Γιατί πολλοί Ασθενείς με Αυτοάνοσο Νόσημα δεν Αισθάνονται καλά ενώ οι Εξετάσεις τους Δείχνουν ότι η Νόσος τους Βρίσκεται σε Ύφεση

Είναι ιδιαίτερα συχνό ασθενείς με αυτοάνοσο να νιώθουν έντονη κόπωση, αδυναμία, χρόνιους πόνους, να έχουν κακή διάθεση, χαμηλό πυρετό και μειωμένη πνευματική διαύγεια.

Γιατί πολλοί Ασθενείς με Αυτοάνοσο Νόσημα δεν Αισθάνονται καλά ενώ οι Εξετάσεις τους Δείχνουν ότι η Νόσος τους Βρίσκεται σε Ύφεση
 
Πολλοί ασθενείς με αυτοάνοσο εξακολουθούν να έχουν συμπτώματα που επιβαρύνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής τους, ακόμη και όταν οι εξετάσεις τους δείχνουν ότι η νόσος τους βρίσκεται σε ύφεση.  
 
Τα αυτοάνοσα είναι νοσήματα με σημαντικό μεταβολικό υπόβαθρο. Ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που δεν ανιχνεύονται εύκολα, περνούν απαρατήρητες για πολλά χρόνια σε ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα και επηρεάζουν τα επίπεδα ενέργειας και την ικανότητα του οργανισμού να διαχειριστεί τη χρόνια φλεγμονή. 
 
Είναι ιδιαίτερα συχνό σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, ερυθηματώδη λύκο, νόσο του Χασιμότο, σύνδρομο Sjogren ή ελκώδη κολίτιδα, οι αιματολογικές εξετάσεις που αφορούν τη νόσο τους να βρίσκονται εντός των φυσιολογικών ορίων, ωστόσο οι ίδιοι να μην αισθάνονται καλά^{[1][2][3][4][5][6][7]}.
 
Μπορεί να νιώθουν έντονη κόπωση, αδυναμία, χρόνιους πόνους, να έχουν κακή διάθεση, χαμηλό πυρετό και μειωμένη πνευματική διαύγεια.
 
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ασθενείς αντιμετωπίζουν προβλήματα που συνδέονται με ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που δεν είναι εύκολο να ανιχνευτούν με τις κοινές εργαστηριακές εξετάσεις και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής^{[8][9][10][11]}. 
 
Σε έρευνα που διεξήγαγε η Αμερικάνικη Ένωση Αυτοάνοσων Νοσημάτων (Autoimmune Disease Association), βρέθηκε ότι 45% των ασθενών αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα κατανόησης των συμπτωμάτων τους από το γιατρό τους, λόγω της δυσκολίας εντοπισμού εργαστηριακών ευρημάτων που να δικαιολογούν τα συμπτώματα.
 
Σύμφωνα με την έρευνα σε πολλούς είχε ειπωθεί ότι τα συμπτώματά τους ήταν «στο μυαλό τους» ή ότι έχουν υπερβολικό άγχος^[12].
 
Με βάση την κλινική μας εμπειρία έχουμε διαπιστώσει, ότι ορισμένα από τα πιο κοινά συμπτώματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα σε ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα είναι:
 

1. Χρόνια Φλεγμονή: Τα αυτοάνοσα είναι ασθένειες που χαρακτηρίζονται από χρόνια φλεγμονή. Συμπτώματα της χρόνιας φλεγμονής μπορεί να είναι:

•  ο χαμηλός πυρετός
•  το οίδημα (κατακράτηση, πρήξιμο)
•  ο χρόνιος πόνος
•  η κόπωση
•  η κακή διάθεση (μελαγχολία, υπερένταση, εκνευρισμός)
•  η έντονη πείνα
•  η υπνηλία
•  η διαταραχή του ύπνου
•  μειωμένη πνευματική διαύγεια    

 
Η χρόνια φλεγμονή συχνά δεν είναι εύκολο να ανιχνευτεί και συνεχίζει να επιβαρύνει την υγεία του ασθενούς, μέχρι να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά ή να οδηγήσει σε ακόμη πιο έντονα συμπτώματα και σοβαρές επιπλοκές.
 
Η φλεγμονή είναι μια εξαιρετικά συντονισμένη διαδικασία, που οδηγεί τελικά στην αναδόμηση των ιστών και την απομάκρυνση των νεκρών μικροβίων και κυττάρων. Όταν διαταραχθεί αυτή η διαδικασία, εκδηλώνονται χρόνιες φλεγμονώδεις ασθένειες.
 
