Να με θυμάσαι, χωρίς φωτογραφίες και σημειώματα...
Χωρίς ζωγραφιές και στιχάκια... Να με θυμάσαι γι' αυτό που σήμαινα για σένα... Για όσα, μέσα από 'μένα, απέκτησαν αξία..
Για πράγματα και αισθήματα που πλέον μπορούσες να δεις...
Να με θυμάσαι, όπως σε θυμάμαι. Σαν μια ανάσα που δεν ήθελες να εκπνεύσεις...σαν ένα στοίχο μόνιμο σε κασέτα του μυαλού σου, να με θυμάσαι, σαν το πιο όμορφο ανεκπλήρωτο όνειρο της ζωής σου ….
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οποιοσδήποτε κάνει σχόλια φέρει και την ευθύνη αυτών που λέει και ο κάθε αναγνώστης είναι ελεύθερος να τον χαρακτηρίζει από αυτά. Παρόλα αυτά ,γνώμες από κομματόσκυλα θα διαγράφονται γιατί η εποχή τους πέρασε, ότι έφαγαν έφαγαν και όσο κακό έκαναν στην Ελλάδα έκαναν.