Ξεσπά η Γωγω Ατζολετακη για τα χάλια της υγείας στη χώρα μας: Περιμένουν να πεθάνει καποιος στο νοσοκομειο, για να αδειάσει κρεβάτι

ΕΛΛΑΔΑ- ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΥΓΕΙΑ – 2022 ΕΛΛΑΔΑ της ντροπής και του αίσχους !

ΕΛΛΑΔΑ- ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΥΓΕΙΑ – 2022

ΕΛΛΑΔΑ της ντροπής και του αίσχους !

Μόνο ντροπή μπορείς να νιώσεις όταν εισέρχεσαι σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο της πρωτεύουσας αυτής της χώρας.
Ντροπή για το κατάντημά της… και απέραντη συμπόνοια για τους ασθενείς που, προσπαθώντας να κερδίσουν την παρτίδα της ζωής, βιώνουν την αναξιοπρέπεια στον ύψιστο βαθμό.







Δεν είναι η μοναδική περίπτωση φυσικά αυτή που θ’ αναφέρω. Όμως με πονά ιδιαίτερα, γιατί πρόκειται για έναν πολύ δικό μου άνθρωπο. Που διακομίσθηκε εσπευσμένως σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής με την υγεία της σε πολύ επισφαλή κατάσταση.
Όμως, ΟΧΙ ! Δεν υπήρχε κρεβάτι διαθέσιμο σε θάλαμο. Την βολέψανε πρόχειρα σε ράντζο – εκεί στο διάδρομο. Όπου βεβαίως υπάρχουν κι άλλα ράντζα στη σειρά – με αρρώστους που, εκτός των άλλων, είναι εκτεθειμένοι στα πανίσχυρα και αήττητα ενδονοσοκομειακά μικρόβια.

Η εισαγωγή έγινε την Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022. Και μέχρι σήμερα, τέσσερις μέρες μετά,βρίσκεται στο ράντζο. Μαζί με όλους τους άλλους. Που περιμένουν εναγωνίως τα εξιτήρια, για ν’ αδειάσει κάποιο κρεβάτι. Ή… έναν θάνατο. Κι ο θάνατος του συνανθρώπου είναι μια λύση. Αδειάζει ένα κρεβάτι.

Εκεί στα ράντζα, στους διαδρόμους του αίσχους, γίνονται όλα. Τρώνε οι ασθενείς πάνω στη μοναδική καρέκλα του συνοδού που, περιστασιακά, γίνεται τραπεζάκι… εκεί εξετάζουν οι γιατροί, μπαίνουν οι οροί, γίνονται οι αλλαγές ή η καθαριότητα των ασθενών… Αιδοία, πέη και όρχεις σε δημόσια θέα. Κανείς δεν κοιτά πια. Κανείς δεν εκπλήσσεται. Συνηθισμένες εικόνες. Πάμε παρακάτω. Το επόμενο αιδοίο, το επόμενο πέος, οι επόμενοι όρχεις.

(ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ : Τι έχει να πει, άραγε, γι ‘αυτά τα γνωστά και μη εξαιρετέα, ο υπουργός υγείας κ. Θανάσης Πλεύρης. Που κινδύνεψε να πεθάνει από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Και μάλιστα όχι παρατημένος σε ένα ράντζο… Πολύ θα ‘θελα να ακούσω την άποψή του).

Μίλησα στην αρχή για τη ντροπή και τη συμπόνοια που νιώθω. Πρέπει όμως να προσθέσω και το θυμό. Ναι, νιώθω πολύ θυμό μέσα μου. Οργή !

Αυτή είναι η Ελλάδα της ανάπτυξης και της προόδου που διακηρύσσει ο συμπολίτης μας Πρωθυπουργός και ο κύριος Άδωνις ;

Αυτή είναι η Ελλάδα του Πολιτισμού ;

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, μεγαλόστομοι κύριοι της κυβέρνησης, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα έργα βιτρίνας και οι “πολιτιστικές” εκδηλώσεις. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, πρωταρχικά, είναι η αξιοπρέπεια του πολίτη και ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ απέναντί του.

Πόσο σέβεστε, λοιπόν, αυτόν τον πολίτη, όταν στις πολύ δύσκολες ώρες του πόνου και του αγώνα του να νικήσει τον θάνατο, τον ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΕ να βιώνει αυτή την κατάντια ;

Ελλείψεις στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ελλείψεις στα αναλώσιμα, ελλείψεις στα χρειώδη (σεντόνια, μαξιλάρια κ.λ.π). Ελλείψεις παντού.

Πείτε μου, πού υπάρχει ΕΠΑΡΚΕΙΑ στη δημόσια υγεία ;

Και πείτε μου, επίσης, τι μας προσφέρει το Κράτος αντιπαροχή… το “έναντί” του στον πακτωλό χρημάτων που το ταΐζουμε μια ζωή. Πληρώνουμε, πληρώνουμε, μια ζωή πληρώνουμε κερατιάτικα. Υψηλότατους άμεσους και έμμεσους φόρους (ΦΠΑ, παράβολα κλ.π), ρήτρες αναπροσαρμογής, ειδικούς φόρους κατανάλωσης, ασφαλιστικά ταμεία, δημοτικά τέλη… Γονατίσαμε πια, ΞΕΖΟΥΜΙΣΤΗΚΑΜΕ…

Πού πάνε όλα αυτά τα χρήματα ;

Πού πήγαν τόσα χρόνια ;

Και τι παρέχει αυτό το αδηφάγο κράτος (και οι κυβερνήσεις του βεβαίως) σ’ αυτόν τον έρμο τον πολίτη, όταν βρίσκεται σε ανάγκη ;

Ελλάδα της ρεμούλας και της διαφθοράς !

Δεν το λέω εγώ… Το λένε οι διεθνείς στατιστικές.

Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ότι :

Αν σας έχει μείνει λίγη τσίπα, κύριοι της κυβέρνησης, καιρός να ντραπείτε κι εσείς. Και να σταματήσετε, κύριοι της όποιας κυβέρνησης, τα ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ.

Γιατί, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα δεν περνάνε πια. Η ωμή και αδυσώπητη πραγματικότητα σας ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ συνεχώς. Σε όλους τους τομείς.