 
2. Χρόνιος Πόνος: Eίναι ένα σύμπτωμα που χαρακτηρίζει αυτοάνοσα όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, το σύνδρομο Sjogren, τα φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου, η αγκυλοποιητική αρθρίτιδα, η ψωρίαση, η σκληροδερμία κ.ά.
 
Εκδηλώνεται συνήθως με εξάρσεις και υφέσεις στην ένταση και διαφοροποιείται ανάλογα με το όργανο που έχει πληγεί.
 
Οι πόνοι μπορούν να αφορούν:

•  στις αρθρώσεις
•  στους μύες (μυαλγίες)
•  στο νευρικό σύστημα (νευραλγίες)
•  στην κοιλιακή χώρα
•  σε πόνους που οφείλονται σε έλκη (στοματική κοιλότητα, δέρμα, γεννητικά όργανα)
• στον οισοφάγο
• στις άκρες των δακτύλων λόγω διαταραχών στην αιματική κυκλοφορία (φαινόμενο Raynaud)
• στην ουροδόχο κύστη

 
Συχνά οι ασθενείς μπορεί να βιώνουν πόνους με φυσιολογικές εργαστηριακές εξετάσεις και δείκτες φλεγμονής.  
 

3. Κόπωση & Έλλειψη Ενέργειας: Η έλλειψη ενέργειας και η κούραση είναι ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα. Ένα από τα πρώτα συμπτώματα που βιώνουν οι ασθενείς με αυτοάνοσο, είναι κόπωση που σταδιακά εκδηλώνεται όλο και πιο νωρίς κατά τη διάρκεια της ημέρας.
 
Αντί για κούραση, που είναι το φυσιολογικό συναίσθημα που νιώθει κανείς κατά το τέλος της ημέρας, ο ασθενής βιώνει πλέον εξάντληση που εναλλάσσεται με υπερένταση. Αυτό δυσκολεύει τους ασθενείς να ξεκουραστούν ικανοποιητικά και να ανακτήσουν ενέργεια, παγιδεύοντας τον ασθενή σε ένα φαύλο κύκλο εξάντλησης και έλλειψης ενέργειας.
 
Πρόκειται για ένα σύμπτωμα που οφείλεται σε ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με την ικανότητα παραγωγής ενέργειας του οργανισμού και είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες στην ανάπτυξη αυτής της ομάδας νοσημάτων[13].
 
Η κόπωση και η εξάντληση επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα και τη διάθεση ασθενών με αυτοάνοσο. Είναι ωστόσο ενθαρρυντικό ότι νέας γενιάς εξετάσεων εντοπίζουν πλέον τις δυσλειτουργίες που συνδέονται με την εκδήλωση τους και οδηγούν σε ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, στη διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που βελτιώνουν την εικόνα και την ποιότητα ζωής των ασθενών[14][15].
 
Τα παραπάνω συμπτώματα επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα μεγάλου αριθμού ασθενών με αυτοάνοσο νόσημα. Είναι κοινό μάλιστα, οι ασθενείς σταδιακά να «συνηθίζουν» την ύπαρξη των συμπτωμάτων και να σταματούν να τα παρατηρούν, θεωρώντας ότι αυτή είναι η «φυσιολογική» ροή της ζωής.   
 
Τα αυτοάνοσα οφείλονται σε ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που δρουν ταυτόχρονα για πολλά χρόνια έως και δεκαετίες μέχρι την εκδήλωση τους^{13, [16][17]}:

• Αντίσταση στην ινσουλίνη
   
• Έλλειψη βιταμίνης D
   
• Ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών 
   
• Διαταραχή του μικροβιώματος 
   
• Αδυναμία διαχείρισης της χρόνιας φλεγμονής 
   
• Μειωμένη παραγωγή ενέργειας

 
Οι παραπάνω παράγοντες επηρεάζουν αρνητικά τη λειτουργία του ορμονικού, του γαστρεντερικού, του νευρικού και του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιδρώντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλοιώνουν τη σύσταση και τη μορφολογία των κυττάρων του οργάνου που βάλλεται και οδηγούν σε επιδείνωση της πορείας της νόσου. 

Για την αποτελεσματική διαχείριση των αυτοάνοσων νοσημάτων και τη βελτίωση των συμπτωμάτων που επιβαρύνουν την καθημερινότητα των ασθενών, δεν αρκεί η μόνη λήψη φαρμακευτικής αγωγής και η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος.
 
Χρειάζεται παράλληλα με την φαρμακευτική αγωγή, να εντοπιστούν και να διαχειριστούν οι ελλείψεις και οι μεταβολικές διαταραχές που οδηγούν στην εκδήλωσή τους και επηρεάζουν την πορεία της νόσου. 

Σε διαφορετική περίπτωση, η πορεία της νόσου προχωρά σε σταθερή και σταδιακή επιδείνωση μέσα από εξάρσεις και υφέσεις, επιβαρύνοντας σταθερά την κατάσταση υγείας του ασθενή. 
 
 
Ειδικές Εξετάσεις Καθορίζουν την Αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων Νοσημάτων 

Ο εντοπισμός και η αντιμετώπιση των μεταβολικών διαταραχών, μπορεί να γίνει μόνο με τη διενέργεια ειδικών εξετάσεων που αναλύουν μικρά μόρια στο αίμα. Ανιχνεύονται μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με την πορεία και την εκδήλωση αυτοάνοσων ασθενειών. Η μεταβολική κατάσταση ενός ατόμου είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου εκδήλωσης αυτής της ομάδας νοσημάτων.

Το είδος των αναλύσεων δεν είναι συγκρίσιμο με τις κοινές εργαστηριακές εξετάσεις. Πρόκειται για υψηλά εξειδικευμένες εξετάσεις, που διενεργούνται σελιγότερα από 10 εργαστήρια παγκοσμίως με πολύ υψηλά στάνταρ. 

Στην Ελλάδα διενεργούνται αποκλειστικά στην κλινική μας. 

Οι συγκεκριμένες εξετάσεις ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις. Μετράνε πολύ μικρά μόρια που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις του οργανισμού. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι καταγράφουν τις ακριβείς ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές, καθιστώντας έτσι αποτελεσματική την αντιμετώπιση και πρόληψη αυτοάνοσων και χρόνιων νοσημάτων.

 
Δείκτες που Ανιχνεύονται μέσω της Εξέτασης Metabolomic Analysis^®

Οι μεταβολομικές αναλύσεις εντοπίζουν μεταβολικές διαταραχές που προωθούν την ανάπτυξη και την εκδήλωση αυτοάνοσων νοσημάτων και αφορούν:

• Σε ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών: ελλείψεις σε βιταμίνη D, βιταμίνη C, σελήνιο, ψευδάργυρο, αντιοξειδωτικά και ωμέγα-3 συνδέονται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, της εμφάνισης φλεγμονής και της κατάστασης της υγείας ασθενών με αυτοάνοσο^12,15,[18].
   
• Στην παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια (οργανίδια όπου παράγεται ενέργεια στα κύτταρα): η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία συνδέεται με δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και την εκδήλωση συμπτωμάτων όπως η έλλειψη ενέργειας^[11,12].
   
• Σε δυσχέρεια στο μεταβολισμό των απλών ζαχάρων: κατανάλωση απλών ζαχάρων μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να μεταβολίσει ο κάθε οργανισμός, πυροδοτεί φλεγμονές και είναι σημαντικός δείκτης για την πορεία των αυτοάνοσων νοσημάτων^[13,[19][20].
   
• Στην αντίσταση στην ινσουλίνη: η ινσουλίνη λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας στη λειτουργία του ανοσοποιητικού. Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης διαταράσσουν επίσης τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, επιδεινώνουν την αυτοανοσία και επιταχύνουν την καταστροφή των οργάνων που πλήττονται από το νόσημα^16[21]. 
   
• Στο μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών: ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η αδρεναλίνη μεταβιβάζουν μηνύματα μεταξύ των κυττάρων και ρυθμίζουν τη λειτουργία του νευρικού και ορμονικού συστήματος. Οι μεταβολομικές αναλύσεις παρέχουν ακριβή εικόνα για την έκκριση των συγκεκριμένων νευροδιαβιβαστών^[12,15].
   
• Στο μεταβολισμό των λιπαρών οξέων: η σχέση μεταξύ ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρών είναι σημαντικός δείκτης για την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τις φλεγμονές, ενώ παράλληλα παίζουν κεντρικό ρόλο στην ρύθμιση της φυσιολογικής απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος^[16].
   
• Στην κατάσταση της μικροβιακής χλωρίδας του οργανισμού: αλλοίωση του μικροβιώματος συνδέεται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος και της ικανότητας του να ξεχωρίζει μεταξύ των δικών του ιστών και εξωγενών στοιχείων, όπως παθογόνα μικρόβια και ιοί^[12,15].
   

