Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Τι να σου πω για το ελληνικό χρέος και την Ελλάδα, που δεν τα έχουμε πει ήδη;
Να πούμε ότι ο Βασίλης Ραφαηλίδης πέτυχε διάνα; Μην πω πότε το είπε και μοιράσω εγκεφαλικά: «Ο επόμενος Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος προβλέπω να κρατάει διακόσια χρόνια. Αν και δεν νομίζω πως τότε θα υπάρχει Ελλάδα για να πληρώσει τα χρέη της. Θα την έχουν φάει οι Έλληνες μαζί με τα χρέη της».
Ε, όπερ και εγένετο.
Οι Έλληνες έφαγαν την Ελλάδα, μαζί με τα χρέη της, τελικά.
Όλοι τα ξέρουν, οι Έλληνες θα κάνουν τους έκπληκτους πάλι στη δεύτερη χρεοκοπία. Και στην τρίτη.
Αν και μην είμαστε εντελώς άδικοι, το υποπτεύονται αυτή την φορά ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Το βλέπεις, κιόλας, ότι για την Ελλάδα δεν έχει πια νόημα να γράφουμε, ειδικά εμείς που την βλέπουμε από μακριά και αγαπημένοι, αλλά λες «κάτσε να τον βάλω στο τριπάκι, να μην τα γράφω εγώ».
Ε, δεν κρατήθηκα. Όχι επειδή με έβαλες στο τριπάκι, αλλά επειδή δεν γνώριζα, πριν το πεις, ότι η Ελλάδα πέρασε πρώτη σε άλλον έναν τομέα, διαπρέποντας για άλλη μια φορά.
Η ευρύτερη εικόνα στον κόσμο, βέβαια, είναι ότι όλοι μας την έχουμε πατήσει, το σύστημα στο οποίο επενδύσαμε τα πάντα, πνέει τα λοίσθια, συμπαρασύροντας στον τάφο του και το μοναδικό, φιλόξενο περιβάλλον για το είδος μας σε αυτό το ηλιακό σύστημα, αλλά, όπως και να το κάνεις, η Ελλάδα είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση.
Η Ελλάδα έχει πλέον το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον πλανήτη σε συνάρτηση με το ΑΕΠ της, στο 236%.
Όταν μπήκε στα μνημόνια ήταν κάτι παραπάνω από 120% (127%). Κερδάμε, αδέλφια.
Το ωραίο είναι ότι το χρέος αυξήθηκε και σε πραγματικά νούμερα, χωρίς να περιλαμβάνονται ακόμα τα δάνεια που σύναψε με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), το οποίο ανέλαβε να …σώσει την Ελλάδα, αποπληρώνοντας δάνεια που είχαν λήξει, και τα οποία θα τα μετράει, αν δεν είμαι παραπληροφορημένος, το 2032, όταν και λήγει η περίοδος χάριτος του χρέους.
Αυτό που ζουν τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες είναι τα καλά χρόνια. Είναι να πέσεις κάτω από τα γέλια, αλλά ας συνεχίσουμε.
Δεν θα κάνω αναφορά ποιος έσωσε ποιον σε όλο αυτό, τα έχω γράψει σε αρκετά παλιότερα κείμενα για την Ισλανδία και τα παραμύθια που έφτασαν στο τέλος τους, σίγουρα πάντως οι κάτοικοι της Ελλάδας βγήκαν χιλιολαβωμένοι, χιλιοσωμένοι και ούτε στάλα σοφότεροι απ’ όλο αυτό, και -επιπρόσθετα- θα κληθούν πολύ σύντομα να αντιμετωπίσουν μια ακόμα χειρότερη κατάσταση με λιγότερα οικονομικά, πνευματικά και ψυχικά εφόδια από το 2009-10, παρέα με όλους αυτούς που τους κατέστρεψαν. Υπέροχο;
Θέλετε πρόβλεψη του αποτελέσματος; Πανωλεθρία στηv πανωλεθρία, μέχρι να μην απομείνει κολυμπηθρόξυλο. Και είμαι επιεικής.
Διαβάζω, για παράδειγμα, συνέχεια για τους πληγέντες των καταστροφών, οι οποίοι περιμένουν από την ελληνική Πολιτεία να επιμεληθεί των προβλημάτων τους και αναρωτιέμαι τι να πω, και πώς να τους το πω;
Το αντιλαμβάνονται ότι έχουν περάσει 11, σε λίγο 12, ολόκληρα χρόνια; Το αντιλαμβάνονται ότι ζητάνε σωσίβιο απ’ αυτόν που τους πέταξε στη θάλασσα;
Κινήματα δεν υπάρχουν, ο καθένας στη γωνιά του να τη φυλάει, τουλάχιστον μισό εκατομμύριο άνθρωποι λιγότεροι απ’ ό,τι το 2010 -λόγω μετανάστευσης, ανάμεσά τους και εμείς-, το παπαδαριό ακλόνητο να αγιάζει όλη τη χώρα (που να μην έκαναν και αγιασμούς δηλαδή οι Έλληνες, μπορεί και να είχαν χρεοκοπήσει) και στη διακυβέρνηση της χώρας συναντάει κανείς το ένα κόμμα που την διέλυσε, μαζί με τα απομεινάρια του δεύτερου κόμματος που την διέλυσε και κάτι μόνιμους θαμώνες της πολιτικής που υπάρχουν, απλά, για να δίνουν την εντύπωση στους εθελόδουλους από κάτω πως έχουν φωνή στα δρώμενα της χώρας. Δεν έχουν.
