάτων και ντόπιας ζάχαρης να εισάγουμε από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες.
Να διαπιστώσουμε τι πραγματικά περιλαμβάνει το 1,5% της μεγάλης βιομηχανίας της χώρας και τι το 98,5% της μεσαίας και μικρής βιοτεχνίας.
Να ελπίζουμε ή όχι για αύξηση παραγωγικότητας. Αν όντως "ακούμε" τα μηνύματα των καιρών. Και αν θα πάρουμε μέρος στην 4η βιομηχανική επανάσταση. Να αντιληφθούμε τέλος πόσο βιομηχανικός... ή μικρός και μικρομεσαίος είναι ο τουρισμός και οι υπηρεσίες μας.
Και τέλος πάντων αν ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας (ή αυτά που απέμειναν από την 45ετή σοβιετία και τον κρατισμό) έχει ανταγωνιστικότητα να κρατηθεί, μετά την πανδημία, στο προσκήνιο, της Ε.Ε., ή έστω στα Βαλκάνια...
Για να συμβούν αυτά, πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις δεν θα έχουν οι πλειστηριασμοί. Θα έχει η συνέπεια και η ταχύτητα στην εφαρμογή του πτωχευτικού.
Η κυβέρνηση, πρέπει να το ομολογήσουμε, δείχνει να προσέχει τα χρονοδιαγράμματα που βάζει.
Ωστόσο πολλά είναι που δείχνουν, πως το θέμα θα πάρει αντιπολιτευτικές διαστάσεις μιας και η αξιωματική αντιπολίτευση θα κοιτάξει να καλύψει τεράστια κενά που άφησε ως κυβέρνηση στις ίδιες οικονομικές μας ανάγκες.
Η ανησυχία συνεπώς (όχι δική μας αλλά της αγοράς) εστιάζεται και στο αν η εφαρμογή του πτωχευτικού χαράξει νέους δρόμους, τους αναγκαίους δρόμους που επιβάλλουν οι διατάξεις του.
Θα έχουμε λοιπόν την αρμόζουσα, στο θέμα αυτό, ταχύτητα ή με το πρόσχημα του πολιτικού και αντιπολιτευτικού καβγά, θα πάμε (στο γνωστό από τη μεταπολίτευση) τενεκεδάκι... να το κλωτσάμε..., για να μη διαταράσσουμε πελατειακά κυκλώματα. Οι Τράπεζες θα συνεργαστούν να το αποφύγομε αυτό;
Άλλο ερώτημα (ογκώδους σημασίας) είναι, επίσης κατά τη γνώμη μας, αν με τους ασταμάτητους, κατά τον Σεπτέμβριο, πλειστηριασμούς θα ξεκαθαρίσει και η σκόπιμα περίπλοκη (από την πολιτική σκηνή, τις κυβερνήσεις και τις Τράπεζες) προστασία της πρώτης κατοικίας.
Πρόκειται για θέμα που βεβαίως και πρέπει να κλείσει για να μη γίνεται αντικείμενο προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης σε εκλογές και κυβερνητικές θητείες.
Να ρυθμιστεί όμως με πραγματικά αντικειμενικό και δίκαιο τρόπο που να μην επιτρέπει πισωγυρίσματα.
Για να συμβούν αυτά και να μην παραμείνουν στο περιθώριο των ευχών και των προθέσεων, απαιτείται ρεαλισμός που επιβάλλει πολιτική συναίνεση.
Άρα, ιδού η Ρόδος... Υπάρχει πολιτικό σθένος για συνεννοήσεις και πρόθεση να ξεκαθαρίσουμε (μετά από τα 45 χρόνια αλαλούμ) τις γκρίζες και τις μαύρες ζώνες που προκάλεσε στην οικονομία ο κρατικοδιατισμός; Θέλουμε όντως να προστατέψουμε την πρώτη κατοικία ή απλά ψάχνουμε στα απόνερα της κοινωνικής δυστυχίας και της φτώχειας να "αιχμαλωτίσουμε" νέο πελατειακό δυναμικό; Τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν. Τώρα και από όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .