Κλείστηκε όλη η ζωή μας σε μηνύματα και σε πληκτρολόγια. Η αξία της αναπνοής μας σφραγισμένη με μάσκες, και οι μέρες περνούν σε φακέλους όλο και πιο υψηλών λογαριασμών με ημερομηνία λήξεως ... Ονειρεύεσαι θάλασσα, εξοχή, φαντάζεσαι ότι περπατάς ελεύθερος, χωρίς φόβο και χωρίς προφυλάξεις σε πλατείες, δρόμους, και κλειστούς χώρους. Κάθε βόλτα νιώθεις μέσα σου φόβο, σα να είναι και ένας αποχαιρετισμός.
Και να πάρει ο διάολος δεν χωράνε όλα τούτα σε μια τελευταία σελίδα.... ζωής
Έχουν αλληθωρίσει τα μάτια μας διαβάζοντας κοντά τρία χρόνια τώρα νόμους και παρανόμους, που χαρακτηρίζουν την ζωή μας σαν δημόσια περιουσία προς εκποίηση.
Κατάντησες σαν τους φυλακισμένους να μετράς μέρες εγκλεισμού σου -κάθε λίγο κλείσιμο-καραντίνα-και να στέλνεις μηνύματα για να βρεθείς για λίγο έξω από τους ασφυκτικούς τοίχους του σπιτιού σου... κοιτάζεις αλλοτινές φωτογραφίες από παλιές στιγμές ελευθερίας και σου πιάνει μια μελαγχολία
«Εγώ εδώ, δίπλα στο καφέ-μπαρ λίγο πριν »
«Εγώ σε γυμναστήριο πριν »
«Εγώ με την παρέα μου σε πάρτι πριν »
«Εγώ δίπλα στην Ελένη που δεν τα κατάφερε »…
Το άλμπουμ δεν θα χωρέσει όλα τα αποχαιρετιστήρια κλικ στο παράξενο ταξίδι τούτο...που μας ταξίδεψαν...
Πριν απ' αυτό που τώρα ζούμε, ξέραμε πως ο μόνος δίκαιος λογαριασμός που είχαμε ως Έλληνες ήταν αυτός απέναντι στην πατρίδα, κι αυτός δυστυχώς έμεινε ανεξόφλητος
"Ανεξόφλητος.....έμεινε ο λογαριασμός μας προς την Πατρίδα Έλληνες !
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .