Εσύ μόνο εσύ, γέμιζες τις νύχτες και τις μέρες μου, εσύ μόνο εσύ ήξερες να μιλάς στη ψυχή μου, ήσουν το χαμόγελο και η ομορφιά της ζωής Μόνο εσύ ήξερες πως να απομακρύνεις κάθε τι που επισκίαζε το δρόμο μου κι έριχνες αχτίδες ήλιου στο διάβα μου.. Η φωνή σου ήταν το πιο ερωτικό τραγούδι , και τα μάτια σου δυο γκριζοπράσινα πελάγη που χανόμουν μέσα τους ...Κάναμε τόσα όνειρα ...νύχτες ολόκληρες σχεδιάζαμε το μέλλον μας ...ένα μέλλον που ποτέ δεν ήρθε πάγωσε για πάντα μια μέρα του Γενάρη στα γρανάζια του χρόνου...Πόσο λίγο κράτησε αυτή η ευτυχία, πόσο λίγο κράτησε το όνειρο, πως μέσα σε λίγα λεπτά το όνειρο έγινε ο πιο άγριος εφιάλτης, ένας εφιάλτης χωρίς τέλος.. και μετά σιωπή, χρόνια σιωπής...Πίσω από τη σιωπή σου ταξιδεύουν λόγια και εικόνες από τις μέρες που ζήσαμε ..όνειρα, καραβάνια λησμονημένα σε απάτητους ερήμους...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .