ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΛΑΣ: ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ...

Ψες, έλαβα ένα τηλεφώνημα από γνωστό μου, που είναι… γνωστός και μη εξαιρετέος για την…τοξική του δράση (τύφλα να’χουν τα βαρέα μέταλλα επάνω στα κύτταρα) και ο οποίος μου ηυχήθη για τα γενέθλιά μου, υγεία και μακροημέρευση. (τον πήρε ο πόνος) Εν συνεχεία, με συνεβούλευσε (για το καλό μου, βεβαίως βεβαίως) πως δεν πράττω ορθώς, όταν χρησιμοποιώ τις γνώσεις μου και την ακαδημαϊκή μου μόρφωση για να προπαγανδίζω τις θέσεις του Ρωσικού παράγοντα! (Αίφνης, μου ήρθε στον νου η γυναίκα του δικηγόρου Παρλαπίπα Κλάρα, από την ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», όταν έλεγε: Ιάσων, πάλι αηδίες λέγεις) Παρόλα αυτά, ο τύπος ορθώς έλεγε διότι όντως προπαγανδίζω, τουτέστιν τω καιρώ τούτω ζω (ινκόγκνιτο) στην… Γάνδη και παίζω…προπά για να τα φέρω βόλτα, καθότι η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα, εδώ στο Βέλγιο κι εις τας Ελβετίας! Χειρότερα και από την… Νέα Ελβετία της Ψωροκώστα

 

Το λοιπόν, τώρα είμαι άνθρωπος των Ρώσων, πριν ενάμιση χρόνο ήμουν άνθρωπος του Τραμπ, επίσης υπήρξα φανατικός αντιεμβολιαστής, πριονίζοντας την καρέκλα της παρούσης Κυβερνήσεως, ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια και βάλε, ανήκω στο λόμπι της δραχμής, όντας ακραιφνής αντιμνημονιακός! Με μια διαφορά. Ότι ουδέποτε έχω πάρει από κάποιον…μια δραχμή, σε αντίθεση με τους επαγγελματίες λαοπλάνους πολιτικάντηδες, καθώς και τους συστημικούς δημοσιογραφικούς τους παπαγάλους! Και κάτι ακόμη. Οι… συνομωσιολογικες αναλύσεις της ταπεινότητάς μου διαρκώς επαληθεύονται από τα γεγονότα, (που να μην έσωνα) κατά συνέπεια ανεξαρτήτως των κοσμητικών επιθέτων, που κάποιοι κατά καιρούς μου προσάπτουν, ο πυρήνας των όσων γράφω δυστυχώς λαμβάνει χώρα επάνω στον πλανήτη. Πάμε όμως παρακάτω…

 

Σήμερα έγραψα ένα παραμύθι. Απλά δεν το τελείωσα. Ίσως διότι τα περισσότερα πράγματα σε αυτήν την ζωή τα αφήνουμε ημιτελή! Ίσως πάλι, επειδή το τέλος ισοδυναμεί με μια νέα αρχή, οπότε…φτου κι απ’ την αρχή! Το τέλος θα το βάλεις εσύ. Σου έχω εμπιστοσύνη! Παραμύθι χωρίς τέλος, λοιπόν. Πάμε. Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε σε μίαν υπέροχη τοποθεσία, μέσα στο φυσικό περιβάλλον λίγο έξω από ένα χωριό, ένας άντρας με την γυναίκα του και τα παιδιά τους. Ήταν τόσο μα τόσο ευνοημένοι από την τοπογεωγραφία της περιοχής, ωσάν να ήταν ευλογημένοι από τον ίδιο τον Θεό! Το τεράστιο σπίτι τους ήταν ακριβώς επάνω από ένα ρυάκι. Η οικογένεια με τους εργάτες τους δούλεψαν σκληρά επάνω στην κοίτη του μικρού ποταμιού και με τα κατάλληλα αρδευτικά έργα υδροδοτούσαν ολόκληρο το χωριό, έναντι κάποιου αντιτίμου.

 

Τα κτήματα τους ευρίσκονταν επάνω σε μια μεγάλη, εύφορη πεδιάδα, η οποία παρήγαγε κάθε λογής προϊόν. Η οικογένεια τα καλλιεργούσε ώρες ατελείωτες και με την σοδειά τους εφοδίαζαν το χωριό, τα προϊόντα τους όμως γίνονταν ανάρπαστα και σε άλλα χωριά. Με τον καιρό, η περιουσία της οικογενείας αυξήθηκε σημαντικά. Αποθήκες, υποστατικά, νερόμυλοι, σταύλοι και ότι άλλο βάζει ο νους σας εκτείνονταν σε μια τεράστια ακτίνα, η οποία ξεπερνούσε κατά πολύ την έκταση του ίδιου του γειτονικού τους χωριού! Στο μεταξύ, οι χωρικοί είχαν αρχίσει να ανησυχούν. Σκανδαλίζονταν. Ζήλεια και φθόνος σταλάζαν σιγά σιγά στην ψυχή τους. Εάν μπορούσαν θα πατούσαν την…σκανδάλη των όπλων τους, ούτως ώστε να τελειώνουν μια και καλή με τον συγκεκριμένο γαιοκτήμονα, έλα όμως που τον εφοβούντο διότι αυτός, προϊόντος του χρόνου, είχε γίνει πολύ ισχυρός. Έπρεπε όμως κάτι να κάνουν…

 

Κι έκαναν. Το κοινό συμφέρον, τους οδήγησε να φτιάξουν μια τοπική μαφία! Ξεκίνησαν έναν ύπουλο πόλεμο στον άνδρα και την οικογένεια του, ο οποίος περιελάμβανε κάθε θεμιτό κι αθέμιτο μέσο! Αρχικά, τον προσήγγισαν από κάθε μεριά, χτίζοντας σπίτια σε μορφή κύκλου, γύρω από την περιουσία του, εγκλωβίζοντας την ωσάν τανάλια! Τοιουτοτρόπως, παρατηρούσαν καλύτερα τις κινήσεις του. Εν συνεχεία, ξεμυάλισαν την γυναίκα του, εξακοντίζοντας κάθε λογής συκοφαντία και διαβολή, κάνοντας της ταυτόχρονα πλύση εγκεφάλου, πως τάχα η ζωή του αγρότη δεν αρμόζει σε μια γυναίκα, όπως αυτή! Στο στόχαστρο περιήλθαν και τα παιδιά του. Τους έταξαν… λαγούς με πετραχήλια, τουτέστιν τριφηλή ζωή, δίχως δουλειά! Εν τέλει, οι στόχοι τους επετεύχθησαν, αφού τόσο η γυναίκα του, όσο και τα παιδιά του τον εγκατέλειψαν, αφήνοντας τον μόνο! Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Ήρθαν σε επαφή με τους εργάτες του, τους οποίους εδωροδοκήσαν για να κάνουν ανταρσία και να τον εγκαταλείψουν κι αυτοί. Κάποιοι από αυτούς το έπραξαν και μάλιστα προτού φύγουν λεηλάτησαν κάποια οικήματα της περιουσίας του, κλέβοντας αρκετά πράγματα!

 

Ο άνδρας δεν αντιδρούσε. Υπέμενε στωικά, τούτον τον πόλεμο! Δεν προσπάθησε να σταματήσει, ούτε την γυναίκα του, από το να τον εγκαταλείψει, ούτε κι εμπόδισε τα παιδιά του, από το να φύγουν από το σπίτι, αφού έτσι απεφάσισαν. Όταν όμως είδε τους εργάτες, που χρυσοπλήρωνε να του κλέβουν το βιός, τότε έγινε έξαλλος! Μαζί με φίλους και εργάτες μπιστικούς βρήκε τους στασιαστές και τους…άλλαξε τον αδόξαστο! Πού σε πονεί και πού σε σφάζει! Έριξε το ξύλο της αρκούδας, παίρνοντας πίσω και τα πράγματα του! Παράλληλα, απείλησε την μαφία των χωρικών, ότι εάν δεν τον αφήσουν ήσυχο θα γίνονταν… μεγάλο πατιρντί κι σταμάτησε να στέλνει νερό στο χωριό, αναγκάζοντας τους να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές ύδρευσης, από παρακείμενα ή και…υπερσυντέλικα ρυάκια! Οι χωρικοί άρχισαν να κλαψουρίζουν, ωσάν…κορασίδες, λέγοντας, ότι οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, ενώ απείλησαν, ότι θα στραγγαλίσουν οικονομικά τον γαιοκτήμονα, μην αγοράζοντας πλέον τα προϊόντα του, κάτι όμως που τον άφηνε παγερά αδιάφορο, αφού θα μπορούσε να τα πουλάει σε άλλα χωριά, έστω και πιο απομακρυσμένα.

 

Εν συνεχεία, οι χωρικοί ξεκίνησαν μιαν εκστρατεία δυσφήμισης και συκοφάντησης εναντίον του ανδρός, (παλιά τους τέχνη κόσκινο) στέλνοντας τους δαρμένους εργάτες να μιλήσουν για την βαρβαρότητα του χαρακτήρα του, (αραδιάζοντας χίλια μύρια ψέματα) σε κάθε χωριό της περιφερείας, μην αφήνοντας, ούτε ένα, που να μην δει τους μώλωπες τους! Ταυτόχρονα, οι εργάτες ζητούσαν ενισχύσεις από όλους τους γειτονικούς οικισμούς, ούτως ώστε να αφανίσουν από προσώπου γης τον γαιοκτήμονα, με σκοπό να πατάξουν τον… ρατσισμό, μεταξύ μεγαλοτσιφλικάδων κι εργατών διότι δεν επιτρέπονταν στην εποχή, κατά την οποία εκτυλίσσεται η ιστορία μας τα αφεντικά να δέρνουν τους εργάτες! Οι πιο πολλοί κάτοικοι δεν… μάσησαν κι αντελήφθησαν οσονούπω το ποιον, τόσο των εργατών, όσο και αυτών, που τους έστειλαν! Αίφνης, ο άνδρας έκανε την επόμενη κίνηση του. Μια κίνηση ματ! (συνεχίζεται… )

 

Τούτη την ιστορία θα την τελειώσεις ΕΣΥ! Ιδού μερικές επιλογές:

Α. Ο άνδρας επιδιώκει διάλογο με την μαφία των χωρικών, υποκρινόμενος, ότι θέλει να τα βρουν, ενώ εκ παράλληλου προετοιμάζεται κι εξοπλίζεται για μια σύγκρουση δίχως αύριο με τελικό στόχο να πάρει πίσω (ως άλλος Οδυσσέας) την γυναίκα του και τα παιδιά του.

Β. Ο άνδρας κλονίζεται από την επιχείρηση δυσφήμησης εναντίον του, αρχίζει και φοβάται, κι ως εκ τούτου τα μαζεύει και φεύγει, εγκαταλείποντας την οικία του.

Γ. Ο άνδρας προτείνει στην Μαφία να ξεχάσουν τα πάντα, της προτείνει επίσης να γίνει και αυτός μέλος της (πληρώνοντας κάποιον φόρο υποτελείας ) και όλοι μαζί, ενώνοντας τις δυνάμεις τους να κάνουν στους γειτονικούς οικισμούς, ότι η Μαφία, έκανε σε αυτόν!

Οιοδήποτε άλλο ευφάνταστο σενάριο θα χαρώ να το αποτυπώσεις...

 

P. S. Σαφώς και ο… ανήρ φέρει βαρύτατες ευθύνες για τον τρόπο, με τον οποίον τον εγκατέλειψαν η γυναίκα και τα τέκνα του. Ειδικότερα για τα τελευταία, ένας καλός γονιός τα μαθαίνει από μικρά να είναι σε θέση να σκέφτονται από μόνα τους. Ο τιτάνας Μάρκος Αυρήλιος έλεγε στο… μπουμπούκι γιο που έβγαλε, (από ρόδο βγαίνει αγκάθι) τον Κόμοδο: «Παιδί μου, κάθε δική σου βλακεία είναι και μια δική μου αποτυχία ως πατέρας!».

Τα σέβη μου.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΛΑΣ