Δεν έχει σημασία εάν οι άνθρωποι είναι κοντά ή μακριά σου, τα γνήσια συναισθήματα, έχουν τη δύναμη να σε αγγίζουν, ακόμη κι αν η φυσική παρουσία του ατόμου - που τα εκπέμπει- απέχει.. έτη φωτός.

Gerasimos Saltos

Όσο είσαι απασχολημένος..., ψάχνοντας τέλειους ανθρώπους, -πιθανότατα - θα χάσεις κάποιους άλλους....όχι και τόσο τέλειους, αλλά "ανθρώπινους" ανθρώπους, που θα μπορούσαν να σε κάνουν να νιώσεις χαρούμενος και ευτυχής.!!!!

Γι' αυτό σε κάθε "αναζήτησή" σου, διέκρινε κι εστιάσου, στο ανθρώπινο...κι όχι στο θεικό.

Όχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά ψάχνοντας για το "θεικό"...παραβλέπεις το βαθιά ανθρώπινο.

Με αυτές τις σκέψεις, θέλω να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες, προς όλες τις φίλες και φίλους, για τις ευχές σας, ''επί τη ευκαιρία'' των γενεθλίων μου.

Πραγματικά με συγκινήσατε, με την γενναιοδωρία σας και την Αγάπη σας.

Επειδή δεν πρόλαβα να ευχαριστήσω προσωπικά τον/την καθένα/μια, ΑΝΤΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ, υγεία, δύναμη, έμπνευση, προκοπή κι ευτυχία, σε σας και τις οικογένειές σας.

Και μια τελευταία σκέψη: «Τι έχουμε πραγματικά ανάγκη οι άνθρωποι; »

Χωρίς περιστροφές, ο καθένας μας, έχει ανάγκη απ' το ''βλέμμα του άλλου''.

Κι όταν αυτό το ''βλέμμα'' είναι αυθεντικό και καλοπροαίρετο, η ''συνύπαρξη'' έχει ενδιαφέρον, δεν κουράζει, εμπνέει κι αναζωογονεί ..μοιάζει σαν μια γιορτή.

Κάπως έτσι, αισθάνομαι τόσο καιρό που είμαστε μαζί.....έτσι ένοιωσα και με τις ευχές σας, καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, σαν να βρισκόμουν σε "γιορτή".

Απλά μου υπενθυμίζατε..., ότι ο εορτάζων, ήμουν εγώ.

Ειδάλλως, ίσως...και να τόχα ξεχάσει.

Και πάλι από καρδιάς, ένα μεγάλο και ειλικρινές ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!

Υ.Γ1. Δεν έχει σημασία εάν οι άνθρωποι είναι κοντά ή μακριά σου, τα γνήσια συναισθήματα, έχουν τη δύναμη να σε αγγίζουν, ακόμη κι αν η φυσική παρουσία του ατόμου - που τα εκπέμπει- απέχει.. έτη φωτός.

Υ.Γ2. Το φθαρτόν και ανατρεπτικόν της ύπαρξής μας, ενισχύει την πεποίθηση να παραμείνουμε άνθρωποι.

Το αλόγιστον και εγωπαθές πνεύμα, εμποδίζει το "συναίσθημα" να εκφραστεί..κατά πως ταιριάζει, σε "περαστικά" απ' τη γη, όντα.

Η "έξυπνη" καρδιά...αφουγκράζεται τις ανάγκες της, καθησυχάζει το "ανήσυχο" πνεύμα και συμπορεύεται -εν αρμονία- με τις άλλες καρδιές.

Κι αυτή η "συμπόρευση", ίσως νάναι και ο σημαντικότερος λόγος της συνύπαρξης αλλά και η σπουδαιότερη νίκη, ενάντια στην ανοησία της ματαιοδοξίας μας.

Γιατί αυτό που ξεχνάμε...είναι ότι τελικά, αυτό που δικαιούμαστε να πάρουμε, είναι μόλις 2 μέτρα γης.

Υ.Γ3. Πέρα απ' τις ευχές, τα χαμόγελα και τα πανηγύρια, που συνοδεύουν αυτούς που μεγαλώνουν, κατά ένα χρόνο...υπάρχει σε κάποιους και μια θλίψη.

Είναι...γιατί μεγαλώνουν;

Είναι..γιατί δεν κατάφεραν να προσθέσουν κι άλλη "ανθρωπιά" στη ψυχή τους;

Ή κάτι άλλο;

Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβαίνει.

Αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι η ψυχή "θλίβεται", μόνο όταν δεν δίνει και δεν παίρνει Αγάπη.

Για το αν θα γεράσει...δεν την απασχολεί.

Γιατί απλά. ..εάν θα μεγαλώσει ή όχι, για τον καθένα, είναι προαιρετικό.

Υ.Γ4. Αν σκεφτόσουν ότι όλοι την ίδια κατάληξη θα έχουμε...πιθανότατα, ο αρνητισμός και η κακία στη ψυχή σου, να είχε μηδενιστεί.

Επειδή όμως, η ηλιθιότητα της ματαιοδοξίας, συσκοτίζει νου και καρδιά....πιστεύεις ότι θα μείνεις αθάνατος.

Και το τίμημα της ανοησίας σου...είναι να πεθαίνεις αμετανόητος και έκπληκτος.

Υ.Γ5. Προσδοκούμε-πάντα- να μας συμβαίνουν, όμορφα πράγματα στη ζωή μας.

Κυνηγάμε την ''ομορφιά'', στο πρόσωπο.ενός προσφιλούς μας ατόμου..και αισθανόμαστε πανευτυχείς, όταν το βλέπουμε να χαμογελά.

Πράγματι, είναι ένα όμορφο θέαμα αυτό.

Μα ακόμη ομορφότερο....,όταν γνωρίζουμε, ότι είμαστε εμείς, που έχουμε συμβάλλει σ' αυτό.

Υ.Γ6. Σας βάρυνα λίγο (έως πολύ;;)...αλλά είναι κάποιες σκέψεις, που έκανα χθες, επί τη ευκαρία των γενεθλίων μου.

Το κάνω πάντα...κάθε τέτοια μέρα...και δεν μπορούσα να μη τηρήσω το " έθιμο".

Ευελπιστώ...να μη σας χάλασα τη διάθεση. Και πάλι ευχαριστώ....για τις ευχές σας.

Καλησπέρα σας...κάθε ευγενές ποθητόν!!

Και μια τελευταία ευχή: Είθε να είστε ο σημαντικότερος λόγος...που χαμογελούν οι αγαπημένοι σας!♡♡

 Gerasimos Saltos