Όχι πως οι πολιτικές δυνάμεις μιας χώρας είναι συμμαχικές των πολιτών σε τέτοιες περιπτώσεις, απλά λίγη αυτοεκτίμηση δεν θα έβλαπτε.
Επίσης, να μην πω ποιος χορεύει ποιον καλύτερα και στεναχωρήσω κανέναν.
Και να μην πω και τίποτα περισσότερο για τον πληθυσμό μιας χώρας, που σε ποσοστό 90% πιστεύει ότι ο πολιτισμός τους είναι ανώτερος των άλλων, ο οποίος πληθυσμός, δεν ξέρω, το σκέφτεται ποτέ γιατί τους περνάνε για μ@λάκες ξανά και ξανά, οι ίδιοι και οι ίδιοι;
Οι Έλληνες είναι ακίνδυνοι -για την ελίτ εννοώ, καθώς για τους διπλανούς τους είναι άκρως επικίνδυνοι- και ασήμαντοι.
Τι, δεν σας αρέσει αυτό; Ωραία. Πού είναι η αντίδραση; Στο «Μητσοτάκη, γ@μιέσαι»; Αυτό είναι όλο; Καλά, ε, τα έχουν κάνει πάνω τους.
Αν ο Λίβανος, ευστοχότατος ο καταδύτης μας, σας φαντάζει μακρινή πιθανότητα, μάλλον δεν ξέρετε πού ζείτε.
Οι υποδομές είναι παντελώς διαλυμένες ή ανύπαρκτες, οι φυσικές καταστροφές πέφτουν βροχή και οι συνέπειές τους θα παραμένουν για δεκαετίες, και τέλος, οι Έλληνες ολιγάρχες, που χαίρουν πλήρης ασυλίας, κάνουν ότι θέλουν.
Και φυσικά, πάρα πολλοί άνθρωποι δεν θα κάτσουν στο μπoυρδέλο, που λέγεται Ελλάδα, καθώς έχουν αντιληφθεί ότι έξω μπορούν να ζήσουν με μια κάποια αξιοπρέπεια -προς το παρόν, θα αλλάξει και αυτό πολύ συντομότερα απ’ ό,τι νομίζουμε, τα σημάδια είναι έκδηλα παντού πλέον- και μακριά από αγιασμούς στα σχολεία, γελοίους εργοδότες που κλαίνε με μαύρο μαντηλάκι που δίνουν 500 ή 600 ολόκληρα ευρώ στο «παιδί» και το κυριότερο μακριά από τους πολλούς Έλληνες.
Παραφράζοντας τον Ελύτη θα πω ότι στο τέλος θα έχει απομείνει στην Ελλάδα ένα εκκλησάκι, ένας Μητσοτάκης και ένας ολιγάρχης. Α, και ένας μπάτσος. Και ελπίζω να μην φτάνουν για να ξαναχτιστεί από την αρχή.
Μέχρι τότε, μια ολόκληρη χώρα έχει μετατραπεί, ουσιαστικά, σε ένα καλοκαιρινό καρναβάλι. Για πάντα.
Γιατί ο μόνος λόγος που η Ελλάδα στέκει μισοπεθαμένη είναι για να έχουν κάπου οι τουρίστες να πηγαίνουν για μπάνιο το καλοκαίρι.
Οπότε, το καλύτερο για τη χώρα θα είναι να λειτουργεί όπως ένα εποχικό εστιατόριο. 4-5 μήνες θα υποδέχεται τουρίστες, τον υπόλοιπο χρόνο η χώρα θα κλείνει για σεζόν.
Δεν έχει κανένα νόημα αυτό που θα γίνει σε λίγο, που θα θυμηθείτε ότι έχετε και μια χρεοκοπία να πλανάται πάνω από τα κεφάλια σας.
Τα ημερολόγια δείχνουν 2021, σύντομα 2022. Δεν δείχνουν 2010-2013, και άντε 2015 -αν και τότε ήταν όλα ξεκαθαρισμένα, αλλά κάτι χαζοί, ανάμεσά τους και ο γράφων, πίστευαν ότι θα ακολουθήσει …εξέγερση μετά το δημοψήφισμα. Λυπάμαι, δεν κάνω το ίδιο λάθος. Τώρα ξέρω με ποιους έχουν να κάνουν οι δανειστές.
