H κυβέρνηση παίζει τον ελληνικό τουρισμό και ζωές στα ζάρια

Γράφει ο Δημήτρης Τζιώτης

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, άρθρο 5 παράγραφος 2, όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελλάδα απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής τους. Την απόλυτη, όχι τη σχετική. Χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας, στο άρθρο 2 παράγραφος 1 του Συντάγματος διασαφηνίζεται ότι «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την

πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».

Στο άρθρο 5 παράγραφος 5 σαφώς αναφέρεται ότι «καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας του» και το άρθρο 21 παράγραφος 3 προβλέπει ότι «το Kράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών». Για τους λόγους αυτούς, στο άρθρο 18 παράγραφος 3 καθορίζεται ότι «ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με τις επιτάξεις… για τη θεραπεία άμεσης κοινωνικής ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία» και στο άρθρο 22 παράγραφος 4 ότι «ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών… για την αντιμετώπιση… ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».

Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Αντώνης Μανιτάκης, δεδομένου ότι «το Σύνταγμα δεν είναι απλώς ένα θετό κείμενο δικαιωμάτων, αλλά και ένα κείμενο στο οποίο εγκιβωτίζονται οι θεμελιώδεις αρχές και αξίες της έννομης κοινωνικής μας συμβίωσης», «η ζωή του ανθρώπου αποτελεί πρωταρχική φροντίδα του Συντάγματος, με τρόπο κατηγορηματικό και απόλυτο». Για όλους όσοι βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια.

Πέρυσι, όμως, όπως ομολόγησε ο υπεύθυνος υπουργός Ανάπτυξης, «πέσαμε τελείως έξω κι εμείς ως προς την σφοδρότητα του δεύτερου κύματος… η κεντρική μας φιλοσοφία και η συγκέντρωση που βάλαμε στο μυαλό μας ήταν πώς θα ανοίξουμε τον τουρισμό και την οικονομία… Σε αυτή μας την συγκέντρωση δεν είδαμε ότι ο ιός… τελικά εξαπλώθηκε με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι αναμέναμε».

Διαχείριση της πανδημίας

Δυστυχώς, το ανεπίτρεπτο αυτό λάθος υπάρχει ο κίνδυνος να επαναληφθεί και φέτος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, 170 συνάνθρωποί μας είχαν χάσει τη ζωή τους από τον κορονοϊό. Σήμερα, οι νεκροί στην Ελλάδα από την έναρξη της πανδημίας φθάνουν τους 11.000. Είναι διπλάσιοι από το σύνολο των Ελληνοκυπρίων που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Πλησιάζουν τον αριθμό των πεσόντων που θυσίασαν τη ζωή τους στο Αλβανικό Έπος.

Αυτό που αποσιωπάται από την καθημερινή θεματολογία είναι ότι ο τρόπος διαχείρισης της πανδημίας δεν είναι μονόδρομος. Είναι μία στρατηγική επιλογή. Στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα, δεν άνοιξε καθόλου ο τουρισμός στη θερινή περίοδο που μόλις ολοκληρώθηκε. Δόθηκε προτεραιότητα στην υγεία των πολιτών, εκμηδενίζοντας τον αριθμό των θανάτων. Ενώ το Ισραήλ, μέχρι να φτάσει στο αναγκαίο ποσοστό εμβολιασμού, έμεινε επτασφράγιστο από τον έξω κόσμο, θέτοντας ως προτεραιότητα τη διασφάλιση της επιτυχίας του εμβολιαστικού προγράμματος.

Η διαχείριση της πανδημίας είναι μία πολιτική απόφαση, ανάμεσα σε πολλές εναλλακτικές επιλογές. Όπως και η στρατηγική για τον τουρισμό. Δεν είναι μία, υπάρχουν πολλές. Τώρα, στην Ελλάδα λαμβάνεται μια αντίστοιχη απόφαση. Το δυστύχημα είναι ότι την ώρα αυτής της απόφασης έχει χαθεί η αίσθηση για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Το Σύνταγμα είναι σαν να μην υπάρχει. Και κανείς δεν υπερασπίζεται τις αρχές του, ενώ θα μπορούσε να είναι πολλαπλά χρήσιμες. Όχι μόνο ως θεμελιώδεις αξίες, αλλά και ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της ελληνικής τουριστικής οικονομίας.

Αντιθέτως, επιλέχθηκε η εύκολη λύση της μαζικής προώθησης των διαφορετικών προορισμών της χώρας, ακυρώνοντας τα φυσικά πλεονεκτήματά της, σε απόλυτη εξάρτηση από τους ξένους tour operators και τα ντόπια μικροσυμφέροντα. Μετά την εκ του αποτελέσματος υγειονομική και οικονομική αποτυχία της στρατηγικής του ακορντεόν, η κυβέρνηση αποφάσισε να παίξει τα ρέστα της.

Κίνδυνος για τον ελληνικό τουρισμό

Καθώς τα επιδημιολογικά δεδομένα είναι πολύ χειρότερα από πέρσι και το φως στο τούνελ που είχε κατ’ επανάληψη εξαγγελθεί δεν έχει ακόμα φανεί, προκειμένου να ανοίξει με κάθε κόστος μαζικά η τουριστική οικονομία, εφαρμόζεται χωρίς προσχήματα η ριψοκίνδυνη στρατηγική του Ντόναλντ Τραμπ. Με μια δημοσκοπική λογική, η κυβέρνηση αντιγράφει την προεκλογική πολιτική της Ισπανίδας θαυμάστριας του πρώην Αμερικανού Προέδρου, της Ισαβέλ Ντίαθ Αγιούσο.

Σαν να σχεδιάζει να πάει σε εκλογές, αγνοεί τις αρχές του Συντάγματος και τον κίνδυνο για τις ζωές των ανθρώπων, εφαρμόζοντας τη σύγχρονη εκδοχή του δεξιού λαϊκισμού στην ελληνική πραγματικότητα. Η επιτροπή των ειδικών, περιορισμένη σε έναν διακοσμητικό ρόλο, αδυνατεί να διαδραματίσει το επιστημονικό αντίβαρο που είχε στις ΗΠΑ ο Δρ. Άντονι Φάουτσι. Σαν να προσαρμόσθηκε στη λειτουργία των κομματικών μηχανισμών, όπου οποιαδήποτε διαφορετική άποψη δεν είναι αποδεκτή, μόνο το “ναι σε όλα”.

Είναι απορίας άξιο γιατί δεν έγινε έγκαιρα ένα σοβαρό lockdown, όπως στην Πορτογαλία και επιλέχθηκε το μαζικό άνοιγμα των πάντων, τη στιγμή που δεν αναμένονται άμεσα τουρίστες. Η κατασκευασμένη επιστροφή στην κανονικότητα δεν έχει λογική. Δεν είναι φυσική, είναι βίαιη. Η Ελλάδα τζογάρει ανοίγοντας τον τουρισμό, αναφέρει η New York Times. «Τα νοσοκομεία της χώρας παραμένουν γεμάτα, ενώ περισσότεροι από τα τρία τέταρτα των Ελλήνων δεν έχουν ακόμη εμβολιαστεί», επισημαίνει η έγκριτη αμερικανική εφημερίδα.

Το ρίσκο δεν αφορά μόνο στην υγεία των Ελλήνων και των επισκεπτών, αλλά και στη ίδια την τουριστική οικονομία. Δεδομένης της αποτυχίας διαχείρισης της πανδημίας, ελλοχεύει ο κίνδυνος να μειωθεί και ο αριθμός των τουριστών που θα επισκεφτούν τη χώρα μας. Καθώς τα δεδομένα είναι σε όλους γνωστά, η κακή επιδημιολογική κατάσταση και ο εξαιρετικά υψηλός ημερήσιος αριθμός θανάτων σε σχέση με άλλες χώρες, δυσφημεί διεθνώς τον ελληνικό τουρισμό. Οι Έλληνες αρμόδιοι αγνοούν επιδεικτικά το δεδομένο ότι πρώτο κριτήριο επιλογής προορισμού και φέτος είναι η ασφάλεια. Ο Θεός βοηθός…

από slpress