Η σύγχρονη αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων επικεντρώνεται στην αποκατάσταση των παραπάνω διαταραχών, με τον εντοπισμό και τη διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που οδήγησαν στην ανάπτυξη της νόσου, ώστε να διατηρηθεί η βέλτιστη μεταβολική κατάσταση του οργανισμού^[11-16].

Με βάση την κλινική μας εμπειρία στους ασθενείς με νόσο του αυτοάνοσο νόσημα, ιατρικές παρεμβάσεις σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μεταβολομικών αναλύσεων επιφέρουν:

• Βελτίωση της πορείας της νόσου, με αναχαίτιση της περαιτέρω καταστροφής του οργάνου που πλήττεται από το ανοσοποιητικό σύστημα.
   

• Μείωση των συμπτωμάτων που οφείλονται στη χρόνια φλεγμονή: του πόνου, των κατακρατήσεων, του χρόνιου χαμηλού πυρετού, της κόπωσης, της κακής διάθεσης (μελαγχολία, υπερένταση, εκνευρισμός), την έντονη πείνα, την υπνηλία, τη διαταραχή του ύπνου και τη μειωμένη πνευματική διαύγεια.   
   

• Μείωση του αισθήματος κόπωσης και αύξηση των επιπέδων ενέργειας.
   

• Βελτίωση της πνευματικής διαύγειας, της διάθεσης και μείωση των έντονων συναισθηματικών μεταπτώσεων. 
   

• Μείωση του κινδύνου βλάβης σε άλλα όργανα και εκδήλωσης επιπρόσθετου αυτοάνοσου νοσήματος.
   

• Βελτίωση του μεταβολισμού και επίτευξη φυσιολογικού σωματικού βάρους.
   
• Βελτίωση της λειτουργίας του γαστρεντερικού συστήματος. 
   
• Μείωση της ευαισθησίας σε λοιμώξεις και καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού. Ενισχύεται σημαντικά η φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να αναγνωρίζει τους δικούς του ιστούς και να τους διαχωρίζει από παθογόνους μικροοργανισμούς. 
   

• Βελτίωση της ανταπόκρισης στη φαρμακευτική αγωγή.

 
Συνήθως απαιτούνται 6-8 μήνες για την επίτευξη μιας σημαντικής αλλαγής, ένα έτος για να σταθεροποιηθεί ο οργανισμός σε ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας και δύο χρόνια για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.

Καθώς διορθώνονται οι αποκλίσεις από την ιδανική κατάσταση λειτουργίας, το σώμα ενεργοποιεί και πάλι τις φυσιολογικές μεταβολικές διεργασίες και εμφανίζει διαφορετικές ανάγκες.

Αλλαγές προκύπτουν ταυτόχρονα σε πολλαπλά μεταβολικά μονοπάτια του οργανισμού με την έναρξη της αγωγής. Αυτές, πρέπει να εντοπιστούν και να διαχειριστούν κατάλληλα, ώστε να συνεχιστεί η διαδικασία αποκατάστασης. Σε διαφορετική περίπτωση, οι διαδικασίες αποκατάστασης του οργανισμού δεν προχωρούν, καθυστερώντας σημαντικά τη βελτίωση της υγείας.   

Είναι ζωτικής σημασίας η ταχύτερη δυνατή παρέμβαση για την αποκατάσταση των παραπάνω, με στόχο την αναστολή της εξέλιξης της νόσου.
 
Η επιστημονική μας ομάδα έχει διαχειριστεί περισσότερα από 25.000 περιστατικά με αυτοάνοσα και χρόνια νοσήματα. 
 
Μέσα από την κλινική μας εμπειρία έχουμε διαπιστώσει ότι η διόρθωση ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία και η αποκατάσταση των μεταβολικών διαταραχών, αλλάζουν ριζικά την πορεία των αυτοάνοσων νοσημάτων προς το καλύτερο και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών, από μια εικόνα σταθερής επιδείνωσης, σε μια σταθερής βελτίωσης.
 
 

---

Προγραμματισμός Εξετάσεων & Ραντεβού

https://www.drtsoukalas.com/giati_polloi_astheneis_me_aitoanoso_nosima_den_aisthanontai_kala_eno_oi_eksetaseis_tous_deihnoun_oti_i_nosos_tous_brisketai_se_ifesi-su-538.html?fbclid=IwAR0A_OahdbEfOhcZt5s9MiGt8H_5jdToJTh0kPu3Ikd1e3VMT3tSirEth_g