Όπως έγραφα σε παλιότερο κείμενο θα το γράψω πάλι. Όχι για αυτοεπιβεβαίωση, αλλά γιατί δεν χρειάζεται να αλλάξει ούτε τόνος, καθώς δεν άλλαξε απολύτως τίποτα στην Ελλάδα. Και γιατί η επανάληψη είναι κόλαση.
«Και έτσι, 7 χρόνια μετά (επισήμανση: εφτά από το 2010), το αποτέλεσμα δικαιώνει τους πάντες.
Μια διαλυμένη χώρα, χωρίς νοσοκομεία, χωρίς σχολεία, με το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος να συναγωνίζονται ποιο θα φτάσει πρώτο στο διάστημα και τους Έλληνες πανταχού απόντες στην ίδια τους τη ζωή.
Και το χειρότερο;
Αντί να βγαίνουν σοφότεροι απ’ όλο αυτό το τσίρκο των 7 χρόνων, μην πω καλύτερα πως βγαίνουν.
Φυσικά, τώρα δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα αντίστασης.
Και είναι αργά για δάκρυα.
Από πρόπερσι το καλοκαίρι έχει ξεκαθαρίσει, άλλωστε, πως οι Έλληνες την έχουν χεσμένη την αξιοπρέπειά τους.
Είναι αδιαμφισβήτητο το συμπέρασμα πως η Ελλάδα εδώ τελειώνει.
Τουλάχιστον, αυτή, η Ελλάδα, με τη γόβα στιλέτο και το IQ χρυσόψαρου
Καλά πάλι θα πλατσουρίζει τα ποδαράκια της στα λασπόνερα, πάλι χαζεμένη θα ‘ναι, αλλά τουλάχιστον δεν θα μπορεί να το παίζει πριμαντόνα.» -παρένθεση: τι αθώος που ήμουνα τότε.
«Τώρα είναι η ώρα για το νόμο της ζούγκλας.
Ο θάνατος σου, η ζωή μου.
Ελπίζω να σας έκαναν πολύ αδίστακτους αυτά τα 7 χρονάκια.
Γιατί στα χρόνια που έρχονται θα βασιλέψει η απελπισία και η απόγνωση.
Αλλά, εντάξει μωρέ, μην είμαστε και απαισιόδοξοι.
Εξάλλου, οι Έλληνες είμαστε σαν τις κατσαρίδες.
Αντέχουμε και έναν πυρηνικό όλεθρο.
Δεκτόν.
Έχεις δει όμως πού -και πώς- ζουν οι κατσαρίδες, έτσι;»
Χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο;
Α, ναι.
Όσοι προλαβαίνετε και μπορείτε να εγκαταλείψετε τη χώρα, μην περιμένετε να τελειώσει η πανδημία -έχει ψωμί ακόμα. Θα σας πετύχει αυτό που έρχεται και θα χάσετε άλλα 11 χρόνια. Ενημερωτικά, κάτι καλά παιδάκια που μπήκαν στη φυλακή, γιατί 1 εκατομμύριο βλαμμένοι είδαν ως λύση της χώρας κάτι ούγκανους, θα βγουν, και αυτή τη φορά οι συνθήκες είναι καλοψημένες.
Και ακόμα και αν πέσω έξω, γιατί το σύστημα δεν τους χρειάζεται πια, μην κάνετε το ίδιο λάθος που κάναμε οι υπόλοιποι, βλέποντας τους Έλληνες να αγανακτούν και να γκρινιάζουν, με αποτέλεσμα να χάσουμε πολύτιμα χρόνια για ένα τίποτα. Τους περνάνε γρηγορότερα τα νεύρα (των Ελλήνων), απ’ ό,τι θα εξαντλήσετε την υπομονή σας.
Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν θα αλλάξει. Ποτέ.
Και αν τυχόν …αλλάζει, θα είναι πάντα προς το χειρότερο.
Εκτός αν…
Μπα.
Με εκτίμηση,
Άρης
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, σε ευχαριστώ που γράφεις τα κείμενα για να μην τα γράφω εγώ, και συγγνώμη που σου κάνω κολπάκια για να τα γράψεις. Ήξερα πως θα έγραφες για το χρέος, αφού σου πέταξα σπόντα, αλλά τα έγραψες καλύτερα από ό,τι θα τα έγραφα εγώ. Άσε που εγώ πήγα για μπάνιο, και σε ευχαριστώ για αυτό. Άρη, το 2019 είχα γράψει πως, Αν πραγματικά θέλουμε να τιμήσουμε τους επαναστάτες προγόνους μας, καλό θα ήταν να αυξήσουμε το χρέος της χώρας που είναι στα 360 δισεκατομμύρια. Και το κάναμε. Το πετύχαμε. Η Ελλάδα είναι πιο προβλέψιμη και από τον θάνατο. Και οι Έλληνες το ίδιο. Περίεργο που δεν το καταλαβαίνουν. Αν είχαν διαβάσει την Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, θα ήταν κάπως πιο υποψιασμένοι. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .